Ik nam ontslag zonder te weten wat de toekomst ons zal brengen.

Even helemaal niks, haha voor zover dat kan met kinderen, maar ik wilde er voor ze zijn, voor je het weet zijn ze groot. Ik weet dat het een luxe positie is dat het kan en ben ook dankbaar dat dit kon/kan.

Na de stilgeboorte van Féline, een zwaar jaar, zwanger van Raphaël, een toch wel pittige zwangerschap en bevalling, een baby met eczeem, veel eczeem, ontstekingen, pijn en verdrietig, onderzoeken (oa koemelk allergie) en opvang wat veranderde waardoor dit niet meer rond te krijgen was, besloot ik dus ontslag te nemen, minimaal tot Raphaël zijn eerste verjaardag, daarna zien we wel verder. Dapper besluit vonden vele, want je weet niet wat de toekomst je gaat brengen. Dat wisten we ook niet, maar nu wel, ik kan je vertellen die was beroerd. Een paar maanden na mijn ontslag zaten we in een crisis, de Covid niniteen crisis wel te verstaan. Onzekere tijden voor vele, ook voor ons maar als ik nu had gewerkt in deze tijd had ik het niet getrokken. De opvang zal nog dramatischer zijn als het al was om die rond te krijgen. Ik zal het sowieso niet kunnen de kinderen, een man die (gewoon door) werkt in het buitenland, thuis schoolwerk, een kleuter die net naar school ging en een baby.

Voor mij was het besluit tijdelijk te stoppen met werken dus geen verkeerde keus geweest, al voelt het heel dubbel, op de tv te zien hoe zwaar de mensen het in de zorg hebben, hoeveel druk er staat op veel gezinnen kwam te staan, hoeveel horeca bedrijven kapot gingen, sportscholen, kapsalons, bouwbedrijven... en dan heb ik nog niet de helft genoemd.

Maar voor ons was het ook een jaar van mooie dingen, eindelijk ;) verloofd, prachtig huis gekocht, verhuisd, een jaar (en langer) borstvoeding, Rosa-Lynn 8 jaar, Raphaël 1 jaar, Nathan 5 jaar mogen worden, mijn kinderen zien ontwikkelen en groeien. Een lange tijd niet naar de Efteling kunnen gaan, maar ook een keer alleen met Nathan en alleen met Rosa-Lynn naar de Efteling geweest. Veel tijd met gezin mogen doorbrengen en weer ervaren wie je dierbare zijn, veel nieuwe lieve mensen mogen leren kennen, de kerk op een andere manier leren kennen, mijzelf mogen ontwikkelen tot wie ik nu weer ben geworden. Ups en downs, leven altijd met een randje, maar toch wil ik dit jaar met een traan en een lach afsluiten, samen met mijn gezin, want meer als dat zit er niet in en ik vind dat niet erg. Al ruim een jaar thuis en het lijkt erop dat dit nog wel langer zal zijn, terug te komen op waar ik mijn blog mee begon, ik nam ontslag zonder te weten wat de toekomst ons zal brengen, ik weet het nogsteeds niet, maar wel dat ik er weer het beste van ga maken, een betere versie van mezelf en in mijn nieuwe functie als thuisblijfmoeder (dokter, psycholoog, politieagente, verpleegkundige, zakdoek, taxi, poetsmiep, kok, administratiefmedewerkster, juf, tuinvrouw....)

Jullie ook? 

Een goede jaarwisseling! Geloof, hoop, liefde en gezondheid toegewenst voor het jaar 2021 🎆💜