8 jaar geleden
Ik mag er nog zijn...
Vandaag na lang eindelijk weer eens alleen met baby naar buiten geweest.
Eigenlijk houd ik van wandelen, maar de laatste tijd heb ik er nooit zin in. Het weer was de meeste dagen ook net bepaald super, maar daar lag het toch niet aan. Het was ook niet altijd even makkelijk om tijd te vinden tussen alle hapjes en slaaapjes door, maar daar lag het ook niet aan.
Wat me het meeste tegenhoudt, is dat ik een hekel heb aan de buurt waarin we wonen. Het is heel veel bergop en bergaf, wat erg vervelend is voor mijn keizersnede als ik de baby van bijna twaalf kilo in zijn kinderwagen moet duwen. Ik heb geen zin meer in pijn. Gelukkig heb ik eindelijk een fysiotherapeute gevonden en zou de pijn nu dan toch minder moeten worden. Na een jaar werd dat ook wel tijd. Helaas blijft het dan nog steeds een stomme buurt. Het staat vol met flats en alle wegen zijn de hele dag druk. Daarnaast parkeert iedereen op de stoep en moet ik meestal de weg op. Niet fijn. Het enige stukje groen wordt bevolkt door loslopende honden. We zijn al drie keer door zo'n beest geattakeerd. Langzaamaan begin ik een hekel aan honden te krijgen hierdoor. Over het continue gebalf van al die beesten in iedere flat zal ik wel een andere keer zeuren. :)
Maar vandaag heb ik me dan toch maar naar buiten gesleept. Snel een oud t-shirt en een paar renshorts met sandalen aangegooid en hup. Nog even de vuilnis meeslepen in de lift. Ook nog een heel gedoe die lift die me al maanden probeert te vermoorden, maar daar stonden we dan toch buiten. De zon scheen. Hoera. Het was zelfs warm.
Op naar de bankjes en het uitzicht bij de bibliotheek. Voor we er zijn kunnen we nog tien stappen door het groen lopen. Luxe. Baby is helemaal blij. Mama vindt het ook leuk. We blazen bellen uit zo'n potje en doen net alsof we de irritant keffende hondjes en radio van de tieners niet horen. Heerlijk die rust. Baby doet ook nog even mee om de vogeltjes te verschrikken met zijn kreetjes en dan meoten we alweer naar huis.
En wat schets mijn verbazing? Een jongeman in zijn rode auto kijkt mij na en niet met medelijden. :) Ja, ik mag er nog zijn! :D
