Ik ben afscheidsfotograaf

Bij een bruiloft is de fotograaf niet meer weg te denken. Ook bij de cakesmash van een jarige uk of een mooie zwangerschapsshoot, is de  fotograaf een van de normaalste zaken van het leven. Als we over een uitvaart spreken dan valt men stil en vraagt zich af waarom daar een fotograaf bij aanwezig moet zijn. Meestal hebben we zelf al een heel beeld gevormd, hoe een fotograaf als paparazzi achtig persoon de uitvaart verstoort om zo foto's te schieten. 

Niks is minder waar. Als afscheidsfotograaf is het juist belangrijk dat jouw aanwezigheid niet opvalt. Je moet onzichtbaar aanwezig zijn.  Als afscheidsfotograaf heb je een set aan vaardigheden die je normaal gesproken niet zo snel tegenkomt in de fotografie.

Een uitvaart is veel meer dan een formaliteit. Een uitvaart is een laatste eerbetoon. Een ieder die daar komt toont zijn laatste eer. Is daar omdat er een fijne connectie was met de overleden persoon. De persoon is geliefd. Een uitvaart organiseer je vanuit liefde. Die liefde , die warmte, die sfeer dat leg ik vast als afscheidsfotograaf. 

Vaak weet men niet meer wat er allemaal op die dag is gebeurt. Je zit vol met emoties en alles gaat als een roes aan je voorbij. Dan is het fijn dat je terug kan blikken op foto's. Zien wat er die dag gebeurt is. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor kinderen of kleinkinderen. Want ook deze krijgen niet alles mee of waren nog heel jong toen het gebeurde.  Wat dacht je van familieleden die niet op de uitvaart aanwezig waren. Omdat ze in het buitenland wonen of door de beperkingen die we nu hebben vanwege Corona er niet bij mochten zijn.

Ik weet wat het is om een dierbare te verliezen.  Ruim 3 jaar geleden overleed mijn partner de vader van mijn twee jongens. Een vriendin van mij heeft toen foto's gemaakt. Hoewel dat helemaal geen professionele foto's waren, koester ik ze stuk voor stuk.  Nog steeds bladeren we er af en toe door heen. Mijn jongste was 5 toen zijn vader overleed. Ik kan hem met foto's laten zien wat er die dag gebeurt is ipv alleen mijn herinneringen aan hem te vertellen. 

Het heeft ons allemaal geholpen bij het verdriet en het rouwproces. Gewoon omdat je terug kan kijken er met elkaar over kan hebben. De foto's bieden troost omdat je kan zien hoe het is gelopen. Hoe alles op zijn plek viel en het mooi was. 

Hoewel uitvaarten onderdeel zijn van mijn beroep is dat niet alles. Afscheid nemen doen we zo vaak. Soms moeten we al afscheid nemen van een persoon terwijl deze nog leeft. Dank aan een persoon die dementerend is of ongeneeslijk ziek. In beiden gevallen kan de persoon niet meer zichzelf zijn en verliezen de nabestaanden langzaam bij beetje al de persoon voor dat deze is gestorven. Dan zijn foto's ook van groot belang.

Voordat mijn partner euthanasie mocht plegen, is hij dik 5 jaar ziek geweest. In die tijd hebben wij hem langzaam zien aftakelen. Kon hij niet meer de vader zijn wie hij wilde zijn, niet meer de partner zijn die hij wilde zijn. Als gezin val je langzaam terug in overlevingsmodus. Iedereen gaat rekening houden met de ziekte. Wil een ander niet tot last zijn en maakt zich zorgen. Een moeilijke periode, maar voor een ding is er nu nog tijd. Namelijk foto's. Iets war ik toen helemaal niet mee bezig was en achteraf spijt van heb. Ik had nog zoveel foto's van ons als gezin kunnen maken. Foto's waar ik nu met de jongens op terug had kunnen kijken. Helaas zoveel zijn er niet. Omdat ik dit gemis ken, wil ik juist andere gezinnen hier bij helpen. Zodat ze de kans niet laten liggen en er nog een mooi liefdevol fotoalbum gemaakt kan worden.  

Foto's zijn niet alleen belangrijk bij mooie gebeurtenissen in het leven, ook bij de minder mooie gebeurtenissen. Een foto zegt meer dan 1000 woorden, helpt bij de verwerking en het verlies. En zorgt er voor dat een herinnering tastbaar blijft, niet alleen voor nu maar ook voor de generaties die nog gaan komen.