Hoe vind ik de balans?

De eerste week werken zit er op! Vorige week schreef ik een blog, met hoe ik zo'n zin had om weer aan het werk te zijn. Vandaag een blog met weer een hoop nieuwe inzichten. 

Werken bevalt me goed en ik zit de eerste dag al direct in een goede flow. Ik ben mijn werk drive en passie zeker niet verloren. Maar hoe komt het dan dat deze week toch zoveel stof tot nadenken geeft? 

Het zoeken van een balans tussen alle rollen die het leven geeft en de manier waarop ik dit ik doe, vergt nog wel wat verbetering. In het leven ben ik graag in al mijn rollen goed. Dit betekent een goede partner, moeder, collega, vriendin, dochter maar ook sport ik graag, wil ik gezond leven, genieten met vriendinnen, regelmatig een boek lezen of iets schrijven en voldoende momentjes rust inlassen. Ik ben altijd al een bezig bijtje geweest en heb na een burn-out een aantal jaar terug ook geleerd hoe ik mijn tijd goed in kan delen maar hoe ik dit nu moet doen? 

Deze week vloog aan me voorbij. In de basis voel ik me goed. Alleen als er dan iets mis gaat? Zo vergat ik echt alles, schoot het deze week in mijn rug en werd mijn kat ziek. Dit hield in, met een kromme rug achter de kat aan, om haar mee te krijgen richting dierenarts en plasjes met urine en bloed overal door huis. Mijn stress schoot direct tegen 't plafond omhoog en toen ik daarna ook nog kokend water over mezelf heen gooide, schoot ik letterlijk door 't plafond. Mijn talent om te relativeren is per direct verhuisd naar de andere kant van de wereld. Dit hield ook in, huilend mezelf verstoppen in huis omdat het huis even te klein was voor alle gefrustreerde gedachten die door me heen gingen. 

Is de conclusie dan dat er niks meer mis mag gaan?Hoe ga ik zorgen dat ik niet 10 x terug naar huis moet omdat ik de helft van de luiertas vergeet? En hoe ziet het er nu uit, als iemand me vraagt voor extra avonden werk? Hoevaak vind ik dat ik Mason extra naar opa en oma mag brengen? Hoe zorg ik dat Mike en ik niet langs elkaar gaan leven? Ga ik het liefst sporten in mijn vrije tijd of geniet ik dan liever van tijd met vriendinnen? Moet ik nog wel met evenveel passie mijn werk inspringen? Heb ik nog wel tijd voor mijn sociale kring en zo niet, voor wie heb ik dus geen tijd meer? Of ben ik gewoon hormonaal aan 't kwatsen en zit ik over een paar weken in een prima structuur en rock ik heel deze mom-relation-working-bff-life. 

Eerlijk gezegd heb ik echt geen idee hoe ik het allemaal wil gaan doen. Bijzonder hoe de komst van een baby zoveel vragen door je hoofd kan laten gaan. Maar he! Ik ben dan ook een ras-echte adhd-er, die eigenlijk altijd over drie miljoen dingen nadenkt. Het went.. Ofzoiets 😉

Vandaar dat ik er ook wel op durf te vertrouwen dat het goedkomt. De realiteit is dat ontzwangeren een echt iets is. Mijn hormonen moeten nog settelen, dingen vergeten hoort er even bij, emoties komen en gaan, mijn lijf moet herstellen, mijn katten moeten wennen aan het nieuwe gezin, Mike en ik moeten even opnieuw leren plannen en dit nieuwe leven moet nog even vorm krijgen. Daarnaast is het tijd om wat vaker hulp te accepteren! Dus ook als mijn schoonmoeder aanbiedt om m'n zoon op te halen zodat ik geen extra reistijd heb of als een vriendin wil helpen met m'n kat vangen omdat ik er zo tegen opzie! Bedankt nog 👍🏻 De allergrootste boodschap die ik voor mezelf heb kunnen bedenken deze week is dat ik mezelf de tijd moet gunnen. Ik werk net 1 week, hoezo zo streng voor mezelf? Ik kan niet alles perfect doen en dat is geen big deal. Fuck al die ballen die ik omhoog wil houden, dan maar te laat op het werk, een keer iemand teleurstellen, even niet sporten of geen schone was. Alles valt vanzelf op zijn plek, rustig aan! (Janken is niks mis mee😂) Aan het eind van de dag is er maar een ding dat telt en dat is het geluk van ons gezin! ❤️

Kijkje in ons leven? Www.instagram.com/katie_jayn.e