Hier ga ik nachtmerries van krijgen...

Normaal gesproken post ik niet wee blogs tegelijk, maar dit moet ik even van me afschrijven... Ik ben haast bang om nu te gaan slapen. Bang om nachtmerries te krijgen. Er gaat van alles door me heen. Voornamelijk de gedachte dat ik mijn zoontje kwijt had kunnen zijn. Misschien vinden jullie het overdreven klinken, maar zo voelt het nu.

Onze dreumes had vanavond om de tijd dat hij normaal gesproken gaat slapen nog geen zin om te slapen. Hij had nog te veel energie in zich. Maakt niet uit. Ik heb hem nog even te spelen gezet en ondertussen ging ik bezig met het editen van een filmpje voor de blog die ik van plan was om te posten. Ik genoot ontzettend van de beelden op mijn scherm. De tekst van de blog had ik al klaar. Ik was bezig om te kijken op welk punt ik 2 stukjes film in elkaar over wilde laten lopen toen ik onze dreumes wat protesterend hoorde jammeren. Vreemd, want dit was wel anders dan hoe hij jammert als hij moe begint te raken. Dus ik ga bij hem kijken wat er aan de hand is. Terwijl ik naar hem toe loop gaat het jammeren wat over in lichtelijk paniekerig gegil. Toen ik bij hem kwam kreeg ik de schrik van mijn leven! Mijn arme donderdje zat in een hoekje met om zijn nekje de boxspiraal gewikkeld! Ik heb geen flauw idee hoe hij dit voor elkaar heeft gekregen. Half in paniek en half proberen rustig na te denken hoe ik zo snel mogelijk dat ding van zijn nek af kon krijgen zag ik gelukkig al snel hoe het om zijn nekje zat gewikkeld. Ik had hem dan ook snel los en pakte hem meteen op om hem te troosten. Terwijl hij al gekalmeerd was zat ik nog na te trillen en ik knuffelde hem alsof ons leven er vanaf hing. Om ervoor te zorgen dat hij niet met deze ervaring dedag af zou sluiten heb ik nog even een van zijn favoriete nummers opgezet en met hem op mijn schoot gedanst. Hij met een big smile, ik met een traan.

Nu ligt hij lekker te slapen, maar ik nog niet. Het beeld van hoe hij daar zat krijg ik nog even niet uit mijn hoofd. Ik ben haast zelfs bang om te slapen, omdat ik bang ben dat ik hier nachtmerries van ga krijgen. Ik zit nu nog te trillen en half te snikken om wat er gebeurd is. Ik ben zo blij en dankbaar dat ik er op tijd bij was. Tegelijk kan ik het niet tegenhouden om eraan te denken wat er was gebeurd als ik er niet op tijd bij had kunnen zijn. Stel dat dit gebeurd was terwijl ik de vuilnisbak naar de straat zou brengen. Of terwijl ik aan het douchen was in de veronderstelling dat hij lekker aan het spelen is... Dan was ik hem waarschijnlijk wel kwijt geweest! Ik zou hem dan niet gehoord hebben en te laat bij hem zijn geweest! Ik word misselijk als ik hieraan denk... Ook heb ik een ontzettende brok in mijn keel waardoor het voelt alsof ik zelf gewurgd ben. Natuurlijk voel ik me ook best slecht als moeder nu. Dit had voorkomen kunnen worden. Ik had beter na moeeten denken over de gevaren die zo'n speeltje met zich mee kan brengen. Ik ben zo blij dat het nu goed is gegaan en ik zie dit dan ook als een hele grote waarschuwing! Ik voel mijn hart nog steeds tekeer gaan. Dat speeltje krijgt hij dus niet meer. Ik ga zometeen het filmpje dat ik heb gemaakt nog maar even kijken en misschien nog spelletjes spelen tot een uur of 3 en dan hoop ik dat het beeld dat ik nu nog in mijn hoofd heb inmiddels een beetje vervaagd is. En morgen laat ik het huishouden voor wat het is en ga ik de hele dag met hem knuffelen en spelen. Voor het zelfde geld had ik dat nooit meer kunnen doen.

Volgens mij heeft hij nog niet eens het besef dat hij in gevaar was. Gelukkig maar, want ik besef het me al te goed en ga hier zeker nachtmerries van krijgen...