Het is goed zo...

Ik heb al een aantal blogs geschreven over de situatie met mijn moeder. De laatste blog ging over dat we Ilse d'r halve verjaardag hebben gevierd. Dat was op 8 september.

Na die dag ben ik nog zo vaak mogelijk naar mijn moeder toe geweest. We gingen vaak maandag, dinsdag, donderdag en zaterdag naar haar toe zodat mijn moeder Ilse zo vaak mogelijk kon zien en kon knuffelen. Op woensdag en vrijdag kon ik dan thuis enigszins bijkomen en ging Ilse lekker naar het kinderdagverblijf/mijn schoonouders. Het mooie was dat niet alleen mijn moeder genoot van de bezoeken van Ilse, maar iedereen in het hospice! De arts daar zei zelfs dat het een ware medicijn is! Jammer genoeg is zij geen geneesmiddel...

De week van 17 september was mijn moeder redelijk stabiel al was zij de afgelopen weken heel erg verzwakt. Dinsdag kwamen we en had mijn moeder een slechte nacht gehad. Een slechte nacht houdt dan ook in dat zij overdag veel zou slapen. Tja, dat is pech hebben! Je weet dat dat kan gebeuren en accepteert dat gewoon! Mijn moeder lag dan ook te slapen toen ik kwam. Ik had Ilse op het bed gezet aangezien ik heel nodig naar de wc moest en had mijn vader gevraagd om Ilse in de gaten te houden. Kom ik terug, hangt Ilse (zoals gewoonlijk) aan de papegaai boven het bed van mijn moeder met haar beentjes op de borst van mijn moeder! Mijn moeder was klaarwakker... Ik was stomverbaasd! 5 minuten later sliep ze weer…

Omdat mijn moeder redelijk stabiel was, besloot ik om op woensdag en vrijdag weer te gaan werken. Helaas heeft dit niet lang geduurd. Woensdag de 19e werd ik om 12:30 uur gebeld dat we direct moesten komen aangezien mijn moeder waarschijnlijk de nacht niet ging halen, zo slecht ging het. Ik ben vanuit mijn werk gegaan en heb direct mijn vriend gebeld en hij is met Ilse naar het hospice gegaan.

Het is goed zo 's Avonds was zij weer stabiel en heeft mijn nicht ons naar het huis van mijn ouders gestuurd aangezien zowel Ilse als ik aan het einde van ons latijn waren. Al die keren op en neer rijden brak ons op. Op het moment dat mijn nicht aangaf dat ik het niet meer trok, ben ik in huilen uitgebarsten en kon ook niet meer stoppen. We zijn dus maar gegaan in de hoop dat we even een goede nachtrust konden pakken. Helaas lukte dat niet doordat Ilse helemaal van slag was. Eerst 2 uur slapen, maar daarna elk uur wakker... Pff... Dit zat er een keer in natuurlijk! We hebben toen besloten dat Ilse die dag afscheid zou gaan nemen van mijn moeder en dat mijn vriend haar naar zijn ouders zou brengen.

Rond een uur of 11 was het zover. Ilse zou afscheid gaan nemen van oma. Oma heeft dit nog redelijk bewust meegemaakt en heeft haar nog een kus kunnen geven. De rest van de dag heeft zij niets meer meegekregen. 's Nachts heeft mijn moeder mijn vader nog een knuffel en een kus gegeven, maar dat is ook het laatste geweest. Vrijdag is mijn moeder de hele dag in slaap gehouden.

Zaterdag 22 september om 0:15 uur is mijn moeder na ruim 7 maanden strijden overleden. Ondanks het grote verdriet, is het goed zo…

Ilse heeft uiteindelijk 3,5 dagen bij mijn schoonouders gelogeerd en heeft daar heerlijk bijgeslapen!

Wij zullen Ilse later alle foto's laten zien die we gemaakt hebben en haar vertellen hoeveel Ilse voor mijn moeder betekend heeft...