Het afscheid van jouw plekje, lieve papa.

Opgegroeid in een woonhuis en in een kroeg. En daar ga ik binnenkort afscheid van nemen, mijn moeder vertrekt uit ons ouderlijk huis. Is altijd wel een dingetje... bij ons is dus ook afscheid van de kroeg van mijn overleden vader  

Het is niet de standaard, voor mij wel, voor mij is het gewoon om een kroeg te hebben. Als dreumes de eerste muzikale noten door een microfoon laten klinken. Als peuter dartelend tussen de mensen, als kleuter een eerste biertje tappen. 

Dansen, zelf bedachten radioprogramma's met vriendinnen opnemen, verjaardagspartijtjes, klassenfeestjes, personeelsfeestjes, ze vonden er allemaal plaats. Alles gemaakt en bedacht door jou, door mijn vader. Elk lampje, bordje, plaatje, postertje, fotootje. Elk detail. 

Ruim 3 jaar geleden moest ik plotseling afscheid van je nemen. Bijna 30 jaar had ik een vader gehad. 2 jaar en 4 maanden mocht je Opa zijn, wat ik toen je overleed nog best lang vond, maar nu ik erop terug kijk ontzettend kort. De paar feestjes in de kroeg zonder jou waren anders. Er klopte heel veel dingen niet, lichtjes stonden niet aan, verwarming draaide niet, tap werkten niet top. En jij stond daar niet achter die bar. Daar missen we je het meest maar daar ben je ook het dichtste bij ons. Ik kan je bijna voelen maar je bent er niet. Het mooiste plekje, de altijd gezellige meest sfeervolle kroeg van het dorp is veranderd in een soort museum voor jou. En daar gaan wij afscheid van nemen, we gaan het opruimen, wegdoen en afbreken. Omdat mama verder moet, omdat we allemaal verder moeten. Ondertussen probeer ik niet alleen maar rouw te voelen, maar ook dankbaarheid. 

Dankbaar voor het feit dat jij dit hebt gemaakt in je leven, dit verdiend een artikel in de krant (en die komt er ook!) Dankbaar voor de ontzettend mooie tijden die wij hier hebben beleefd, wie ik hier allemaal heb leren kennen, vriendinnen en mijn lieve man Eddo. Dankbaar voor al die honderden prachtige feestjes die ik heb mogen meemaken. Saaie slaapverwekkende feestjes (waar we achteraf heel hard om moesten lachen), gezellige feestjes, uit-de-hand-lopende feestjes, hele drukke feestjes; waar we heel hard moesten werken, de onverwachte 's nachts-na-2-en-feestjes (die vond ik toch wel de leukste). Ik ben dankbaar dat deze kroeg ons bij elkaar heeft gebracht, waar de puberteit ons helemaal uit elkaar dreef en we alleen maar dingen als; "Ik haat je en hoef jou nooit meer te zien" schreeuwde, bracht de kroeg ons bij elkaar en hadden we aan 1 blik genoeg. De plek waar mijn vader ook mijn maatje werd, waar we meer dan ooit van elkaar begrepen, waar je kleinzoon zijn eerste voorliefde voor the Rolling Stones en andere gitaar-muziek heeft opgedaan, waar ik zo ontzettend verliefd ben geworden, waar ik heb zitten huilen uren lang, waar ik werkte, waar ik los ging, waar ik vrienden heb gemaakt en waar ik volwassen ben geworden, waar ik zo blij was met jou, en soms ook helemaal niet. Altijd in mijn gedachten, alsof er binnenkort een 2e begrafenis plaatsvind, ik vergeet het nooit, jij en Bar the Stone.