Herfstvakantie rust of onrust?

Vorige week was het herfstvakantie! De eerste vakantie dat wij 2 zoons hadden die echt herfstvakantie hadden. Onze jongste; Boris, zit pas sinds dit schooljaar op school. Voor Boris was het heerlijk. Het was prima, hij genoot van de activiteiten die we allemaal op de planning hadden, speelde thuis lekker, verveelde zich af en toe een keer goed (want ook dat hoort er gewoon bij) en hij sliep zelfs een keer tot 08.45 uit! Bijkomen dus. 

Voor onze oudste; Simon, was het een ander verhaal. In eerder blogs heb ik wel eens over hem verteld, maar voor als je deze niet hebt gelezen. Onze oudste, van deze maand alweer bijna 7 jaar is een fantastisch uitbundig mannetje, heel gevoelig, of eigenlijk overgevoelig, extravert, soms extreem druk en onwijs vrolijk. Toen hij 5 jaar oud was is hij  gediagnostiseerd met ongespecificeerde ADHD. Dat is eigenlijk heel veel kenmerken hebben van ADHD, maar op zo'n jonge leeftijd wordt er nog geen echte diagnose gesteld. Sinds deze onderzoeken weten wij een stuk beter met hem om te gaan en snappen wij wat beter hoe het in zijn koppie werkt. 

Neemt niet weg dat ik met de belevenis van deze vakantie er weer op gewezen werd wat vakantie met hem deed. En wat het deed met Boris, die hobbelt gewoon door, zeurt af en toe wat, maar heeft lekker vakantie gehad en gaat weer lekker naar school.

Simon kreeg dus vakantie en de eerste reactie van hem was; "Vakantie, waarom vakantie? Ik wil door met letters leren, nu leer ik er dus volgende week geen nieuwe letter bij?" 

Dat ik de bioscoop en een indoorspeeltuin op de planning had staan, veranderde de zaak een beetje. Daarnaast ging hij nog 3 keer naar de kermis, bij opa en oma logeren en leefde hij zich uit op de BSO. Toch was er veel onrust en was hij weer, sinds lange tijd erg boos. Om kleine dingen, heel erg boos. Ik had al het glas in de glasbak gegooid en had hem er niet eentje laten doen (hij was op dat moment weg, zijn fiets thuis zetten) nou hij ontplofte! Na een lange tijd geen echt driftbuien meer te hebben gehad, keerde dat in de vakantie weer terug. 

Gister begon school weer, joehoe! Hij blij! Alleen uit school kwamen de buien, de tranen, ongelofelijke woede-uitbarstingen, gillen, schreeuwen, niet weten wat hij wilde tot aan zelfs weg willen lopen. Ik draaide de deur maar op slot en zat zelf met de handen in het haar. 

Zijn het alle prikkels? Is het lastig om te schakelen van vakantie naar school? Loopt zijn emmer zo over op zo'n eerste dag? 

Welke ouder maakt dit ook mee thuis? En nog belangrijker, hoe ga je hiermee om?