Heimwee en gemis naar mezelf.

Er knaagt iets, een gevoel die ik niet omschrijven kan maar die me soms heel verdrietig maakt. Een verloren gevoel die me leeg doet voelen. Ik mis iets, heimwee? Is dit nu het dertigers dilemma waar mensen het soms over hebben of komt dit gevoel door mijn moeder zijn? Er veranderd vanalles om me heen, leuke en minder leuke dingen. Dingen waar ik grip op heb en dingen waar ik geen grip op heb. Ook dingen die ik bewust laat varen, maar die ik voor mijn gevoel nodig heb. Sorry voor mijn filosofische gedachten. Ik zal proberen het goed te omschrijven. Ik zit de laatste tijd niet lekker in mijn vel. Ik heb een schat van een zoon en een super lieve vriend. Een aantal goede vriendinnen, helaas zonder kinderen en sommigen helaas zonder vriend. Ik heb een leuke baan, die mij veel vrijheid geeft.Eigenlijk heb ik alles wel wat ik nodig heb. Maar soms mis ik iets van mezelf. Het gek doen, spontaan naar iemand toe gaan, dansen, uitgaan, gek doen. Waar zijn al die persoonlijkheden van mij gebleven? Ze zitten er nog wel, maar als ik uit ga blijft het in mijn hoofd spoken dat ik de volgende dag vroeg wakker moet worden voor mijn zoon, waardoor ik minder geniet. Ik merk dat ik door dit soort dingen minder te doen, mezelf verlies. Ik wil het moeder zijn niet de schuld ervan geven en ik zou het echt niet anders gedaan willen hebben, qua een kind krijgen en opvoeden. Nee ik moet op zoek naar een balans tussen een moeder zijn en mezelf blijven met al mijn doen en laten.