7 jaar geleden
Goodbye my lover, hello my friend.
We zijn er dan toch op beland; the point of no return. We hebben het nog een kans gegeven, maar helaas zonder het gewenste resultaat.
We weten allebei hoe het is om uit een gebroken gezin te komen en we hebben altijd allebei zo duidelijk voor ogen gehad dat we dit voor onze zoon niet wilden. Dat is ook de reden waarom we het zolang hebben geprobeerd, waarom ik het zo lang heb geprobeerd. Waarom ik bereid was om door jouw gebreken en fouten heen te kijken, omdat ik ons gezin vooropstelde. Jij deed waarschijnlijk precies hetzelfde en met dezelfde achterliggende gedachte. Ik wilde gewoon dat het zou lukken. Ik weet zeker jij ook. Maar misschien wilden we dit wel iets te graag?
Soms heb ik om me heen geslagen als een bezetene en daar ben jij vaak de dupe van geworden. Maar dit was mijn gevecht, mijn strijd. Het waren mijn demonen die ik onder ogen moest komen. Je hebt me wel eens gezegd dat ik de demonen in jou rust gaf, je ze zelfs kon laten vergeten. Het spijt me dat het niet genoeg is geweest en dat ze niet samen konden dansen met die van mij. Ik ben er nog niet, maar ik ben op de goede weg. Ik weet nu dat ik niet ‘het kleine meisje’ in mij maar de ‘volwassen vrouw’ moet laten handelen en spreken. Stampvoetend en met mijn armen over elkaar geslagen in een hoekje kruipen met een pruillip heeft geen zin.
Het spijt me dat ik je niet op tijd heb kunnen vergeven en dat ik je soms heb gehaat. Ik haat je nu niet meer. En ik heb je vergeven. Want hoe kan ik de persoon haten die voor het mooiste in mijn leven heeft gezorgd? Daarvoor alleen al kan ik alleen maar van je houden. Al is het op een andere manier als voorheen. Hij is ontstaan uit liefde en zal niet opgroeien met haat.
Het doet me pijn, hem niet te kunnen geven wat we allebei zo graag voor hem wilden. Maar we kunnen wel proberen hem er zo min mogelijk van mee te laten krijgen. Ik wil dat hij wanneer hij groot is, kan zeggen: ‘’Mijn papa en mama waren dan wel niet samen, maar ze stonden wel allebei voor me klaar en ze waren er altijd, samen, op de voor mij belangrijke momenten in mijn leven.’’
Ik zag een mooie quote voorbij komen deze week. ‘’Lets raise children who won’t have to recover from their childhoods.’’ Laten wij dat verschil maken. Voor nu en voor altijd.
Jonyli
Heel herkenbaar. Tussen mij en mijn vriend ging het ook absoluut niet meer. We konden totaal niet meer communiceren. Nu we uit elkaar zijn gaat dit stukken beter, we zijn veel gelukkiger zo. Tussen ons gaat alles tien keer beter en wat ik het belangrijkste vind hij is eindelijk echt papa. Hij heeft eindelijk een band met zijn zoontje opgebouwd. Ook wij komen allebei uit een gebroken gezin met veel strijd. En ook wij hebben gezworen dat als het niet meer zou gaan wij dingen anders aan zouden pakken voor ons mannetje. Het kan ook op deze manier ipv al die ellende en haat en nijd.
Anoniem
Mooi!
Chisty89
Heel mooi geschreven en fijn dat jullie het zo kunnen doen! Ook ik heb er de afgelopen 2 jaar vaak aan gedacht om er gewoon mee te stoppen. Ieder onze eigen weg gaan en een leven zonder elkaar opbouwen. Maar ik heb hetzelfde als jij voor ogen.. Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik 15 was maar ik heb WEL een superfijne en stabiele jeugd gehad en ik wil niks liever dan dat aan mijn dochter meegeven. Dat is waar ik voor vecht, ik weet nog niet of we eruit komen. zo niet dan hoop ik dat ik net zo sterk kan zijn voor mijn dochter als jij dat bent voor je zoontje.
mamavanquentin
Ja Deb, ik heb (helaas door eigen ervaring) ook heel goed voor ogen hoe ik het NIET wil... Bedankt voor je reactie. X