Geen berg is te hoog.

Zoals mijn titel schrijft...zo voelt het momenteel echt...geen enkele berg is te hoog, en deze beklimmen we ook echt steeds opnieuw...maar het dal is achterna eens zo diep, en om daar terug uit te geraken vraagt soms een duwtje van buiten af. Ons gezin verliest een beetje zijn kleur, in plaats van felle kleuren zijn ze nu wat doffer geworden, en ik ben er zeker van dat deze doffe kleuren, ooit wel weer fel gaan glinsteren...maar voor nu zijn ze even dof en dit is ook oké. 

Het voelt nog steeds alsof ik pal in het midden van de wereldbol sta en dat de rest gewoon verder blijft rond draaien. Mijn huisje is mijn veilige plaats momenteel en mijn hondje is mijn aller beste vriend die er altijd voor mij is. Hij vangt letterlijk mijn tranen op die dagelijks over mijn wangen vloeien. Het is hard, echt hard. Kon ik maar in de supermarkt een gezondheids zakje kopen  zoals je een zakje snoep kan kopen, ik denk dat ik de winkel leeg koop dan. 

Lieve mensen, vergeet nooit dat je iedere dag leeft, leef je leven, geniet van je leven, geniet nu en niet morgen, want wie weet wat morgen brengt? Maak je geen zorgen over kleine dingen, wees blij met wat je hebt en omarm je gelukkig gezonde leven, want als gezondheid niet mee zit, dan is je wereld plots zoveel kleiner. 

Mijn kerst wens voor dit jaar...voor iedereen een zakje vol gezondheid die je voortaan in de supermarkt kan kopen, maar ook voor iedereen die het nodig heeft een warme knuffel rond jullie hart.