Geen babymama

Voordat ik J mocht krijgen had ik in mijn volwassen jaren wel geteld twee baby's vastgehouden. Beide keren zijn dit de kinderen van een van mijn beste vriendinnen geweest en werden ze tot mijn ongenoegen in mijn handen geduwd. Zelfs mijn eigen nichtjes en neefje van wie ik hartstikke veel hou wou ik liever gewoon niet vast houden in baby vorm. Ik weet niet wat ik er mee moet doen, vind het eng en zie er ook geen meerwaarde in. Ik had dan ook tot mijn 25ste totaal geen interesse in alles wat niet terug kan praten, niet kan lopen of spontaan begint te kwijlen. Laat mij een foto zien van je 3 weken oude baby terwijl je me verteld hoe hij zijn vaders ogen heeft zie ik nog steeds meer overeenkomsten met een aardappel. Kortom ik ben geen baby mens. Sommige mama's zijn beledigd als ik ze zeg dat ik hun baby niet wil vast houden en andere respecteren het en laten me dan ook met rust. Maar ze zeggen allemaal hetzelfde: "Als het van jezelf is is het anders"

Ommekeer

Maar al het kleine grut om ons heen werd ouder en 'leuker' dus mijn eierstokken gingen klapperen. Het werd op een gegeven moment zo luid dat D het ook niet meer kon negeren. We gaan het proberen!! Na anderhalf jaar hadden we nog geen succes. In die tussen tijd was ik langzaam veranderd in een Pavlov hond. (Pavlov was een Russische fysioloog die vooral bekend werd door zijn onderzoek naar reflexieve conditionering, nu wel pavlovreactie genoemd. Hierbij liet hij een geluid horen voor het voeden van honden en concludeerde dat zodra hij dit geluid liet horen de honden al begonnen te kwijlen als reactie zonder dat ze eten hadden gezien.) Ik begon natuurlijk niet te kwijlen maar als ik nu een baby hoorde gingen mijn ogen opzoek en ratelde mijn eierstokken bijna de tent uit.  Kwijlende toetjes werden opeens super aandoenlijk en hun gehuil klonk opeens als muziek. En dat niet alleen er waren spontaan echt tien keer meer zwangere vrouwen op straat. Ik kon geen winkel inlopen zonder dat ik er weer één zag lopen. Haal die dikke toeter uit me gezicht. Alles waar ik eerder niets van wou weten wou ik nu zo graag! 

Liever ouder

Gelukkig mochten mijn man D en ik onze prachtige zoon J krijgen begin dit jaar. Het waren een paar lastige jaren maar zodra je dan samen op de bank zit als gezin is dit allemaal in één oog opslag vergeten. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik baby's nu helemaal geweldig vind. Het blijven in het begin aardappels en nee ik wil jou engeltje nog steeds liever niet vasthouden. Zeker niet als hij of zij nog zo klein is! Ik vond de eerste twee maanden dan ook prima samen met J maar ik merk dat nu hij 5 maanden is ik het zo veel leuker vind. Met een zak zout op de bank zitten spreekt mij nou een maal minder aan dan het blije kroelende wormpje wat ik nu heb. Ik kijk dan ook echt uit naar de komende tijd als er nog meer interactie tussen ons komt. 

"Geniet er van voor je het weet zijn ze groot!" Het is helemaal waar, maar ik ben blij hoe snel deze maanden gegaan zijn. Ik weet nog niet wat voor type mama ik ben, als er al types zijn, maar zeker geen baby mama.