7 jaar geleden
Even een momentje voor mezelf
Na 7,5 week bijna dag en nacht bij mijn nieuwe dochtertje, op een paar avondjes met vriendinnen na dan, is het nu echt tijd voor mezelf.
Ik zet een stap buiten de voordeur, steek mijn hoofd in de lucht en snuif de heerlijke frisse buitenlucht op. Ik geniet gewoon nu al!
Het is waar wat iedereen zegt, dit heb ik nodig! Ik voel het! Ik voelde het gisteren eigenlijk al toen ik even 10 minuten naar het winkelcentrum en terug fietste omdat ik de aardappels was vergeten voor de hutspot (de zwangerschapsdementie is nog niet voorbij helaas). Toen kwam het besluit om weer te gaan hardlopen en godzijdank stretched mijn hippe knalroze hardloopbroek een beetje mee, zodat mijn blubberbuik nog enigszins strak verpakt en nauwelijks zichtbaar is. Yep! Zelfs als ik spring zit alles nog in model. Top!
Tijdens mijn warming-up-loopje geniet ik van elke stap, van de koude lucht, van even niet met een huilend kind op mijn armen en even niet kijken hoe laat Sara haar flesje of medicijn ook alweer moet.
Papa is er nu voor haar en ze zitten heerlijk ingepakt in een kleedje samen op de bank. De fles heb ik wel vast klaargezet. Deze hoeft alleen maar te worden opgewarmd.
Ondanks dat Seb de fles regelmatig maakt, wil ik er toch zeker van zijn dat het ook goed gebeurt als ik er niet ben.En ik heb haar luier nog even verschoond, dan hoeft hij straks alleen de fles er maar in te duwen. Ze moet pas over twee uur hoor, en ik denk dat ik met een half uurtje al terug ben, maar toch.
En dan geeft de intervaltraining via mijn oordopjes aan dat ik mag beginnen met 1 minuut hardlopen. Mijn hoofd is voor 1 minuut leeg. En dat besef ik pas weer als ik hoor dat ik weer mag lopen. Hoe is het toch mogelijk om nergens aan te denken, naar de bomen te kijken en gewoon alleen maar op je ademhaling te letten.
Dit is mijn eigen me-time en dat besef ik me toch maar weer.
Ik hou zielsveel van mijn dochter hoor, maar een uurtje zonder haar is ook echt niet verkeerd. Dit geeft me weer een boost nieuwe energie en laat ik dat nou net nodig hebben na al die gebroken nachten.
Als ik na 20 minuten weer thuiskom en de voordeur opendoe hoor ik Sara al huilen. Ik loop de woonkamer binnen en zie een min of meer wanhopige Seb met m'n kleine spartelende baby op z'n armen door de kamer heen lopen.
"Ik weet niet wat er met haar is hoor! Ze heeft niet gepoept en wil ook al niet drinken, hoe krijg ik haar stil?"
"Darmkrampjes" roep ik terwijl ik naar de badkamer loop "succes!"
Yep! Dit moet ik dus echt vaker doen.
Mama O en B
Heerlijk zijn die 'ik-momentjes'. Die moet je gewoon af en toe even inplannen. Er zijn ook sporten die iets rustiger zijn en dus beter voor je herstel. Lekker een stuk fietsen bijvoorbeeld.
Anoniem
Precies wat ik wilde zeggen! Super dat je sporten ook echt als me-time ziet. Dat is het ook! Maar 7,5 week na je zwangerschap en bevalling al weer hardlopen.... Dat vindt je bekkenbodem niet zo fijn hoor! Dat kan op latere leeftijd problemen gaan geven... inderdaad even een paar weekjes langer wachten daarmee. Tig andere leuke manieren om lekker te bewegen! Ga zo door wat dat betreft!
Anoniem
Super goed dat je lekker aan het bewegen bent geslagen! Even een tip: na 7,5 week gaan hardlopen komt niet perse je herstel ten goede. Der mate high impact trainingen kun je beter pas beginnen na 12 weken na de bevalling. Anders heb je later meer kans op verzakkingen en pijn gerelateerde klachten aan je bekken.
Rachel...!!!
Papa kan het eigenlijk wel hoor, maar hij is nog een beetje onzeker ???? En misschien gebruik ik de woorden 'geef mij maar' ook wel iets te vaak als ze begint met huilen.