Einde lesperiode 1: Toetsweken

De tijd is omgevlogen, de eerste lesperiode van mijn HBO opleiding tot Ervaringsdeskundige zit erop, en dat betekent dat er toetsen gemaakt moeten worden. Hoewel deze periode ontzettend snel is gegaan, voelt het op sommige momenten ook als een half jaar. De eerste paar weken was echt enorm wennen en ben ik ontzettend moe geweest. We hebben 1 lesdag, de maandag, en op de dag moet echt alle theorie gegeven worden van de vakken Agogiek en Psychologie. Het is vooral heel erg zoeken naar wat een effectieve leermethode is. Als kind ging het leren me makkelijk af en hoefde ik nauwelijks moeite te doen, maar dit is toch weer even anders. En dat triggert een hoop! Deze week is er geen les, is het een kwestie van herhalen, lezen, terugluisteren en dan maar hopen dat het goed komt. De stof is veel, de theorieën zijn pittig en voor beide vakken gaat het om het gehele boek kennen, plus alle extra's die de leraren bedacht hebben....... En dat is veel! 

De afgelopen periode zijn er ook weer heel veel dingen aangeraakt, terug kijken op je verleden, alle thema's nog eens even open gooien want daar draait het hele vak van de ervaringsdeskundige om. Het was voor mij het besef dat ik veel shit verwerkt hebt, maar dat die dingen waarvan ik dacht dat ik ze verwerkt had me niet meer zo veel zouden doen en dat dan toch juist het tegenovergestelde is. Het uitwerken van de thema's en die met elkaar verbinden om de domeinen te vinden heb ik als best heftig ervaren. En ik wist dat dit erbij hoorde, maar ik had verwacht dat het wat minder met me zou doen. Om heel eerlijk te zijn had ik dit wel een klein beetje onderschat. Veel gesprekken gehad met oud studenten, maar het zelf meemaken is toch net weer even anders. Zoals met zoveel dingen in het leven. Tel daar ook nog even het feit bij op dat er veel ruis is omtrent mijn kinderen. En vooral dat laatste is iets wat in het begin allemaal wel mee viel. Toen ik aan de opleiding begon was het vrij rustig, maar gaande weg periode 1 is er steeds meer bijgekomen. Ook hierin ben ik echt nog wel zoekende hoe dit te combineren en ik neem echt mijn petje af voor mijn medestudenten die studeren met thuiswonende kinderen, ik weet niet of ik dat voor elkaar kan krijgen. Maar goed, de toetsen staan voor de deur. En vergeleken met voorgaande jaren, heb ik van horen zeggen dat we het iets minder zwaar hebben, er is namelijk maar 1 toets waarin agogiek en psychologie gecombineerd zijn. 110 vragen, juist of onjuist. Voorgaande jaren moesten studenten een magazine daarnaast maken, dat geldt dit jaar niet. En hoewel ik erg nieuwsgierig ben naar zo'n magazine maken, ben ik blij dat er deze periode alleen een theorietoets is. Neemt niet weg dat de triggers minder heftig zijn. Ik slaap wat minder goed, ben veel aan het piekeren, ben nog steeds op zoek naar de juiste manier van leren (die moet ik me echt nog eigen maken), onzekerheid komt omhoog, ik trek mezelf steeds weer naar beneden. Er spoken allerlei gedachten door mijn hoofd, met grote vragen als "Waar ben ik aan begonnen?" "Kan ik dit allemaal wel?" "Is dit wat ik echt wil?" "Doe ik hier wel goed aan?" "Wat als het niet lukt?" "Ik ben niet goed genoeg!" Dit is zomaar een kleine greep uit mijn gedachtengoed. Ik wil dit heel graag, ik ga met plezier naar school en stage, voel me eindelijk weer onderdeel van de maatschappij en ik weet heel goed waar ik voor sta en wat ik uit wil dragen, maar de innerlijke strijd kan ik gewoon niet uitzetten. Dit is iets wat ik herken, op de middelbare is dit begonnen en dat is uiteindelijk goed gekomen. En voor nu geldt, het maakt niet uit of je een 10 of een 5,5 haalt, uiteindelijk krijg je voor het halen van een toets een aantal studie punten, maar zo werkt mijn hoofd niet. Ik wil het hoogst haalbare. Leg ik de lat daarmee ongelooflijk hoog? Ja, dat doe ik, altijd al gedaan in alles wat ik doe. Is het een leerpunt en wil ik hier iets mee? Zeker! Ik ben voor nu vooral ontzettend bang dat de stof niet blijft hangen, ik merk gewoon dat ik heel veel moeite heb met het eigen maken van de stof. Ik luister veel, schrijf nog meer en lees het dan weer terug en aan het eind denk ik vaak: wat heb ik nu eigenlijk zitten lezen? En lijkt het alsof ik het weer kwijt ben. Dus tot aan komende maandag 11 november maar veel lezen, colleges terug luisteren, schrijven en dan weer lezen. In de hoop dat er iets is blijven hangen! Meer kan ik op dit moment niet doen. 

Gelukkig kan er met mede- studenten veel gedeeld worden, is iedereen bereid elkaar te helpen en wordt er veel gedeeld. En weet ik ook heel goed dat ik niet de enige ben die tegen dit soort dingen aanloop. Maar verdomd lastig is het wel! Zeker als je als kind veel te horen kreeg dat er van mij nooit wat terecht zou komen. Iets met bewijsdrang? Altijd maar aan moeten tonen dat ik dingen wel kon, dat ik niet dom was, maar daar nooit een positieve respons op kreeg. Ik merk dat ik ook nu weer heel erg opzoek ben naar bevestiging. Doodvermoeiend, voor mezelf, maar ook voor Diederick, die in dit geval de klos is. Sorry mijn liefste, maar de komende twee jaar zul je het er mee moeten doen. En dan hoop ik, dat als alles mee zit, en over twee jaar ik mijn diploma in handen heb dat jij wel kan zeggen dat je trots op me bent. Maar bovenal ik op mezelf, want dat zie ik ook niet altijd! Klinkt misschien nog heel ver weg, maar periode 1 is ook voorbij gevolgen ;) 

Gelukkig zie ik deze week de kinderen ook, dat geeft me ook weer positieve energie. En een fijn iets tussen het leren door. Ik moet altijd wel lachen als mijn jongste het over een toets heeft, die strooit met cijfers waar ik alleen maar van kan dromen. Mijn man zegt altijd: 'Voor de eerste 10 die je voor je proefwerk haalt krijg je 10 euro". Dat zal voor mij nu niet van toepassing zijn, een 10 halen voelt als onmogelijk (en dat moet nu mijn streven ook niet zijn!) Als het op de kinderen aankomt ben ik blij dat het beperkt blijft tot de eerste 10, want anders had het een duur grapje geweest. 

Nou mensen, ik duik de boeken weer in! Bedankt voor het lezen, en zeker ook voor het volgen, dat waardeer ik enorm. Tot de volgende!