Een moeilijke tijd

Even een tijdje niet op mamaplaats geweest. Een moeilijke en verdrietige periode achter de rug. 2 weken geleden kregen we het bericht dat de opa van mijn vriend steeds harder achteruit ging qua gezondheid. Hij lag al een paar jaar in een verzorgingstehuis en de laatste 2 jaar was de herkenning minimaal. Praten kon hij nauwelijks maar leefde wel op na bezoekjes van familie en vrienden. Zijn gezondheid ging hard achteruit en na allerlei ontstekingen, griepjes en veel pin werd er besloten om met morfine te beginnen. De artsen dachten dat het niet zo lang zo duren maar opa heeft gevochten als een tijger en is uiteindelijk na een strijd van 7 dagen de strijd verloren. Ondanks dat je weet dat er elke dag/nacht een telefoontje kan komen komt dat telefoontje dan toch onverwacht. Een verdrietige tijd, hoop geregel en een crematie. Onze kleine meid van 2,5 heeft opa niet erg bewust mee gemaakt, hij wist niet wie ze was en kon ook niet praten. Wel zijn we af en toe met haar geweest (hij was gek op kinderen) maar het besef van een oud-opa had ze niet. Maar ze merkte wel degelijk dat er thuis wat veranderd was, papa en mama waren verdrietig en reageerde soms wat anders dan normaal. De dag van de crematie zat onze kleine meid gewoon op het kdv, zo had ze verder geen besef van wat er voor ons die dag stond te gebeuren. Omdat ze opa niet bewust kende hebben we er ook voor gekozen haar niet mee te nemen. Wat zal ze er uiteindelijk van begrijpen....op het kdv zei ze tegen de leidster: "papa is een beetje drietig, papa huilen, ikke kusje geven en kroelen met papa. Het was zo lief om te horen maar ook zo te voelen dat ze ook heeft gevoeld dat het anders was thuis. Na de crematie en het bezoek aan familie hebben we haar wat eerder opgehaald van het kdv en was het voor haar niet anders dan anders, ze wilde met het buurmeisje spelen en uiteindelijk werd het een zwempartij met pannenkoeken eten als afsluiting. Een dubbel dagje voor ons, verdriet om het 'definitieve'afscheid van opa en onze kleine meid die daar helemaal niets vanaf weet en lekker leeft en geniet samen met haar buurmeisje, en wij genieten van onze vrolijke meid. Zo dat was een heel verhaal, nu de rust er weer is en het verdriet langzaam een plekje krijgt kan ik me weer volop op mamaplaats concentreren.