7 jaar geleden
Een lichtpuntje aan het einde van de tunnel.
Nadat mijn wereld voor mijn gevoel helemaal was ingestort komt er gelukkig toch weer ergens een klein lichtpuntje.
Dankzij alle hulpverlening die ik opgestart heb krijg ik contingentie. Dat is urgentie voor bijzondere doelgroepen en altijd vanuit een instantie geïnitieerd omdat er ook altijd een stuk begeleiding bij hoort. Dus er is hoop op een eigen huisje binnen nu en maximaal 6 maanden.
Samen met maatschappelijk werk moest ik een aanvraagformulier invullen en dit opsturen naar 1 specifieke woningbouw organisatie. Ik stelde gelijk diegene voor die ik al kende uit mijn eigen woonplaats. Maar mijn maatschappelijk werken zocht in haar lijst mijn voorkeurgemeenten op en kwam met een naam die ik nog nodig gehoord had. Ik had mij er nog nodig echt in verdiept dus ik dacht "prima, zij doet het dagelijks dus weet het vast beter."
Na die afspraak ging ik zelf op onderzoek uit en ontdekte dat die woningbouw organisatie alleen maar in de gemeente die op de 3e plek in mijn top 3 stond huizen heeft. Ik moet eerlijk toegeven dat ik een week best wel teleurgesteld ben geweest. Maar toen had ik samen met mijn hulpverlener een intakegesprek bij de woningbouw. Maatschappelijk werk en mijn hulpverlener hadden al gezegd dat ik er niet teveel van moest verwachten. Het zou waarschijnlijk ongeveer 10min duren en was alleen een afstemming van de noden en wensen.
Nou, niets was minder waar! Het gesprek begon inderdaad wel zo. En de mevrouw van de woningbouw vertelde dat zij maar een kleine organisatie waren met relatief weinig woningen. Ze zei ook dat ze in mijn voorkeurgemeente weinig tot geen 3 kamer woningen had en dat die momenteel allemaal beset was dus dat het wachten was op een opzegging. En dat zou nog minimum 2 maanden duren. Dus ik vroeg wat er zou gebeuren als het niet binnen de 6 maanden zou zijn. Dan zouden ze de contingentie doorgeven aan een andere grote organisatie in de buurt (Je raadt het al, diegene die ik in het begin had voorgesteld. Dus ik baalde nog meer). Gelukkig was ik zo assertief om te vragen: "Je hebt de contingentie aanvaard, waar heb je dan wel wat?". Het antwoord verbaasde mij!
Het bleek dat ze net die ochtend de sleutel had gekregen van een huisje om de hoek bij hun kantoor. Ze had het nog niet op woningnet gezet omdat ze mij de eerste keuze wilde geven (wat lief!). Dus ik checkte de afstanden naar mijn ex en mijn zus met Google maps. Die naar mijn ex viel binnen de normen van het ouderschapsplan en naar mijn zus was ook prima aan te rijden. Dus we gingen gelijk kijken naar MIJN HUISJE!!!!
