Een 'echt-grote-mensen' Huis!!
Het gevoel dat je in de periode bent beland die je vroeger 'Later als ik groot ben....' noemde.
Daar sta je dan, in je nieuwe huis. Een prachtige nieuwbouw eengezinswoning net aan de rand van de binnenstad. Alles lekker op loopafstand en misschien binnenkort fietsafstand (we zijn opzoek naar een bakfiets voor de tweeling aangezien ik het dood eng vind om er 1 voorop en 1 achterop de fiets te moeten zetten, in mijn hoofd valt die fiets om met 1 kind er nog op met bloed en uitstekende botten, jaja soms ben ik een doemdenker ;) ik ben op de hoogte) en alles makkelijk bereikbaar qua openbaar vervoer. Opleverdatum is bekend, de plannen liggen klaar om te klussen en het oppasschema is klaar. De verhuizing loopt op zich soepel, met wat kleine tegenslagen maar ach dat is nou eenmaal. Om vervolgens lekker in het nieuwe huis te leven/wonen en genieten (inmiddels alweer 3 weken)..
En dan opeens komt het besef: ik ben nu 'later als ik groot ben....' WOOW, dat sloeg in als een bom. Ik ben NU 'later als ik groot ben...' Want bij mij was het vroeger heel simpel: Later als ik groot ben, heb ik een leuk huis met veel kinderen (het begin is er, de tweeling), een leuke man (helaas nog niet getrouwd maar dat komt vanzelf wel een keertje, dus voor als nog heet het mijn partner ipv man) en een leuke/irritante/gekke kat (We hebben een drukke/aanwezige Bengaalse kat genaamd Zelda) . Verder kwam ik nooit want ik wist echt totaal niet wat ik wilde worden op werk vlak, toen niet, later niet en nu nog steeds niet.
Ineens realiseer ik me: Ik mag van geluk spreken dat mijn 'Later als ik groot ben....' helemaal is uitgekomen en ook oprecht gelukkig ben met mijn leven.
Gevolgd door: Ik begin verrekte oud te worden en de tijd vliegt!!