De eerste twee weken als fresh new mom

Mijn eerste twee weken als mama van onze mooie zoon Milan waren vooral pittig en zwaar. Doordat ik de eerste week echt helemaal niets kon en alleen maar wilde slapen heb ik niet kunnen genieten van ons mooie ventje. Ik moest aan alles wennen. Mijn leven stond totaal op z'n kop. Avonden en nachten lang was Milan aan het huilen. Natuurlijk is het zielig voor zo'n klein mannetje maar HALLO mama wil zooo graag slapen! Rust is een woord wat je compleet kan schrappen op het moment dat je moeder wordt. En die rust had ik nu juist zo hard nodig voor mijn herstel. Mijn vriend heeft de afgelopen twee weken dan ook enorm veel voor mij opgepakt waardoor ik die paar uurtjes slaap kon pakken. 
Nadat de kraamhulp wegging, ik nog steeds amper kon lopen en dan nog maar niet te spreken over de hormonen welke door mijn lijf gierden, werd het pas echt pittig voor ons. Milan huilde en huilde, urenlang en al een aantal dagen achter elkaar. Natuurlijk sliep hij ook wat uurtjes maar zodra hij wakker werd was het huilen (voor mij ook maar dan met de spreekwoordelijke "pet" op). Vorige week keken mijn vriend en ik elkaar aan en vroegen we aan elkaar over welke roze wolk mensen het hebben die net ouders geworden zijn. Voor ons was er namelijk geen roze wolk, enkel één grote donderwolk. Want was dit nou hetgeen we ons hadden voorgesteld? Was dit het nou?! Een baby zou je leven toch zoveel leuker en mooier moeten maken? Wij hadden dit gevoel totaal niet...
Op een avond was ik er klaar mee. Milan was alweer 3 uur achter elkaar aan het huilen en we hadden inmiddels alles geprobeerd. Ik had sterk het gevoel dat er iets met hem aan de hand was. Eerst maar eens langs de huisartsenpost. De arts vertelde mij dat alles in orde was met hem en het waarschijnlijk lag aan het verwerken van de voeding waar hij veel last van had. Maagkrampjes en darmkrampjes...Lekker dan dacht ik daar heb ik wat aan. Hem goed laten boeren na een voeding zou al een heel verschil zijn.
Toen we hem na 5 uur eindelijk stil hadden gekregen ben ik achter de laptop gaan zitten en ben ik gaan zoeken naar een osteopaat. Want hier hoorde ik altijd goede verhalen over en laten we eerlijk zijn; Milan heeft wel ruim 1,5 uur vast in het geboortekanaal gezeten dus wie weet heeft hij iets bekneld zitten?!
De volgende dag konden we al terecht bij een osteopaat in Rotterdam. Wat een relaxte vent en wat werd Milan rustig toen hij met hem bezig was. Hij gaf aan dat het een cirkel is waar een baby in terecht komt. Voornamelijk de stress van de bevalling (de persweeen van 1,5 uur waren volgens hem ook écht veel te lang), de pijn in zijn lijfje door de bevalling, het wennen aan op de wereld zijn, de krampjes en de moeheid. Natuurlijk moet je hiervan als baby huilen, zou ik ook doen. Hij heeft wat "prikkelingen" gegeven bij zijn maagje en darmen wat voor opluchting zou moeten zorgen binnen nu en twee weken. Daarnaast is het zaak erg rustig met hem om te gaan; hij wilt vooral bij ons zijn en getroost worden. Dit is wel lastig als de moeder welke hem zou moeten kunnen troosten zelf ook getroost wil worden haha. Maar goed wij met goede moed na 1,5 uur naar huis met de tips welke we hadden gekregen en een nieuwe afspraak voor over 2,5 week.
Sinds het bezoek aan de osteopaat is Milan enorm veranderd. Hij slaapt rustiger, huilt minder en heeft geen driftbuien meer gehad. Wij merken dat we er ook beter mee om kunnen gaan nu we iets verder zijn en we wat tips hebben meegekregen waar we wat mee kunnen.
Met mij gaat het ook steeds beter. De hormonen zijn voor mijn gevoel zo goed als mijn lijf uit en ik ben minder slap en moe en begin weer wat aan te sterken.
Ik hoop dan ook dat we vooral een slechte start hebben gehad en dat vanaf nu de stijgende lijn erin zit! Wel weet ik nu dat de roze wolk vooral heel erg in stand gehouden wordt door een hoop fresh moms. Het is helemaal niet erg om te zeggen dat je heel erg moet wennen aan het moeder zijn en het feit dat er een baby in je leven is gekomen. Want zoals ik al zei; vanaf nu kan het eigenlijk alleen maar beter worden!

Liefs,
Chris