De dagen thuis voor het afscheid van Yfke

Yfke is nu thuis. En dat is erg fijn. Een fijn idee dat ze weet dat dit haar thuis is. Ik ben vrij nuchter maar nu het om mijn eigen dochter gaat is het toch fijn om te geloven dat ze hier bij ons blijft rond hangen.

Ik praat ook veel met haar nu 9 maanden later doe ik dat nog vaak. Ze hoort me vast denk ik dan en dat maakt de pijn ook minder intens. We zien elkaar wel weer zo gauw het mijn tijd is....en wat is 80 jaar dan in het oneindige?

Ze ligt lekker in haar wieg en ik lig op mijn bed en er vlak naast. Ik heb weinig geslapen want de koeling sloeg iedere keer aan. Maar even kijken hoe we het vannacht gaan doen. Misschien kan ik al wel naar boven want om Yfke nou in de gang te zetten voelt zo slecht...

Marius en ik hebben contact via de telefoon. Hij vraagt of ik al wakker ben....ja al een hele lange tijd. Hij en Hidde komen naar beneden. We proberen de dag zo normaal mogelijk te beginnen. Met het ontbijt. Hidde is namelijk niet helemaal in zijn hum. Hij is heel bozig. Zo sneu om hem zo te zien. Zo kennen we hem totaal niet. Maar we begrijpen het wel. En geven hem de ruimte om boos te zijn. 

Hij vindt het vreemd dat ik niet naast Marius in bed lig. Normaal als we allemaal vrij zijn liggen we nog een hele lange tijd samen in bed, maar nu was mama er niet.

Om kwart voor 9 komt de kraamverzorgster weer. We gaan vandaag douchen. En dus de trap op naar boven. 

Dat valt me behoorlijk tegen. De trap op gaat nog prima, maar dan word ik heel licht in mijn hoofd. Eerst maar even op een stoel bijkomen. Ook tijdens het douchen blijf ik op een stoel zitten.

Ik ben blij en opgelucht als ik eindelijk weer beneden ben. Eerst een glas hele zoete Ranja en dan even liggen.

Om 11 uur hebben we mail van de kaartjes. Het kaartje is prachtig. We geven akkoord en ze worden direct gedrukt.

Rond 12 uur komen mijn zus en haar vriend en lunchen we met zijn allen. Ik krijg broodjes op bed. Ben nog helemaal kapot van het douchen. En wil mijn krachten sparen. Donderdag moet ik mee kunnen naar de crematie.

Hidde gaat lekker op bed. En ik doe ook mijn ogen dicht. Ondertussen worden de kaarten gebracht door de begrafenisondernemer. Ze kijkt nog even hoe Yfke er bij ligt in haar wieg en ze verteld dat ze nog mooier is dan gisteren. Dat klopt ook wel ze is mooi roze weer. Het koelelement doet goed haar werk.

Al haar vocht is uit haar gezichtje en je ziet nu hoe fijn ze was als ze niet zoveel vocht bij zich had gehad. 

Marius en mijn zus en zwager schrijven alle enveloppen die moeten voor 16 uur klaar zijn want dan worden ze door de postbode opgehaald. En kunnen ze de volgende dag ( maandags) worden bezorgt.

Van mijn zus krijgen we nog een prachtig zilveren haarlok doosje. Hier hebben we haar prachtige zwarte haartje in bewaard. Haar naam en geboortedatum staat erin gegraveerd.

Die avond eten we patat voor de tv. Zoals altijd als we patat eten. Voelt dubbel. Fijn dat het zo normaal voelt maar ook vreemd dat Yfke daar in haar wieg ligt dood.... Het is oneerlijk wat had ik graag slapeloze nachten en een huilende baby om me heen gehad. Hidde heeft 6 maanden iedere dag en nacht gehuild en het was zwaar maar wat zou ik dat nu graag weer doen. Haar wiegen om in slaap te krijgen. Haar op je buik laten slapen omdat dat de enige plek is waar ze stil is als ze krampjes  heeft. Ik zal er alles voor over hebben omdat nu gewoon weer mee te maken. En niet in alle rust patat te kunnen eten zonder gestoord te worden door een baby die altijd precies onder het eten alle aandacht op eist. Wat snak ik daarna. Maar nee we kunnen gewoon patat eten en tv kijken want Yfke zal nooit huilen . ...

En dat doet zo'n pijn.

Als ik nu 9 maanden later mensen hoor zeuren over een baby die s'nachts wakker is kan ik best boos worden. Dat hoort erbij. Dat is het enige wat een baby kan huilen. En wees dankbaar dat je baby huilt. En tuurlijk weet ik dat het soms zwaar is maar zeur verdorie niet tegen mij. Wat had ik dat juist zo graag gewild.

Als de patatjes op zijn en het tijd is voor Hidde om te gaan slapen. Kruipt hij bij mij op bed en lees ik hem een boekje voor.  Wat geniet ik daarvan. Zo'n klein lijfje warm tegen me aan kruipen. Lekker knuffelen. Heerlijk.

Die avond komen er nog vrienden van ons langs. Ze nemen een mooie witte roos mee. Die vervangt de bijna dode roos die we eerder al hadden gekregen van andere vrienden .  Raar eigenlijk al die bloemen die je deze week ook nog krijgt. Heel mooi en lief maar die gaan ook allemaal weer dood.  En dat is weer een soort van afscheid wat je moet nemen. Dubbel.

Als ze weg zijn ben ik op. Marius en ik knuffelen nog wat en we bewonderen ons meisje. Het zit me zo hoog dat ik niet kan slapen door de koeling. Maar dat ik de trap ook niet op kan. Marius is wat nuchterder  en zegt dan zetten we de wieg en koelelement gewoon in de gang. En ik weet ook wel dat dat nu beter is. Ik moet gewoon slapen om donderdag sterk genoeg te zijn. Maar het voelt zo naar. Toch doen we het.

En ja hoor ik slaap al veel beter.

Het eerste wat we doen als we wakker zijn is Yfke weer op haar plek zetten. Hidde gaat vandaag naar de oppas. We proberen het voor hem zo normaal mogelijk te houden en zo hebben wij onze handen ook vrij om de laatste dingetjes voor donderdag te regelen.

De kraamverzorgster komt weer en we gaan weer douchen. Dat ging alweer veel beter dan gisteren gelukkig.

Wel helemaal uitgeteld als ik beneden kom maar toch ik heb het maar weer gedaan.

De verloskundige komt langs. Ze heeft kleine Yfke nog even bewonderd en mijn litteken bekeken. Dat zag er goed uit. Ook hebben we het over mijn stuwing. Daar begin ik nu heel veel last van te krijgen. Mijn borsten lijken wel stenen. En bij Hidde had ik dat ook maar toen kon ik Hidde aanleggen.  Ik wordt er heel verdrietig van want wat had ik Yfke weer met liefde willen voeden. Dat vond ik bij Hidde het mooiste wat er was.

Ze verteld dat er wel tabletjes voor zijn. Maar wat ook helpt is het eenmalig helemaal leeg te kolven. Ik schiet helemaal vol. Dat wil ik echt niet. Ik wil ze niet eens aanraken. En al helemaal geen melk zien.

Dat begrijpt ze helemaal en ze neemt contact op met de huisarts voor de tabletjes.

Een uurtje later staat de huisarts al op stoep. Toevallig samen met de dominee. Die blijft heel even en wenst ons alle sterkte toe. We zijn zelf niet heel kerkelijk maar we wonen in een klein dorp en staan wel bij kerk in geschreven. Wel fijn dat iedereen  aan ons denkt.

De dokter geeft het recept van de pilletjes tegen stuwing. We hebben nog een fijn gesprek. Maar dan op eens heeft hij het over ons doodgeboren dochtertje. Ik voel woede opkomen...Doodgeboren Hoe durf je? Ze is 5 uur bij ons geweest. Waarvan 2 uur met hoop dat ze bij ons zou blijven. Hij biedt zijn excuses aan. Dat accepteren we . 

Even middag eten en dan rusten Marius en ik wat terwijl de kraamverzorgster alles netjes maakt. Een schat.

Die middag komt de begrafenisondernemer nog even langs om de onbelangrijke dingen te bespreken. Het financiële stuk.Dat kan ons nu even niets schelen. Wel fijn dat we sinds 2 jaar een uitvaart verzekering hadden. En heel vreemd toen heb ik nog gevraagd bij afsluiten of kinderen die nog niet waren ingeschreven en komen te overlijden bij of na geboorte wel recht hebben op uitvaartuitkering. Nu nog vind ik dat zo toevallig of eerder eng.

Maar ja dat hebben ze als ze na 24 week worden geboren. Het dekt niet alles maar wel een groot gedeelte.

Verder nemen we het muziek nog een even door en dat is allemaal prima. Ook hebben we al onze kleding voor donderdag besteld online. Voor Marius en Hidde een licht roze blouse en donkere spijkerbroek en voor mij een lichtroze jurk. Hopelijk komt het allemaal op tijd....

Die middag komt er nog een collega en de oppas van Hidde komt Hidde thuis brengen en Yfke bewonderen . Om kwart over 6 gaan die allemaal weer weg. En dan moeten we gauw eten want om half 8 komen er weer vrienden. 

Maar dan komen we erachter dat die pas een dag later komen. Wat is dat een lekker gevoel even een avondje helemaal niks. Even met ons tweetjes, Hidde op bed en Yfke in haar wieg.

Hidde kijkt voor het slapen gaan nog even naar Yfke in haar wieg en vraagt wanneer Yfke uit mama haar borst gaat drinken. Wauh dat steekt en raakt ons in ons diepste. We zijn eerlijk en zeggen dat doet ze niet. Yfke kan helemaal niks meer. Yfke is dood. Hidde en ik beginnen keihard te huilen. Marius komt er ook bij. Samen huilen we. 

Hidde wil een andere baby die wel uit mama's borst drinkt. Ja wij ook maar ja, dat is niet de echte wereld.  Die is hard...keihard.

Hidde gaat op bed en wij gaan aan de slag met de teksten die we donderdag willen zeggen. We lezen het elkaar voor zodat we weten hoelang ze ongeveer duren.

We komen samen met anderen uit de familie al gauw uit op een dik half uur aan sprekers en dan nog muziek. Waren eerst bang dat de dienst te kort zou zijn...maar gelukkig niet dit heeft Yfke verdiend een waardig afscheid.

Ik slaap vannacht nog beneden, hopelijk morgen weer naast mijn mannetje . Dat is wel fijn samen zijn in deze moeilijke tijd. Vooral de nachten zijn eenzaam.