Chronisch slaaptekort door slechtslapende kindjes

6 december 2022: Ik crash. 

We hebben een paar pittige jaren achter de rug.

De 7-magere jaren theorie ten top. In 2015 verloren we ons eerste kindje Jenthe*. Daarna volgde een werkgever die failliet ging (financiële rompslomp inclusief), onze eerste renovatie met bijhorende stress en zelfs een rechtzaak (een hele soap kunnen we hierover schrijven) terwijl onze jongste pas geboren was, 2x kanker in de familie waarvan 1 keer terminaal, hartproblemen bij mijn man, onze 2de renovatie die vanwege traagheid bij bank ook niet meteen van een leien dakje start, ...

Dus toen we begin december 2022 te horen kregen dat die bank nog zeker een maand langer nodig zou hebben om alle papierwerk in orde te hebben, crashte ik. Het was allemaal even teveel geworden. Waarom kon bij ons alles niet eens gewoon vanaf het eerste moment goed lopen?

Toch had ik het er ook moeilijk mee om te aanvaarden dat ik er even onderdoor zat.
Waarom nu? Het verlies van ons kindje was het zwaarste wat we hadden meegemaakt, toch kon ik toen beter om met alle tegenslagen dan dat ik dat nu kon. Dat klopte toch niet?

Ik ging terug langs bij de psycholoog die me een aantal jaren eerder ook geholpen had met een burn-out.
Ik leerde van haar dat ik gerust mocht accepteren dat alle life-events die ik had meegemaakt best pittig waren en dat ik gerust even tijd mocht nemen om ze te verwerken.
Toch kon ik die rust in mijn hoofd niet vinden.

Het was pas tijdens een aflevering van De Tafel van Gert (programma op de Belgische zender Play) eind december dat er iets begon te dagen. In die aflevering sprak minister Hilde Crevits over haar ziekenhuisopname en gezondheidsproblemen eerder dat jaar. Ze vertelde er dat een tekort aan rust en slaap in combinatie met stress ertoe hadden geleid. Enkele van haar woorden bleven hangen zoals "ALLES BEGINT MET SLAAP".

Nu is slaap iets waar ik al 6 jaar ruim tekort aan had. Onze oudste was geen goede slaper en tegen dat hij beter ging slapen, was ondertussen ook al Lander geboren, die nog slechter sliep. Tussen zijn 14 en 18 maanden liep het zelfs op tot 15 keer per nacht opstaan voor hem. En dat terwijl ik wel gewoon nog voltijds aan het werk was. Met dank aan een periode tijdelijke corona-werkloosheid heb ik volgens mij toen overleefd. Maar ik heb ook dikwijls gedacht: "Hoe ben ik op het werk geraakt zonder in slaap te vallen of zonder een accident te krijgen?".

Nu was hij ondertussen 4 jaar, maar het slapen was nog steeds niet goed. Lander is een pittig kindje ,absoluut niet in de slechte zin, maar hij leeft wel aan 200% en is als hij wakker is ook echt wakker. Ik noem hem wel eens lachend mijn energie-vreterke. Maar bij hem resulteert dat ook in dat hij 's nachts zijn dag heel fel herbeleeft. Met slaaptekort voor mama als gevolg.

Ik begon met in te lezen over wat slaaptekort allemaal met je lichaam kan doen. En toen de bedrijfsarts mijn verhaal aanhoorde en beaamde dat inderdaad slaaptekort allemaal aan de basis kon liggen van mijn problemen, vielen alle puzzelstukjes in elkaar.