Boer zoekt vrouw

Even een hele andere blog. Gisteren begon boer zoekt vrouw. Ik was moe dus ik dacht lekker even niets. Zie ik daar eens een boerin op Bonaire. Ja en...? Ik tien keer kijken. Ik ken haar! Jawel 5 havo eindexamen! We zaten in een u vorm vak engels. Ze zat tegenover me. Ze was knap, goed gekleed, had altijd jongens om zich heen, volgens mij speelde ze hockey. En haar ouders hadden financieel het goed voor elkaar. Ze was lief, in tegenstelling tot een aantal brutale vrienden om zich heen. Nu zoekt ze een man. In haar uppie runt ze een geiten farm op bonaire. Opgetrokken uit afvalmateriaal en geschonken goederen. Kompleet zonder luxe. Een oude auto. Zelf gemaakte stallen van afval hout. In de middle of no where. Een hobbelende zandweg er naar toe. Niets machinaal. Ze leeft van de geit....melk, yoghurt, kaas, huiden,vlees alles met de hand. Tot aan het leerlooien toe. Helemaal alleen. Ooooo kippevel krijg ik ervan. Want een ommekeer heeft Aletta durven maken. Wat een kracht en wat een moed. Wat zal ze soms ook moe en eenzaam zijn. Wat moet ze hard werken, dag en nacht. Grote twijfel heb ik of ze wel de juiste man zal vinden via boer zoekt vrouw. ik ben zo ongelofelijk trots op haar ook al heb ik haar 24 jaar niet gezien! Wat een meid. Ik hoop zo dat ze het grote geluk vindt. Aletta je bent geweldig!

Wil je zien hoe ze leeft;

</span>