Blog 11# Mijn oma

Mijn oma, morgen zou ze jarig zijn. In plaats van haar verjaardag morgen te vieren laten we haar morgen vrij, ze mag naar opa toe. 

Oma was aan het dementeren en zat in een fase van boosheid en agressie, ze was niet gek, was een zin die we vaak te horen kregen. Nee oma, u bent niet gek, u heeft een ziekte die u doet vergeten. Wat was dit moeilijk voor haar en haar kinderen. Als kleinkind sta je er toch wat verder van af. Er is geprobeerd om haar zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Elke dag ging ze bij een van haar kinderen eten. Dit zodat we zeker wisten dat ze iets at op een dag en voor de veiligheid. Ook de tabletten werden haar gebracht. Veel telefoontjes door de dag. Ze had geen tabletten, ik had haar broekjes gestolen, een tante haar bh's en een nichtje had haar sleutels. Haar kinderen waren moe. Het was moeilijk om niet boos te worden als ze aan het schelden was. Dit waren we niet van haar gewend, ze is altijd zo zorgzaam en zachtaardig geweest. Een typische oma klein, grijs, lief en heel veel mooie verhalen over vroeger(haar jeugd, de oorlog en opa). Ze ging op een wachtlijst voor een gesloten afdeling, voor haar veiligheid, meer controle op haar voeding en de inname van tabletten. Dit bleek ook hard nodig. Oma werd toen ze geplaatst werd gewogen en had geen gezond gewicht. Hier schrokken we allemaal van. 

Oma werd rustiger ze begon haar ziekte te accepteren. Vaak kregen we nu te horen, ik wil niet meer, laat me naar opa gaan. Ze zat net een ander halve maand op de afdeling toen ze haar heup brak. Ze had de tv uit de stroom willen trekken en was gevallen. Een operatie was nodig. De avond na de operatie wilde ze al uit bed stappen, ze wilde naar huis en wist niet meer waarom ze daar lag. Ze kreeg een wond door het liggen en diarree. Dit kregen ze niet meer weg. In februari kregen we in de ochtend een belletje. Oma was s'nachts benauwd en heel ziek geworden, ze kreeg zuurstof en morfine. Met zijn alle zijn we bij oma geweest, ze zou niet meer wakker worden. S'avonds is ze terwijl haar hand werd vastgehouden overleden. Ze heeft 3 maanden op de afdeling gewoond.

We hebben haar zoals ze graag wilde gecremeerd. Morgen is haar verjaardag dan gaan we haar verstrooien op de plaats waar ook opa is verstrooid. Ons verjaardagscadeautje aan haar, de hereniging met opa zoals zij dat graag wilde.

Oma we missen u elke dag. Uw lieve lach, de verhalen en ook uw manier van doen. We zullen nooit uw knuffels vergeten, en het feit dat je niet naar huis mocht voor je iets gegeten en gedronken had. 

Voor morgen alvast een fijne verjaardag oma, we zullen u uitzwaaien maar nooit vergeten.