Bent u met de politie in aanraking geweest? Check!

Al mijn hele leven ben ik doorgaans saai, burgerlijk en netjes. Laatst liet ik mij een wat minder vriendelijke term ontvallen in de aanwezigheid van een kennis die daardoor oprecht geschokt was. Daar is niks mis mee, elke brave burger heeft zijn scherpe kantjes. Maar nu… nu mag ik een bezoekje van de wijkagent in mijn ‘wat ik in dit leven bereikt heb’ boekje bijschrijven.

Het ging als volgt.

Een uur of negen ’s avonds. De deurbel gaat en ik kijk mijn lief aan, me afvragend of hij iets verwacht. Heel even hoop ik dat dit een pakketje voor mij is, maar de hoop vervliegt als ik manlief door de intercom hoor antwoorden ‘wilt u even naar boven komen?’

‘De wijkagent’ wordt me verteld. Mijn raderen beginnen te draaien. Ik kan zo niks geks bedenken. Op mijn energieke kinderen na die we dagelijks in toom proberen te houden zodat de benedenbuurman – die overdag ook thuis schijnt te zijn- niks te klagen heeft Hij zou toch niet?!

‘Niks ergs hoor’ zegt de wijkagent nadat hij zich voorgesteld heeft. ‘Ik heb alleen al voor de derde keer een melding ontvangen die over jullie gaat.’ Verbaasd kijken we hem aan, benieuwd naar wat komen gaat. Onze zonden overpeinzend -dat was zo gebeurd, ik doe niks buitensporigs denk ik nog-.

‘Er wordt geklaagd dat jullie met de bakfiets over de stoep rijden’ zegt hij. Nog verbaasder dan ik al was kijk ik hem aan. Serieus? Is dat iets waarover naar de politie gebeld moet worden, tot drie keer toe? Had mijn buurvrouw/man het niet zelf bespreekbaar kunnen maken? Zo angstaanjagend zie ik er toch niet uit? Met de gedachten floep ik de vragen eruit.

Hij geeft me gelijk, de wijkagent. Hij vond het ook wat gek om op bezoek te gaan over fietsen op de stoep en heeft ook wel iets beters te doen, maar ja, drie keer is scheepsrecht. Dus vandaag belde hij aan. Er was niks urgenters, dus was er tijd om aandacht te geven aan ons crimineel gedrag.

Hij vroeg zich af of wij dan zo hard over de stoep reden. Nog meer verbazing bij ons. Ik vertelde dat ik me ervan bewust ben dat fietsen op de stoep niet de bedoeling is. Dat ik heel rustig rij en niemand aan de kant jaag en zelfs vriendelijk en verontschuldigend probeer te knikken. Dat dit de oplossing voor ons is omdat we midden in het blok wonen en er geen verlaagde stoep voor de deur is. Bovendien is de stoep breed genoeg.

De bakfiets (bijna) dagelijks de stoep ophijsen, met twee kindjes erin, is niet een sport die ik wens te beoefenen -ik wil graag nog wat langer van een soepele rug genieten-. Ik stelde voor om de bakfiets maar in het parkeervak te zetten. Wetend dat dit ook de oplossing niet is -iets met parkeerdruk in de wijk-. Of anders bij de betreffende buur aan te bellen zodat zij voor mij de bakfiets de stoep optillen.

Dat zag de agent ook niet voor zich. Hij zou nog eens met mijn buur in gesprek gaan en aangeven dat we in overleg -rustig- over de stoep mogen fietsen. En hopelijk ook dat we niet zo eng zijn als mijn buur denkt. Want over zoiets futiels naar de politie bellen, is misschien ook niet nodig.

Bent u met de politie in aanraking geweest? Deze vraag kan ik van mijn bucket list afstrepen. En als de politie nog eens voor een dergelijk ernstig vergrijp langs wil komen, drinken we er samen een kopje koffie op. Dat was ik in mijn verbazing vergeten aan te bieden.

Heb jij ook wel eens een dergelijk ernstig vergrijp begaan?