Baby infiltreert in mijn leven!

Vannacht werd ik wakker en merkte dat ik ergens op lag, een spuugdoekje even moet ik glimlachen want ik bedenk dat onze kleine meid overal haar sporen achter laat. In elke kamer hier in huis is te zien dat wij een baby hebben. Het begon al voor de bevalling, de box en de kinderwagen beneden. Toen bij thuiskomst uit het ziekenhuis d’r eigen jasje aan de kapstok en inmiddels is er geen enkele kamer in huis meer baby-proof.

Eigenlijk vind ik het wel heel bijzonder om te zien, hoe zo’n kleintje je leven binnen komt en vanaf die tijd alles beïnvloed. Ik heb daar tijdens de zwangerschap niet zo bij stil gestaan, maar vanaf dat je weet dat je zo’n klein mensje in je buik hebt paste ik mijn leven daar op aan. I.v.m. zwangerschapsdiabetes en mijn hoge bloeddruk die ik al heb sinds mijn 16e begon dat bij mij met mijn voeding, minder cafeïne, minder suikers en koolhydraten, gezond eten, geen ongewassen groente of vlees wat normaal niet helemaal doorbakken word.

Soms wel pittig vooral op het laatste omdat ik bijna niets mocht hebben behalve brood en groente want alles waar koolhydraten inzaten was slecht voor mijn suikers die we totaal niet onder controle kregen, want ik kreeg inmiddels rond de 30/40 eenheden insuline terwijl een type II diabeet zit tussen de 10/20 eenheden. Ondanks dat ik mijn zwangerschap heel erg mis vooral dat getrappel in mijn buik ben ik wel blij dat inmiddels mijn lichaam weer van “mij” is.

Sinds de baby er is

Iets anders wat ik erg mooi vind om te voelen sinds ze er is, is dat ze een deel van je is. Sinds 3 weken ben ik weer aan het werk en ik moet zeggen het bevalt me wel weer, lekker onder mijn collega’s zijn, weer wat anders als baby-praat, maar je mist wel iets. Soms loop ik door de gang en dan denk ik van ik mis iets, ik vergeet iets en ineens denk ik aan mijn dochtertje. Je weet dat ze goed zit bij papa of opa en oma maar toch heb ik dan zoiets van oh ja! 

Ik kan me nu echt geen dag meer zonder haar voorstellen en mis haar onwijs als ik aan het werk ben. Gelukkig stuurt papa me regelmatig foto’s. Lang leve whats-app en technologie! Ze ligt nu heerlijk te slapen, voor mij tijd om als een wervelwind door het huis te gaan en even alles bij elkaar te verzamelen wat we gisteren en vandaag aan slabbetjes en spuugdoekjes hebben rond laten slingeren, infiltreren betekent natuurlijk niet dat het een zooitje hoeft te zijn!