Alsof ik je al jaren ken

Ik ken je nog maar anderhalf jaar, anderhalf jaar geleden heb ik je pas echt ontmoet. Maar als ik naar je kijk of je foto’s aan de muur zie hangen dan lijkt het alsof ik je altijd al heb gekend.

Nog steeds kan ik het soms niet geloven. We hebben gewoon een kind rondlopen. Dit kindje is gegroeid en gevormd in mijn buik, heeft handjes en voetjes gekregen en een hartje wat klopt. Hersenen die kunnen nadenken en spieren aansturen.Het is zo bizar dat jij in negen maanden in mijn buik bent groot gegroeid tot een volledig perfect mensje, en dat mijn lijf, mijn oerkracht, jou op de wereld heeft gezet.

En wat ben ik trots op het feit dat ik je moeder ben. En jij bent trots op mij.Laatst stonden we op het plein in de buurt en kwam je een jongetje tegen.Vol trots zei je tegen hem: “dit is mijn mama”. En je wees naar mij. 

Dat was een moment om nooit te vergeten. Wat een fijn gevoel dat ik voor iemand perfect en belangrijk ben, dat ik van waarde ben voor jou en dat ik jou blij kan maken.                                           

Ik had nooit verwacht dat een kindje zoveel liefde kon geven. En het mooie is dat ik door het krijgen van een kindje, ook wat positiever over mezelf ben gaan denken.Ik ben een moeder, ik zorg voor iemand. Ik kan dit, ik breng een super vrolijk kind groot.

Ik heb een heel diep dal overwonnen en dat heb ik grotendeels gekund omdat ik zoveel liefde heb gekregen van jou.