Als die momenten voor jezelf even zo schaars zijn.... en je de meest waardeloze nachten achter de rug hebt waardeer je weer andere dingen...
Moe-der heet natuurlijk niet voor niets zo... kan het nog vermoeider?
Ik dacht vroeger dat ik wel eens heel moe was... totdat ik moeder was, toen wist ik eigenlijk pas wat echt moe was.
Een huis en een kroeg op te ruimen en te verhuizen van mijn moeder (en mijn overleden vader). Een familieweekend inclusief buren met een Techno-party vanaf 20.00 tot 6.30u en 2 kids die ziek worden. Boris koorts, Simon buikpijn. Hele erge... echt hele erge. Hij lag te kermen van de pijn. Zondag op maandag had hij het ook al een beetje en had hij het er vorige week ook al niet over? Schreeuwen, huilen van de pijn.... Na een lange avond kroeg leeghalen en opruimen werd hij daarvan maar liefst 3 x wakker, Boris 1 keer. Beetje huilen van de koorts en toen vroeg hij na 1 minuut... "mama, jij moet nu toch ook gaan slapen?" "Ja ik zit hier voor jou mop, omdat jij mij voor de 4e x deze nacht wakker maakt.
Simon maar thuis gehouden van school en naar de huisarts. Hij kwam ook vermoeid over deze dinsdag. Vast toch nog moe van het familieweekend of was er meer aan de hand en had hij een blindedarmontsteking? "Dat hebben kindjes heel vaak hoor, zei mijn moeder". Ik had er geen idee van.
Druk en vervelend dat de boys waren vanmorgen... op elkaar liggen, druk spelen, stoeien, wat nou ziek? Simon sjeeste op zijn groene racefiets voor me uit naar de huisarts. Huppelend naar binnen bij de huisarts (zo loopt een kind met blindedarmonsteking iig niet zei de dokter), de grootste verhalen en hij wilde zelfs nog even een mogelijke splinter laten zien. Pfff ik schaamde me kapot. Die blindedarmontsteking bleken darmkrampjes van een virusje of wat stress van school te zijn.
Voor straf deden we alledrie een tukkie deze middag en sleepte ik ze mee naar onze favoriete Barbershop voor een gladde coupe voor de schoolfotograaf van volgende week met voor mij een momentje voor mezelf-cappucino die ik van die leuke kapper kreeg en als afsluiter aten we een ijsje op het dorp.
"Moe? Ben je moe mama? Maar mama's hebben toch niet zoveel slaap nodig, alleen jongetjes toch?" ...dat was wel weer de uitspraak van de dag, aldus Simon .