79▪︎Dappere strijder

Nee, nee en nee, ik wil het niet horen... Doe mijn oren en ogen dicht en roep NANANANANANANANANA. Ik kwam even van mijn pijnlijke luie zwangere gat van de bank af en o o o wat heb ik daar een spijt van. Ik gilde IEKS AHHHH DEZE IS GROOT, OEH, NEE NEEE NEEEEEE, *STOUTE WOORD* *STOUTE WOORD* veelvuldig in herhaling, gepaard met kleine huppelsprongetjes in de lucht en pirouettes. (Spontaan geen last meer van mijn bekken, rug, zenuw in de bil of andere zwangerschapskwaaltjes). Dyordan kijkt mij verbaasd, of was het verschrikt aan, en Ayven begint mee te gillen, terwijl hij niet precies weet waarom. Een vrouw met een sopraan zangstem zou hier jaloers op kunnen zijn. Sinds we in deze nieuwbouwwijk wonen al heel wat van de natuurlijke schoonheid mogen zien of horen. Mega sprinkhanen, torren met tropische kleuren, bevers, vleermuizen en hoor soms zelfs de apen brullen, want als de wind goed staat, kunnen we heel licht de gasten van stichting Aap horen. Maar ook de vele wespen, geen pretje in de zomer als je buiten zit, en de spinnen, die hun mooie webben spinnen voor onze, nog openstaande, openslaande deuren. Ook geen pretje. Ik heb nu overal jeuk en kijk als een crimineel die wordt achtervolgd, wild in het rond op nog meer verdachte bewegingen, want ik heb mij zojuist eenmalig als held opgeworpen voor mijn kiddies. Ze zaten ontzettend leuk te spelen op de grond, invasie van duplo, kan niet eens op een panorama foto worden vastgelegd, om hen heen. En daar liep, nou ja vloog hij over de grond. Tot hij in een hoekje zijn beste opties aan het afwegen was. Nadat ik klaar was met gillen en de regendans, want ik bedacht mij ineens dat ik weleens te opzichtig zou kunnen zijn, besloot ik een foto te maken. Want dit moet het nageslacht als bewijs hebben, wat mama voor een held is geweest, als ze dit niet meer kon navertellen. Ik sta nog steeds een beetje ongemakkelijk te spartelen en pak een slipper van manlief. Ondertussen heb ik publiek, Macho, Dyordan en Ayven kijken wat ik van plan ben. Dit hoekje is irritant, als ik mis sla vliegt dat ding weer weg, als ik raak sla vliegt de verf vast van de trap. Ik besluit te slaan zonder na te denken. MIS, hij schrikt, vliegt naar mijn blote voeten. Als een Tom Cruise zweef ik ineens boven het object en mep hem helemaal naar de filistijnen. 3x was scheepsrecht. En kom weer op beide voeten terecht. Mijn kids staan enthousiast te klappen, waarop Dyordan zegt, 'mam ik ben nooit bang voor spinnen, alleen een beetje eng, maar hij is wel prachtig met al die kleurtjes.' Haha alsof hij een band van vliegende vogeltjes boven de spin ziet vliegen. Ik voel mij trots maar er kruipt ook een ongemakkelijk gevoel over mij heen. Yup, dat denk ik nu, en nee ik wil dat niet denken. Yup dat weet ik ook, maar zeg dat liever even niet tegen mij. Sta nog lichtelijk te shaken hier. Ga op de bank zitten, met opgetrokken voeten, kijk om mij heen, sla spastisch om mij heen als mijn verwilderde haren op mijn rug kriebelen en roep in mijzelf een mantra. 'Je was dapper, deze was echt alleen, deze was niet met zijn maatje. Je was dapper, dit hoef je niet meer te doen. Je was dapper, zulke grote eet je niet op in je slaap.'