1 maand geleden
Het langverwachte tweede streepje!
Dit verhaal loopt helaas niet goed af…
Deze blog schreef ik een aantal maanden geleden. Ik heb getwijfeld of ik de blog moest deleten of aanpassen. Maar nee, zo voelde het toen. Dus ik plaats hem, onaangepast. Ik wist toen nog niet dat het na het zien van een kloppend hartje niet goed zou aflopen.
April 2024.Nog steeds kan ik het niet geloven. Het tweede streepje. Het is er echt! En deze keer (uiteindelijk…) echt een knaltest. Mijn allereerste echte knalpositieve zwangerschapstest! Ik ben gewoon echt zwanger! Na 3,5 jaar ellende, honderden spuiten en duizenden tranen, verwachten wij eindelijk een kindje! Wat ben ik dankbaar! Wat voel ik me gelukkig! Maar o, wat is het ook spannend…
De cyclus begon met mijn vijfde stimulatieronde. Stimulatierondes zijn sowieso altijd een rollercoaster van emoties. Bij de follikelcontrole zijn er maar 7 follikels te zien. Vijf dagen later zijn er tijdens de punctie opeens 13 follikels te vinden, waarvan er 11 rijp zijn! En daar kwamen dan weer slechts 5 bevruchtingen uit, waarvan 3 blastocysten overbleven. Van teleurstelling, naar euforie, tot toch weer een lichte teleurstelling. Deze poging besluiten we toch voor het intralipid Omegaven infuus te gaan, om mijn lichte verhoging van Natural Killers geen kans te geven. Bij een te grote verhoging van Natural Killers wordt het embryo aangevallen, waardoor een innesteling moeilijker plaatsvindt en de kans op miskramen groter is.
Op de dag van terugplaatsing is mijn eigen arts er weer. Ik heb besloten dat ik toch nog één keer een terugplaatsing wil proberen zonder narcose, maar dat durf ik alleen aan bij mijn eigen arts. Bij binnenkomst krijg ik een prachtige foto van onze hatchende 5AB-embryo in mijn handen. Zo mooi om te zien hoe ons embryootje al uit zijn schil komt, klaar om terug geplaatst te worden en zich in te nestelen. De terugplaatsing gaat verbazend gemakkelijk. Mijn arts heeft het talent om altijd een relaxte sfeer te creëren en ik denk dat dat er zeker aan bijdraagt dat de terugplaatsing zo vlot gaat. Na de terugplaatsing krijg ik mijn tweede Lipid infuus en op een roze wolk verlaten we de kliniek. Het voelt direct zo goed. Dit gevoel had ik ook na de terugplaatsing toen ik de eerste keer zwanger was. Na de terugplaatsing rijden we door naar de acupuncturist. We moeten ons haasten, dus hebben we geen tijd om uitgebreid te lunchen. We besluiten daarom de meest idiote gouden tip van fertiliteitsland op te volgen en McDonald’s frietjes te gaan eten. Volgens de ervaren IVF-ers dé gouden tip om zwanger te worden na een terugplaatsing. ’s Avonds zet ik nog een triggershot met HCG om het embryootje een boost te geven en dan nu maar afwachten…. Zeven dagen na de terugplaatsing lijkt mijn tweede streepje op de zwangerschapstest op te lopen en zes dagen na mijn NOD heb ik dan, voor het eerst in mijn leven, een echte knaltest in handen! Zwanger! Ik ben zwanger! Ik ben echt, echt zwanger! Tranen van geluk zijn er nog niet, want ik kan het gewoon niet geloven dat wij nu echt ouders gaan worden.
En tot hier schreef ik een aantal weken geleden deze blog. Nog zo gelukkig en overdonderd van het goede nieuws en nog geen besef van hoe vreselijk dit af zou lopen. Wordt vervolgt…
