Meidenweekend: soms is dat even nodig

Het moederschap, wat geniet ik ervan! Voorheen kon ik uren naar dat kleine mensje kijken, met die kleine handjes en kleine voetjes. Ik kon genieten van de lachjes met die 2 kleine ondertandjes. Voorlezen vond (en vind ik nog steeds) heerlijk. We gingen heerlijk babyzwemmen en later volgden ze zwemlessen, waar ik trots stond te kijken. Van de eerste voetbaltraining bij de Mini’s naar nu het einde van zijn eerste ‘echte’ voetbalseizoen. Van spelletjes memory tot nu samen gamen op de Switch en bordspelletjes spelen. Van kliederen met vingerverf tot nu hele strips schrijven en tekenen. Van klein hummeltje in de kinderwagen tot straks na de zomervakantie huppelend naar groep 4. Ik vind het fantastisch om te zien en mee te maken hoe het ventje zich ontwikkelt en ik vind het zo mooi dat ik daar deel van uit mag maken, dat ik hem mag helpen groeien en ontwikkelen. Oprecht een van de mooiste dingen die er is.

Ik geniet ook van de momenten als gezin en de momenten met familie en vrienden: uitstapjes, logeerpartijtjes, etentjes, weekendjes weg, vakanties of gewoon heel simpel een bakkie ergens of bij iemand doen. Echt heerlijk.

Op het moment dat er een kindje geboren wordt, worden ook zijn of haar ouders ‘geboren’ en moeten zij ook wennen aan hun nieuwe rol en hun nieuwe verantwoordelijkheden. En jeetje…ik vond dat echt wel een verandering. Van een redelijk zorgeloos leventje met zijn tweetjes naar slapeloze nachten, zorgen en extra functies…en die stoppen niet als de babyfase over is, nee, het wordt alleen maar erger. Buiten Nadia, vrouw van, mama van en juf, is mijn takenpakket uitgebreid met functies als: planner, schoonmaakster 2.0, tijdbewaakster, kok 2.0, wasserettemedewerkster, psycholoog, EHBO’er, chauffeur, tasinpakster, boodschappenmuts, pedagogisch medewerkster en tegenwoordig ook ondernemer. En ik weet heel goed dat je daar bewust voor kiest als je de stap waagt om te kijken of je een kindje kan en mag krijgen. En ik weet ook heel goed dat je daar bewust voor kiest als je de stap waagt om als ondernemer verder te gaan. Het is ook geen klagen of ondankbaarheid. Ik weet heel goed hoe gezegend ik ben met mijn mooie gezin en mijn baan.

Maar ik merk soms dat ik volledig kwijtraak wie ik ben, wie Nadia is, door alle rollen die je als moeder/ouder vervult (En ik vervul al deze rollen met alle liefde!). In mijn rol als moeder en in mijn rol als dienstverlener is er altijd wel iemand die wat van je wil of je ergens voor nodig heeft en dat is echt wel heel vermoeiend. Sinds afgelopen oktober vang ik dit op door vroeg op staan, tussen 05.00 en 05.15, zo heb ik ongeveer een uurtje voor de rest van het gezin wakker wordt en heb ik dus echt even tijd voor mezelf. Meestal begin de dag met een stuk wandelen. Geen enorme stukken, maar gewoon even 20-25 minuutjes, muziek in mijn oren en even alleen met mijn gedachten. Ook plan ik 2x per een avond in dat ik lekker even in bad ga, met een boek, een leuke film of serie op Netfix of even hersenloos scrollen op social media. Heerlijk.

Toch heb ik soms de behoefte om echt weer even alleen in de rol van mezelf te zijn. Even geen vrouw van, even geen moeder van, even geen juf, even geen ondernemer, gewoon alleen ik: Nadia. Natuurlijk zijn dit geen dingen die je zomaar even loslaat, hoor. Maar het is soms gewoon even fijn om niet stil te hoeven staan bij die voetbaltraining, die was die nog gedraaid moet worden, die mail die je nog moet beantwoorden. Daarom ga ik ongeveer 3x per jaar een weekendje op pad met 2 vriendinnen, ook beide moeder. We boeken een hotel in een leuke stad voor een nachtje (want langer kunnen we stiekem ook niet wegblijven van onze gezinnen) en gaan we met zijn drietjes op pad. Gewoon als onszelf. Slenteren door het stadje. Winkel in, winkel uit. Van terrasje naar terrasje. Eten en drinken wat we willen, wanneer we willen en kletsen over van alles en nog wat. Van serieuze gesprekken over wat ons bezig houdt tot lachbuien tot we niet meer kunnen. Gewoon even genieten van elkaars gezelschap en de wereld om ons heen even vergeten. Wakker worden wanneer we willen en op ons gemak ontbijten met lekkere dingen die we niet hoeven te delen. (Om daarna weer met gierende banden terug naar onze gezinnen te gaan.)

Voor mij zijn dit soort momentjes echt noodzakelijk. En ik hoor de commentaren al: dat ik vlucht voor mijn gezin en mijn verantwoordelijkheden, dat moeders vroeger niet anders deden en die gelegenheid niet hadden, dat ik ook met mijn gezin een weekendje weg kan, dat ik zelf voor het moederschap en ondernemerschap heb gekozen. Weet je, dat klopt ook allemaal! (Op dat vluchten na, het is geen vluchten, het is selfcare.) Maar die 3x per jaar 1 nachtje met mijn fantastische vriendinnen op stap zorgt er wel voor dat ik de rest van de tijd met volle teugen van mijn gezin kan genieten, met alle verantwoordelijkheden die daarbij horen. Het vermindert mijn stress en daar word ik eigenlijk alleen maar een leuker mens, een fijne mama, een liefdevolle vrouw, een goede juf en een ontspannen ondernemer van. Eerlijk gezegd hoor ik alleen maar pluspunten en kijk ik nu al uit naar het volgende nachtje weg!