Eerste hapjes: vers, biologisch of gewoon een potje uit gemak?

De afgelopen maand ging het ineens overal over babyhapjes. Niet omdat wij thuis al in de prak zitten (mijn baby is pas 3,5 maand en voorlopig tevreden met melk), maar omdat er nogal wat ophef was na een aflevering van Keuringsdienst van Waarde. Blijkbaar staan er moeders al jaren te zwoegen in de keuken, om er nu achter te komen dat dat misschien helemaal niet zo gezond is. Oeps.

Tja, en dan gaat zo’n onderwerp ineens een eigen leven leiden in mama-groepen, op het schoolplein en bij de koffie. Tot diep in de nacht werd er gediscussieerd: ‘Geef jij potjes?’ ‘Nee joh, ik maak álles zelf!’ ‘Weet je wel hoeveel pesticiden er op niet-biologische groenten zitten?’ ‘Mijn  kind eet gewoon wat wij eten’. Wacht, moeten we hier een mening over hebben?

Goed, hoe doen wij het? Simpel: ik maak de hapjes zelf, maar kies dan wel voor biologische groenten en fruit. Niet omdat ik een supermoeder ben die de hele dag wortels staat te pureren, maar gewoon omdat het goed voelt. Minder bestrijdingsmiddelen, meer controle over wat erin gaat.

Dat gezegd hebbende, laten we even eerlijk zijn: met vier kinderen is het niet altijd haalbaar om álles vers te maken. Ik heb een diepvries, en ik gebruik hem. Ik heb zelfs een merk gevonden dat verse hapjes maakt en direct invriest, ideaal voor drukke dagen.

Hoewel, volgens Ayurveda is invriezen weer een no-go, want dan verdwijnt de levensenergie uit het eten. Dat voelt ergens ook logisch. Maar ja, de levensenergie in mij verdwijnt als ik om 18:00 uur nog een pompoen moet staan schillen. Dus ja… balans.

Nu kan ik hier een prachtig verhaal ophangen over hoe puur en gezond onze kinderen eten, maar ergens gaat het altijd mis. Mijn jongste eet nog geen vast voedsel, maar mijn eenjarige daar is de eerste suiker allang binnen. En niet eens via mij!

Want je kunt thuis nog zo suikervrij zijn, maar probeer dat maar eens vol te houden met oudere broers en zussen. Bij de bakker krijgt hij een eierkoek in zijn hand gedrukt voordat ik kan knipperen. En ja, wat doe je dan? Hem huilend die koek afpakken en jezelf voor altijd bestempelen als ‘die strenge moeder’?

Ik heb gezien wat er gebeurt als je té strikt bent. Met Sinterklaas vielen mijn kinderen als losgelaten hyenas op al dat snoep, omdat het thuis zeldzaam is. Misschien is een beetje balans dan toch beter. Daarom probeer ik nu bijvoorbeeld een plankje met groente, maar dan stiekem ook een klein koekje erbij. Dan blijft het speciaal, maar niet verboden terrein.

Hoe doe jij het?

Maak jij alles zelf? Kies je potjes? Wanneer ben jij begonnen met de eerste hapjes? En hoe ga je om met suiker? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!