De ongevraagde aandacht die ze krijgt wanneer ze in de rolstoel zit...

Schoolvakantie is voorbij
Op het moment dat ik deze blog schrijf is het de eerste schooldag na de zomervakantie. Zes weken van plezier en genieten zijn ten einde gekomen. Hoewel ik vaak hoor dat ouders figuurlijk de vlag buiten hangen op het moment dat de kinderen weer naar school gaan, vind ik het altijd jammer wanneer de schoolvakanties voorbij zijn.

Voorliefde voor Italiaans ijs
Wij hebben wederom intens genoten van een fijne tijd in Italië. Charlie wordt ouder en daardoor merk je dat ze vakanties anders ervaart. Ze begint het mooie land Italië te waarderen, de charmes van de pittoreske dorpjes te zien en de Italiaanse keuken nog meer te ontdekken. De voorliefde voor het Italiaanse ijs was er altijd al. Door dit alles lijkt ze de wat lange autoreis inmiddels voor lief te nemen.

De auto goed gevuld!
Wanneer wij met Charlie op vakantie gaan is onze auto goed gevuld! Eerder heb ik gedeeld dat Charlie loopt met een looprekje en dat ze voor lange afstanden haar rolstoel gebruikt. Met lange afstanden bedoel ik dagjes weg, vakanties, et cetera.

Niet gevraagde aandacht
Meer dan ooit is mij deze vakantie iets opgevallen. Dat heeft misschien ook wel met het ouder worden van Charlie te maken, omdat het nog meer door Charlie zelf wordt opgemerkt.
De hoeveelheid aandacht die ze krijgt wanneer ze in de rolstoel zit of wanneer ze vrolijk aan de wandel is met haar looprekje. Let wel, de niet gevraagde aandacht.

Nieuwsgierig naar iets wat ze niet kennen
Het is me opgevallen dat er ongegeneerd naar een kind gestaard wordt op het moment dat ze in een rolstoel zit of loopt met een hulpmiddel. Alsof ze naar aapjes in een dierentuin aan het kijken zijn.
Dat kinderen naar Charlie kijken begrijp ik. Dat is niet makkelijk voor Charlie, maar het zijn kinderen. Ik probeer haar dan ook op een positieve manier uit te leggen dat kinderen vaak nieuwsgierig zijn naar iets wat ze niet kennen.

Staren alsof ze water zien branden
Wat ik jammer vind en waar ik tegelijkertijd met mijn pet niet bij kan, is dat er ouders zijn die het versterken door juist mee te kijken met hun kinderen. In plaats daarvan, zou het ze sieren wanneer ze hun kinderen uitleggen dat het niet zo fijn is wanneer ze een ander kindje aan staren alsof ze water zien branden.

Onzekerheid
Ik probeer zelf zo min mogelijk aandacht aan deze mensen te schenken. In plaats daarvan geef ik mijn aandacht aan mijn dochter en praat ik erover met haar. Ze wordt dit jaar tien. Dat betekent dat de nodige onzekerheid die bij deze leeftijd hoort, bovenop haar lichamelijke onzekerheid komt.
Als moeder doe ik er alles aan om mijn kind mee te geven dat ze meer dan perfect is zoals ze is. Dat ze een lief en een geweldig kind is en bovenal het sterkste meisje is in mijn wereld. In situaties als deze moet ik net even een tandje harder mijn best doen om deze boodschap bij haar binnen te laten komen.

Bewustwording

Het lijkt mij een bijzonder goed idee om allemaal wat bewuster te worden van situaties zoals deze. Ik ben ervan overtuigd dat ik echt niet de eerste moeder ben die dit soort situaties ervaart.

Laten we samen bewuster worden, andere mensen bewuster maken en ervoor zorgen dat onze kinderen zich gelijk voelen aan ieder ander. Ieder mens is uniek en bijzonder en tegelijkertijd zijn we allemaal gelijk.

Wil je graag meer weten over mij en vind je het leuk om me te volgen? Dat kan!
Instagram: ilse_vroegh of Linkedin: Ilse Vroegh.
Daarnaast heb ik een eigen podcast: Ilse Vroegh Podcast én heb ik onlangs mijn nieuwe training gelanceerd: ‘Van LIFECHANGING experience naar de POWERVROUW in jou’. Check hiervoor mijn website: www.ilsevroegh.nl.