Verzakking na de bevalling deel 2

Mijn blog over dit onderwerp is op Facebook geplaatst. 

Ik schrok best wel van de reacties die gegeven werden.

Er zijn best veel vrouwen die met deze aandoening rond lopen maar het wordt toch vaak onder de mat weg geveegd. Zowel door de sommige artsen als door andere vrouwen.

Een van de opmerkingen was "Een verzakking komt wel degelijk door de bekkenbodem spieren! Je kan ze terug laten hechten aan elkaar ik ken een goede privé arts! Heb het zelf ook gedaan ben erg tevreden" 

Ja het zijn inderdaad je bekkenbodemspieren die niet goed werken. Zoals mijn gynaecoloog het uitlegde. Het is een elastiek wat uitgerekt is. Je kan dat trainen wat je wilt maar het is uitgerekt en zal nooit terug krimpen. Hoeveel je ook traint. 

Nog een reactie was "Zelf helaas ook 2 verzakkingen waardoor ik mijn beroep moest opgeven. 3 keer naar gynaecoloog geweest maar mij willen ze ook niet opereren. Te zware operatie en de kans dat het terug komt te groot. Ik ben 37 en ervaar toch ook de last en pijn ervan. Mee leren leven zeggen ze..."

Dit vind ik echt erg. Zoek alsjeblieft een andere arts want je kan geholpen worden. Ik heb geen idee hoe het herstel bij mij is maar mijn gynaecoloog gaf aan dat ik nog veel te jong ben om hier mijn verdere leven mee door te lopen. De ring geeft het steun maar heb niet de behoefte om elke 6 maanden met mij benen wijdt te liggen om de ring te laten controleren. Daarom heb ik voor een operatie gekozen.

Ik las ook veel dat men de operatie niet wilt omdat ze geen matje willen. Bij mij wordt (voor zover ik weet) geen matje geplaatst. Het wordt met eigen weefsel hersteld. In de link Https://www.yourpelvicfloor.org/conditions/posterior-vaginal-wall-perineal-body-repair/ kan je lezen hoe de operatie gedaan wordt. Hier leggen ze het uit voor de achterwand maar voor de voorwand is het hetzelfde vertelde mijn gynaecoloog.

Ook las ik veel dat de operatie niet naar verwachting was gegaan. Voordat ik de keuze voor een operatie heb gemaakt heb ik ook Google geraadpleegd. Nooit doen ik weet het. Daar lees je veel verhalen van vrouwen waarbij het niet naar verwachting was gegaan. Hopelijk kan ik over een aantal weken een positieve blog schrijven over mijn herstel. Ik heb er het volle vertrouwen in had ik er beter uit kom. Daarmee hoop ik al veel te winnen.

Was wel laatst door de verpleegkundige gebeld om alles door te spreken. Ze vroeg hoe ik tegenover pijn medicatie staat. Mijn menig is dat het met een rede is uitgevonden en zolang je er bewust mee bezig bent en er een einddatum aan zit je het best kan en mag gebruiken. Ze was blij dit te horen en hoopte dat ik ook in het ziekenhuis op tijd aangaf als ik teveel pijn had. Ik mag de volgende pijn medicatie in huis halen namelijk paracetamol waarmee ik een level moet opbouwen en behouden, ibruprofen, naproxen en diclofinax. Een van die mag ik erbij slikken maar tegen die tijd even kijken welke het beste is. In het ziekenhuis blijf ik 1 nachtje en heb dan nog een infuus waar ze pijn medicatie door kunnen spuiten. Echt doen hoor zei ze want slapen is het beste medicijn en dat gaat weer het beste als je geen pijn hebt.

Nu wachten tot eind november.