Het is maar een verkoudheidje, toch?
Deel 20: Dagboek van de Spoedzusters - het RS virus
Officieel gezien, klopt het... Het RS virus is voor de meeste (volwassen mensen) gewoon een verkoudheidje. Beetje hoesten, snotterig en wat kortademig. Dit virus kwam tot een paar jaar geleden ook echt alleen voor in de wintermaanden - helaas is dit virus nu het hele jaar rond aanwezig. Het RS-virus (Respiratoir Syncytieel-virus) is de meest voorkomende oorzaak van luchtweginfecties bij kinderen. Bijna alle kinderen hebben vóór hun tweede verjaardag een infectie met het virus gehad.
Op de Spoedeisende hulp merken wij dit ook enorm: (al is er, nu ik dit schrijf, een enorme griep uitbraak - Influenza A om precies te zijn) veel baby's, kinderen, ouderen en mensen met een zwakke weerstand, liggen opgenomen i.v.m. RS of deze griep.
Specifiek voor baby's kan RS een potentieel levensgevaarlijk probleem opleveren. Het is NIET zo dat iedere baby doodziek van het RS virus wordt. Al zouden wij 10 RS baby's op een rij leggen, kan het zijn dat er maar 1 in het ziekenhuis beland. En als we dat nog eens zouden doen, kan het zijn dat er van die volgende rij met 10 RS baby's wel 4 in het ziekenhuis belanden. Redelijk random kan je wel zeggen.
De moeder die tot 2 keer was weggestuurd door de huisarts en ten einde raad toen bij onze Spoedeisende hulp aanklopte, had haarfijn aangevoeld dat er iets mis was met haar baby. De oudere zus was al even snotterig, toen ook de 7 weken oude baby ineens een loopneus had. De baby dronk ineens niet meer goed aan de borst en sliep meer dan normaal. Nu is dit niet direct een reden om ingestuurd te worden richting ziekenhuis, maar wel om het kindje even wat beter in de gaten te houden. Sinds een dag had de kleine helemaal geen energie meer over om te drinken en kreeg het ongeveer 1/10e van de normaal geschatte voeding binnen. De huisarts had helaas de symptomen van kortademigheid (intrekkingen bij de ribbenboog en tussen de sleutelbeentjes) gemist. Dit zijn WEL symptomen dat een baby/kind enorm hard aan het werk is om de ademhaling mogelijk te maken. Bij ons aangekomen bleek de baby ook de neusvleugels al te bewegen bij de ademhaling en was er een duidelijk hoorbare ademhaling aanwezig bij het kind. Dit had het kindje mogelijk niet nog een dag volgehouden (de huisarts wilde het kindje de volgende dag terug zien voor controle).
De baby is opgenomen en kreeg zuurstof ter ondersteuning. Na 6 dagen opname konden moeder en kind gelukkig weer naar huis toe.
Helaas komt dit vaker voor dan we denken: het is soms heel lastig om de alarmsymptomen zelf te zien en soms bij de huisarts wordt dit ook gemist. Al helpt de media aandacht van de afgelopen jaren wel enorm in de bewustwording en herkenning bij dit virus en z'n symptomen.
De baby van 8 maanden die een week later met haar ouders op de Spoedeisende hulp kwam, was onze hulp helaas niet meer op tijd.. Het kindje kwam in de Maxi-Cosi aan op de afdeling en in dat wij het kindje hieruit haalde en aansloten op onze apparatuur, had het een lange ademstop. Nu waren ouders doorgestuurd omdat het kindje steeds ademstops had, en gingen bij de ouders dus niet direct alle alarmbellen af. Wij daarentegen zagen een kindje met een grauwe, bleke kleur - die nu ook blauw werd om haar mond en lippen. De ademstop bleef en het kindje is niet meer zelf adem gaan halen. We hebben groot alarm geslagen en het reanimatie team opgeroepen - en zijn direct gestart met kap beademing en reanimatie. Na dik een uur hebben wij de strijd op moeten geven.... Het RS virus had weer een slachtoffer gemaakt..
Ouders hebben veelvuldig gevraagd of dit te voorkomen was geweest. Dat is altijd een ethisch enorm lastige vraag. Soms is het niet te voorkomen, soms wel. Wij geven jullie hieronder wat tips om zoveel mogelijk op tijd te zijn bij alarmsymptomen:
Een infectie met het RS virus is niet direct herkenbaar bij een kind. Het begint vaak met een loopneus of lichte temperatuursverhoging, zoals bij een gewone verkoudheid. Het kind is verder niet echt ziek. Merk je dat je kind na een paar dagen gaat hoesten en het benauwd krijgt? Dan is het verstandig om de huisarts te waarschuwen.
Deze gewone verkoudheid kan namelijk overgaan naar meer hoesten en kortademigheid; een snelle ademhaling en eventueel ‘piepen’ bij de ademhaling. Baby's en kinderen jonger dan twee jaar kunnen het na een paar dagen zo benauwd krijgen dat zij hun neusvleugels wijd open sperren. Dit heet neusvleugelen. Er kunnen problemen ontstaan met drinken; het kind is te moe en te benauwd om aan de borst te drinken of zelf het flesje leeg te drinken. Daarnaast moet het kind na de voeding vaak veel hoesten waardoor het kan gaan braken. Waarschuw hierbij altijd de huisarts.
Bij zuigelingen van nul tot twee maanden én bij te vroeg geborenen heeft het ziektebeeld vaak een ander verloop. Deze kinderen hebben meer algemene symptomen van ziek zijn, slecht drinken en prikkelbaarheid. De luchtwegproblemen zoals benauwdheid etc. staan niet op de voorgrond. Wel kan er in deze leeftijdscategorie sprake zijn van ademstops of een risico hierop. Dit kan ook een reden zijn om, uit voorzorg, te kiezen voor ziekenhuisopname.
Bel ook de huisarts bij deze symptomen:
- Bij inademen trekt de huid tussen de ribben naar binnen, dit gebeurt als je baby benauwd is.
- Je kind stopt soms opeens een paar seconden met ademen.
- Sufheid: je baby lijkt slaperig en is moeilijk wakker te maken.
Het RS-virus is een heel besmettelijk virus. De infectie wordt overgebracht via hoesten en via de handen. Besmetting is niet te voorkomen omdat meestal niet bekend is dat er een RS-virus in de omgeving is.
bigmoma
Daarom kunnen baby's in België een spuit met antistoffen krijgen.Nu belanden er veel minder kindjes in het ziekenhuis.
Skawa
Ik vraag me af gaat er dan naar zo een huisarts van t eerste kindje nog een bericht uit dat die adem intrekkingen en neusvleugelen alarm signalen zijn waar hij / zij de volgende keer wel echt op moet handelen?
lalalauraatje
Mijn eigen ervaring is dat mijn kinderen vaak bij een tripje naar de huisarts “beter” gaan ademhalen, (door bv de frisse buitenlucht, andere omgeving etc) waardoor het minder heftig is dan thuis. Ik maak nu zelf altijd filmpjes van de intrekkingen die ik zie, zodat de arts het op dezelfde manier kan beoordelen als ik in de eigen omgeving. Ze zijn daar ook altijd bljj mee. En ik zelf ook omdat het me rust en zekerheid geef dat ik het dus wél goed constateer. (Op basis van het filmpje zei mijn huisarts; “ik had hem meteen doorgestuurd als ik dit live had gezien.” Misschien dan ook een tip voor allen: film de benauwdheid bij je kind. Ook zodat je zelf het verloop beter ziet.
Mamaplaats
Dank voor het delen!