9 jaar geleden
Zo ging mijn eerste bevalling
Je weet het .... het gaat pijn doen .... is vermoeiend en het allemaal waard. Toch heb je echt geen idee wat je echt te wachten staat!
Ondertussen waggel je 10 dagen overtijd op 2 december 2011. Ik zei tegen mn man .... die komt er niet meer uit, ze zit veels te lekker daarbinnen.
O wat was ik er klaar mee, rugklachten, vermoeidheid, dikke voeten en ik was een feeks onder invloed van hormomen. (mn arme man) Manlief wilde naar de voetbal, ik zag niet in waarom dat niet kon, mobiel mee als er wat ik dan is hij zo thuis en ik verwachtte toch niet dat ze zou komen. Af en toe harde buiken maar niks bijzonders, geen weeën, geen slijmprop nog niks.
Meneer kwam om 22.45 thuis en ging beneden nog even de samenvatting van de wedstrijd kijken die hij was gaan kijken. Geen hallo, geen ik ben er weer, niet even kijken hoe het gaat, dus ikke boos. (ik was zo snel boos om dingen niet normaal)
Dus ik boos naar beneden en begin tegen hem dat ik het niet normaal vind dat hij niet eens even zegt dat hij terug is! Hij helemaal verbaasd, hij dacht dat ik sliep en wilde me niet storen heel lief. (achteraf) maar miss hormoonbom wilde er niks van horen. Sta ik te razen en te tieren tegen hem en ineens ...... AUUUUU ...... krampen?
Ik ga naar boven even liggen, even later weer een kramp? Bel mn moeder op mam, ik heb wat krampen. "Hoe voelen ze lieverd en hoelang zit ertussen?" Ohh ze duren zo 30 sec. en komen om de 10 minuten. "Lies, je hebt weeën" Ahhh nee joh! Het zijn gewoon krampen. Totaal in de ontkenning, heel vreemd als ik erop terug kijk want eigenlijk was het wel duidelijk.
Mn moeder en schoonmoeder mochten bij de bevalling zijn, ik wilde graag thuisbevallen. Op aandringen van mn moeder de verloskundige gebeld die was hier rond 00.30.
Voelen kijken, ja weeën, 2 cm dus het kan nog wel even duren. Alles even doorgesproken, ze zou 4 uur later weerkomen hoe het ging. Als er in de tussentijd wat zou gebeuren of veranderen mocht ik altijd bellen. Nou oke dan .... pfff moet ik dit 4 uur lang doen?? Verloskundige gaf aan dat het nog wel langer kon duren. Ik kon het beste even een douche nemen en dan proberen te rusten/slapen. Toen ze weg was eerst naar de wc ik moest plassen .... gek ik was net nog geweest. Nog een paar weeën opgevangen en ik zou douchen en mn man ging nog even snel de hond uitlaten.
Ik ga onder de douche staan en word totaal overvallen door een mega persdrang!
Dit kan niet! Dit klopt niet! Ik had 2 cm het zou nog wel 4 uur duren, ik ben er niet klaar voor. Ik schreeuw naar beneden, mn man komt naar boven gerent en vraagt wat er is. Ik moet persen, ik moet persen ..... dat kan nog niet dit is niet goed!
Rustig schat wat gaan we nu doen? Bel de verloskundige! Oke ..... hij belt ..... hallo, Liset heeft persdrang kun je gelijk terugkomen? Hoor ik hem zeggen en vervolgens, ja dat zeg je maar tegen haar ze wil persen. Hij hangt op en zegt ze komt eraan. Ik zeg wat zei ze dan? Dat het nog niet kon ..... dus zei ik dat ze dat dan zo maar tegen jou moet zeggen omdat je dat toch echt voelt. Laat de hond maar snel uit aan de overkant, ik ga me afdrogen.
Rond 2.15 was de verloskundige terug. Ze voelde aan mn buik tijdens een wee, ik voel niks zegt ze, ben je je vruchtwater al verloren? Euhh kan zijn van wel ja. Even lopen en rechtop zitten op de wc, weer voelen. Ja zegt ze ik voel nu wel de wee maar aan de buitenkant is hij nog niet heel sterk te voelen. (ik dacht echt even dat mens is gek .... bijna niks te voelen terwijl mn lichaam aanvoelt alsof ik ga exploderen)
We kijken even, ga maar op bed liggen. Ik ga liggen en zij gaat voelen. O jee geen wonder, je hebt 10 cm! Ze was er zelf verbaasd van. Bel je kraamzorg en je moeder en schoonmoeder ze moeten nu komen. Dus manlief maakt een belronde en zegt tegen iedereen hetzelfde. "als je er nog bij wil zijn moet je snel zijn"
Het spijt me hoor ik de verloskundige zeggen, je moet ze nog even opvangen we hebben nog niks klaar staan. Ik dacht dat ik gek werd. Alle mama's die weten wat een perswee is weten ook dat je geen idee hebt hoe je die dingen zou moeten opvangen. Ik dacht dat ik mn handen ervoor moest gaan houden om het kind tegen te houden, want alles in mij schreeuwde dat ik moest persen. Ze moest eruit!
De kraamzorg was er nog niet, de oma's nog niet maar alles stond klaar we konden niet meer wachten. Ik mocht gaan persen.
Toen hoorde we de deur open gaan beneden mn schoonmoeder kwam aangerend. Waar ik de camera hoor ik de verloskundige zeggen? Beneden zegt mn man, ik haal hem wel. ECHT NIET zegt ze jij blijft hier. Mn schoonmoeder naar beneden en ik mocht persen en nogmaals. Maar ik had de handen van mn man vast en perste niet goed. Ik moest hem loslaten .... nou dat wilde ik echt niet. Hij bleef heel rustig en praatte me moed in. Loslaten lieverd, pak je benen je kan dit. Oke dan ..... mn schoonmoeder kwam weer boven net na de volgende wee. Het hoofdje staat, je moet de volgende wegpuffen anders gaat het mis. Oke oke
Je mag weer meid, kom op. Ik schreeuw een keer om kracht te verzamelen en pers. Haar hoofdje is eruit, niet gescheurd alles gaat goed tot ik ineens een branderig gevoel heb daar beneden en de verloskundige hoor zeggen, o jee. O jee? O jee? wat gebeurd er. Je moet persen! Ik kijk naar beneden en zie een armpje een hoofd en 1 armpje ..... oke
Mn lieve kraamhulp komt binnengestormd, ben ik telaat? Ik pers en ze is eruit.
Ons meisje word op mn borst gelegd (om 3.23) en begint te huilen, de voordeur gaat open en ik hoor onderaan de trap mn moeder zeggen "KUT" en moest lachen, te laat, wat jammer!, ze wilde er zo graag bij zijn.
Mn man knipt de navelstreng door en ik zeg, kijk allemaal ze is er onze mooie; Miloe.
Ze is perfect zegt Haaike (kraamzorg). Ik zeg ja dat extra teentje kan geen kwaad toch?
4 vrouwen springen zowat bovenop de baby en ik lag dubbel van het lachen. Mn moeder zegt, jij hebt het ook echt niet goed, mn man staat te grinneken en de Haaike zegt .... dat heb ik nog nooit meegemaakt je bent nog geen 3 minuten bevallen en je maakt alweer grapjes, de verloskundige schud lachend haar hoofd en mn schoonmoeder geeft een kleine stoot tegen mn schouder haha LOL.
De plancenta kwam niet gelijk dus 2 spuiten erin en hij kwam eruit. Kans op naweeën was hierdoor groot.
Doordat onze prachtige gezonde mooie dochter haar armpje naar buiten had gegooid moest ik gehecht worden. Het was een sub-totaal rubtuur dus ik moest naar het ZH .... alsnog ..... ohh wat baalde ik!
Ik in de ambu zonder kind helemaal high van de bevalling nog, leuk aan de klets met de ambu broeder. In het ZH geïnstalleerd op het bed komt mn man met onze dochter binnenlopen, ze waren achter ons aangereden. En ik begin te huilen, mijn gezin, ons mooie kindje. Wat moesten we moeite doen om zwanger te worden (IVF/ICSI traject), maar het was het waard!
4 man in slagers outfit achter me bed .... ik voelde me net een kijkdoos. Na 3 kwartier hechten was het klaar. Ik zeg mooi nu kan ik weer naar huis. Nee hoor zegt de verpleegkundige, je moet eerst geplast hebben. Nou goed dan ga ik nu onder de douche en plassen en ga ik dan naar huis! Zo gezegd zo gedaan. Om 08.00 waren we weer thuis.
Het was heftig, maar kijk eigenlijk met plezier terug, ik heb wel geteld 1 nawee gehad dus dat viel mee.
Zo begon ons avontuur met ons meiske.
Ik zal het nooit vergeten!
Liset
Carmenl bedoel ik ..... sorry autocorrect
Liset
Was ik ook Carell, maar je gaat er toch in mee. Je moet wel :-)
Liset
Wow dd1975 das ook heftig! Mn 2de bevalling ging veel minder snel. Ben al met de blog bezig. Dus als je benieuwd bent kan je hem vanavond of morgen lezen. :-)
dd1975
Hoe is je 2e bevalling verlopen? Doorgaans gaat het dan nog sneller dan bij de 1e. Die ervaring heb ik in ieder geval wel. Bij mijn 1e verloor ik vanaf 's morgens 06.00 uur steeds een paar druppeltjes vocht (licht roze), maar had eigenlijk niet door dat dit wel eens vruchtwater zou kunnen zijn, want ik had geen weeën. Gek, want ik had met 31 weken en nog een keer met 32 weken weeënremmers gehad in het ziekenhuis. Rond het middaguur de verloskundige gebeld en toen die later kwam, constateerde die dat het vruchtwater was. Omdat ik 36,5 week zwanger was en daarom niet thuis mocht bevallen, moest ik naar het ziekenhuis. Dus op het gemak vriend gebeld, nog de laatste spulletjes gepakt, nog samen wat gegeten en even na 17.00 uur naar het ziekenhuis gegaan om opgenomen te worden, want de weeën moesten wel binnen 24 uur na het breken van de vliezen doorzetten. Aan de ctg en de kleine deed het nog prima. Op de 2 pers. kamer was nog een bed leeg, dus vriend kon ook blijven slapen en 's morgens zou bekeken worden wat er zou gaan gebeuren als er nog steeds geen weeën zouden zijn. Om 01.00 uur zijn toen toch nog spontaan de weeën begonnen en die trokken door naar mijn benen, waardoor deze onophoudelijk begonnen de trillen. Ergens tussen 05.00 en 06.00 uur begonnen de weeën toch wel erg heftig te worden en bleek ik al 8 cm ontsluiting te hebben. Naar een andere kamer en de kleine aan de hartmonitor. Hoe heftiger mijn weeën werden des te minder de kleine het vond en moest toen op mijn zij gaan liggen om persweeën op te vangen, omdat de kleine terug naar boven kroop. Dat heb ik ongeveer een half uur tot drie kwartier volgehouden en toen vond ik het toch echt wel genoeg geweest. Uiteindelijk mocht ik gaan persen, maar het schoot niet echt op en de persweeën werden iets minder heftig. Vacuümpomp erbij en met flink wat kracht (pomp schoot tot 3 keer toe los) en een knip is onze meid om 08.08 uur geboren (sterrenkijkertje en kreeg de laatste bocht daardoor net niet alleen gehaald). Op zich voor een 1e bevalling viel het me eigenlijk nog behoorlijk mee. Omdat onze meid met de vacuümpomp geboren is, mocht ik bij een 2e zwangerschap niet thuis bevallen. Nu al met 21 weken al een keer vroegtijdige weeën gehad, maar uiteindelijk gelukkig nog blijven zitten tot 38,5 week. Net in het ziekenhuis geweest en afgesproken om na het weekend ingeleid te worden vanwege de moeizame zwangerschap, toen ik op weg naar huis last had van licht buikkrampen. Deze had ik al vaker gehad dus ook nu zou het wel weer vanzelf overgaan als ik even zou gaan liggen. Dus om 12.15 op bed gaan liggen (vriend moest nog even weg en zou dan aansluitend onze dochter ophalen bij oma), maar om even over half één braken mijn vliezen als een ballon die vol met water zit en wordt lek geprikt (echt een "plofje"). Meteen daaropvolgend om de 3 á 4 minuten weeën. Dus vriend gebeld dat ie onmiddellijk naar huis moest komen. Met moeite heb ik nog een paar laatste spulletjes in de tas gestopt en ben naar beneden gestrompeld. Inmiddels begon ik al persweeën te krijgen, dus een autorit van zo'n 25 minuten naar het ziekenhuis zou ik nooit meer redden. Terug naar boven gekropen en 112 gebeld en die waren binnen 10 minuten ter plekke. Verloskundige was onderweg. Wilde me eerst nog naar het ziekenhuis vervoeren (of ik nog zelf naar beneden kon lopen !!??!!) en heb nog 1 of 2 persweeën proberen op te vangen, omdat de verloskundige er nog niet was, maar toen hield ik het echt niet meer, dus ik ben gaan persen en met de volgende perswee is om onze zoon geboren. Onwerkelijk voelde het aan, want het was allemaal binnen een uurtje gebeurd.