Van water naar weeën tot een spoedkeizersnede

Het is woensdag 3 Augustus, en om 12 uur moet ik bij de gynaecoloog zijn. 

(Deze was extra ingepland want ze had na vandaag vakantie en ik werd steeds bij een andere gynaecoloog ingedeeld en had haar nu met deze erbij dan 3 x gezien. Met mijn andere zwangerschappen had ik haar altijd.)

Hoe gaat het? is de vraag bij binnekomst mijn antwoord net als de week ervoor ben er klaar mee kan niks meer maar verder goed..

Nou kom maar mee gaan we even naar ze kijken. Jaik ben benieuwd of hij ingedaald is, baby 1 lag namelijk al 2 weken in hoofdligging en had afgelopen week zulke harde buiken die ik weg moest puffe  deed echt zeer. 

Ze voelt eerst op me buik  zet daarna de echo erop en zegt nee eigenwijs hij is weer in stuit gedraaid en ligt met zijn billen beneden. En nu? Ik zeg en nu? Ik heb gezegd al heelnde zwangerschap ik beval niet in stuit. (Ben een beelddenker en denk dan gaat dat straks mis of blijft hoofd hangen ofiets.) Oke zegt ze dan ga ik even kijken en plannen. De inleiding stond 16 aug gepland op 37 weken. Na even komt ze terug we hebben het zo geregeld dat als ze de 16de in hoofdligging liggen dan ga ik vaginaal bevallen. Maar liggen ze of in iedergeval de onderste in stuit dan krijgen we een keizersnede. Oke geregeld. De nacontrole na de bevalling wil ik graag bij jou zeg ik nog. Ze zet het gelijk in het systeem nacontrole bij gynaecoloog Dekeling. We grapte nog of ze,ze nu niet halen want na vandaag had ze vakantie.

Op weer na huis want manlief heeft vorige week een knieoperatie gehad en moest herstellen en dit keer waren de kinderen thuis gebleven.

Het is 4 uur en ik krijg zin om wat te gaan bakken zullen we muffins maken vraag ik aan Brent die hard jaaaa  roept. Zo gezegd zo gedaan, de muffins staan in de oven.

Ik draai me om en denk plas ik nu in me broek? Ik ga wel even snel naar de wc, ik moet inderdaad plassen maar als ik klaar ben en weer na de keuken loop voel ik het weer langs mijn benen lopen. Ik trek mijn broek in de keuken uit waarop John zegt wat ben je aan het doen? Ik zei ik denk dat me vliezen gebroken zijn. Elke stap die ik zet loop er water uit. Ja ga dan zitten en bellen. Ik eerst nog paar keer naar de wc omdat ik dacht nee moet weer plassen. 

Ik belde het ziekenhuis en ze wilde graag dat ik in een uur er zou zijn.  Snel mijn moeder gebelt : mam kan zou je me naar het ziekenhuis kunnen brengen me vliezen zijn waarschijnlijk gebroken. Mama: ja dan moet je even naar ins huis rijden en mijn auto pakken en naar ome gerard rijden want daar zijn we op de fiets op de verjaardag. Ik: hoe dan er loopt water, Owja nee ik kom je halen.

Aangekomen bij het ziekenhuis, ik stap uit de auto en zeg tegen mijn moeder: volgens mij ben ik helemaal nat van achter, waarop mijn moeder begint te lachen en zegt ja ik haal een rolstoel voor je. Op naar de 4de verdieping in ziekenhuis Rivierenland de kraamafdeling,

Aangekomen bij de Balie  zeiden ze mevr. Meijnders ik zeg dat klopt waarop ik uit het kamertje daarachter hoor wat kom jij nou weer nu doen? Het was gynaecoloog Dekeling. Ik zei ik had toch gezegd dat jij ze moest halen waarschijnlijk zijn mijn vliezen  gebroken. Nou zei ze kom maar mee gaan we kijken en aan de ctg.

De ctg was altijd in de hele zwangerschap al een dingetje ze waren erg bewegelijk en lastig te vangen of de hartslagen lagen dicht bij elkaar dat het apparaat aangaf dat het de zelfde hartslag was en begonnweer met piepen. Na de echo even aan ctg daarna kwam ze terug en ging kijken of het vruchtwater was.

Nou dat is makkelijk want het loopt er al uit uitstrijkje genimen en nu moeten we even wachten tot het opgedroogd is zei ze tot ik het onder de microscoop kan zien of het echt vruchtwater is.  Ze liep de gang op en we hoorde al neem haar maar op vliezen zijn gebroken. De opname volgende en onder de microscoop liet zien dat het echt vruchtwater was. Toen kreeg ik het wel een beetje benauwd. Wat nu?

Ik mocht niet meer uit bed alleen om te plassen ik vrog komen ze vandaag nog dan? Dat wisten ze niet ze wilde eerst dat ik  weeën kreeg zodat de baby's een seintje kregen dat ze geboren gingen worden. Langzaam aan kreeg ik weeën ik belde John en vroeg of iemand hem kon brengen aangezien hij met zijn knie niet kon rijden. Dat kon gelukkig en toen John gearriveerd was stopte alle activiteit geen weeën niks meer, en ik dacht nog wel als hij er is dan heb ik rust en gaat het beginnen.

De gynaecoloog stelde voor dat John bleef ivm zijn knie en stel datbhet vanacht ging beginnen.

Slapen kon ik bijna niet het water dat liep en wat ik eigenlijk vond stinken op zo een zweetbed lag voor geen meter.  De klok tikte 3 uur aan en ik had een paar weeën  maar ja dacht zal wel. En dommelden rustig verder.

06.48 uur ik voelde een schop van onder en een plop stroom vruchtwater en een wee en ik zei ja nu gaat het beginnen. Een vriendin van mij appte me nog hoe het ging en ik appte de tijden van de weeën  door. Na een half uur maakte ik John wakker en drukte ik op de knop. 

Eerst aan de Ctg en dan verder kijken  de weeën  werden sterker en ik zei tegen John dat ze op moesten schieten  aangezien mijn andere bevallingen van begin van de weeën tot ze er waren in 2 a 3 uurtjes klaar waren.

1.5 uur verder ik maar drukken op de knop ze kwam weer binnen ze zijn aan het overleggen wat ze gaan doen. De verpleging liep de kamer weer af ik belde weer ik zei voel beetje druk. Toen kwam ze terug met de gynaecoloog helaas geen Dekenling voelde en liep snel weg ondertussen zeggend 6 cm daarna kwam ze terug met nog meer en Dekeling kwam ook binnen die was niet weggegaan maar is gebleven. Toen ging het snel, voelen ik riep ga eruit krijg een wee nee dan kan ik gelijk voelen wat hij doet. Hier de billetjes en voetjes ik riep ik ga niet in stuit bevallen! Waarop ze zei ik denk dat we dit met zijn alle wel kunnen je bent eerder bevallen en dit kan je. Ik werd boos en zei nee niet in stuit heb dit duidelijk aangegeven.

Dekeling ging voelen en zei nu beslissen Malin je hebt 10 cm ik riep keizersnede en toen werd het spoed wat je doet pers niet ik kreeg weeremmers via infuus katheter werd gezet ze zeiden nog de natuur kan ons in halen als we beneden zijn is de kans er dat ze er al zijn. Ik zei maakt me niet uit ik pers niet 

Er werd geroepen haal de lift hou hem open en er werd over de gang gerend, John kon het amper bij houden met zijn knie maar was net optijd in de lift. Naar beneden naar de OK.

Dekeling zei meid je kunt het succces ik zei ga je niet mee? Ze vroeg wil je dat ik zei ja zeker. Dus ging ze zich omkleden en heeft de hele keizersnede naast mij gestaan. Hoe lief wat een liefde voor je vak geen dienst meer hebben maar vakantie langer  blijven en ook nog mijn hand vasthouden  echt applaus voor haar.. 

De ruggeprik werd snel gezet daar waar ik zo bang voor was viel zo erg mee het infuus van die dag ervoor deed zeerder met zetten.  Ik lag het doek ging omhoog en er werd gezegd ik ga beginnen. Ik zei wat nu al ? Ja want ik heb net heel gemeen gedaan en dat heb je niet gevoeld. Oke dan..

En daar was baby 1 om 09.00 uur Mick Mason ze hielden hem voor het plastic, wat klein en iel heel even mocht de navelstreng uitkloppen dat had ik gevraagd maar lag aan de conditie van de baby's toen werd hij overgenomen, op naar baby 2 die zat nog heerlijk in mijn buik en wilde er eigenlijk niet uit, en dat bleek dat ging zo snel 09.04 uur ze haalde hem uit mijn buik lieten hem zien en weg was hij, hij ademde niet baby 2,  Jace Benjamin werd beademd veel kreeg ik er niet van mee want ik kon niks zien en mijn bloeddruk daalde tijdens de operatie een aantal keer waardoor ik mijn eigen niet lekker voelde dan kreeg ik weer iets en ging het weer. 

Mick mocht al snel naar boven en toen Jace stabiel was ging hij erachter aan. 

Mij maakte  ze dicht en mocht na de uitslaapkamer.. john kwam naar een half uur kijken waar ik bleef.. even later mocht ik mee naar boven waar ik eindelijk mijn 2 kleine mannetjes kon zien en vasthouden. Al vond ik dat met Jace wel spannend aangezien hij aan het zuurstofapparaat lag een sonde had en nog meer draadjes, Mick daarin tegen had al een flesje gehad van john en lag wel aan de monitors maar deed het goed. En samen mochten ze heerlijk beiden bij mij liggen.

Dit was onze bevalling van Mick en Jace. Ineens erg heftig  en snel maar dankbaar dat ze erzijn en het goed doen.