Rare unieke zwangerschap en bevalling

Heel mijn zwangerschap was het al anders dan de vorige keer dat ik zwanger was. Ik was met vage misselijk, mijn buik zat vrij snel in de weg zodat ik in de avond op de bank niet eens meer kon zitten en alleen maar op mijn zij kon liggen.

Toen ik 35weken zwanger was lag mijn kindje nog in stuit. De verloskundige nam contact op met het ziekenhuis voor een versie. De volgende ochtend kon ik meteen al terecht in het ziekenhuis. Daar constateerde ze een grote baby die al volledig ingedaald zat. Ondanks dat gingen ze toch een versie proberen, maar wat ze al vermoedde dit lukt niet. Dit werd dus een stuitbevalling!

Er werd netjes besproken of ik het zag zitten om gewoon vaginaal te bevallen! Ik ben niet zo'n paniekvogel dus dat wilde ik wel proberen. Elke week ging ik 2keer per week naar het ziekenhuis voor extra controle omdat mijn kindje er zo apart bij lag zodat het mogelijk was dat er een beentje naar beneden zal glijden. Op een avond voelde ik onderin een trap en nam contact op met het ziekenhuis. Ze lieten me de andere dag langs komen om het te controleren omdat ik toen 38 weken en 2 dagen zwanger was. De gynaecoloog bereidde me voor de echo voor dat als er een beentje gezakt was ze een keizersnede moesten doen en een vaginale bevalling niet meer mogelijk was. Tijdens de echo zag ik een compleet verbaast gezicht. Het enige wat ze zei jij moet heel veel pijn gehad hebben. Dit was raar want dat had ik totaal niet. Dit was een medisch raadsel want hoe kan zo'n groot kind wat ingedaald lag spontaan gedraaid zijn en ook niet meer ingedaald! Ik was super blij maar ook erg verrast. Deze middag kon ik weer naar de verloskundige om alles verder te bespreken. Ze vertelde dat ik als mijn vliezen zouden breken ik meteen moest gaan liggen en de verloskundige bellen. Het kon nog steeds zo zijn dat mijn kind weer zal draaien. 

Toen ik 39weken en 5dagen zwanger was ging ik voor controle naar de verloskundige die mij vertelde dat ik echt op springen stond en dat ze verwachtte dat het die nacht weleens kon gaan gebeuren. Die avond had ik een onrustig kind in mijn buik en belde de verloskundige of ze even kon kijken. Ze kwam even langs en ging even kijken of er al wat stond te gebeuren. Ze zei er is zoveel leven was dat het alleen maar goed was. Ik ging wel op tijd naar bed want dacht meteen aan de opmerking van de verloskundige die middag. Deze nacht begon om 3.15uur mijn weeën. Die begonnen meteen te stormen en werden heel heftig. Mijn vliezen waren nog niet gebroken. De verloskundige was er om 3.45uur en er was 1cm ontsluiting. Niks dus!

Het was wel heel heftig en niet aan te puffen dat de verloskundige besloot om toch naar het ziekenhuis te gaan om de vliezen te breken en om te kijken wat er zal gebeuren. Vooral met alles wat er gebeurd was leek haar dit veiliger. Om 4.25uur waren we in het ziekenhuis en werd ik naar mijn kamer gebracht waar om 4.35uur mijn vliezen gebroken werden en ik meteen 5cm ontsluiting had. Dit ging zo snel dat het niet bij te houden was. Ook bleef de baby maar draaien waardoor ik alleen maar op het metalen stuk aan het voeteneind kon zitten. Om5.50uur zat ik op 9,5cm en draaide de baby naar sterrenkijker en moesten ze de gynaecoloog bellen. Mijn man en ik bleven samen over in de kamer en voelde ik een enorme perswee en voelde ik op het metaal van het bed een bonk. Ik liet mijn man op de noodknop drukken en kwam de verloskundige mij halen om naar de afdeling gebracht te worden. Ik riep dat het niet meer ging en het er al half uit was voor mijn idee. Ze ging kijken en ja hoor daar was mijn kleine drukke baby met het halve hoofdje er al uit. Het bed werd als een gek verkort en werd met 1 keer persen werd onze baby geboren. Toen ze op mijn buik lag en ik hoorde dat het een meisje was moest ik wel lachen. Haar naam deed haar eer aan in dit geval. Ze heet Sterre! Uiteindelijk is ze om 6.00uur geboren, woog 4295gr en 54cm lang. Het was een heftige bevalling maar wel super snel.

Toen we thuis kwamen kwam onze oudste dochter haar zusje meteen bewonderen. Die was snacks door opa en oma opgehaald en die was/is super trots. Ze is zo blij en trots op haar zus dat ze echt overal mee helpt en met alles moet Sterre erbij zijn.

Na deze snelle bevalling was Sterre wel heel erg aan het huilen. Ze huilde gemiddeld 21uur per dag en de kraamzorg wist ook niet goed wat ze moest doen en begon iedereen te bellen. Ze vermoedde verschoven nekwervels maar volgens alle instanties was het niet waar. Ze heeft ons hier goed in begeleid en zijn we bij een fysio terecht gekomen die ons voor een gedeelte erg goed kon helpen maar die vertelde dat we ook eens naar de voeding moesten kijken. Ze had namelijk na onderzoek van de arts ook nog eens een koemelkallergie. Na 3maanden begon ze eindelijk wat lekkerder in haar vel te zitten en begon het echte genieten.

Op de foto was Sterre 3maanden oud met haar trotse zus!