'Plonsssss' de hele toiletvloer nat!

34 weken zwanger, zo’n 4 weken woonde we in ons nieuwe huis.

We hadden afgesproken tijdens het verhuizen dat we alles zover mogelijk af zouden hebben en geen rommel wilde hebben zoals dozen in kamers. En gelukkig lukte dat! De beneden verdieping en kinderkamers hadden geen dozen meer. Want ik wist al, wanneer ik tijd had om die op te ruimen na de bevalling was niet te zeggen. Weken tegen deze dozen aan kijken zag ik niet zitten. Interieur daar houden wij allebei wel erg van, dus de basis is goed, de rest volgt later wel.Anique had een afspraak met de andere ouders van de ouderraad, Corona was er nog, maar het was gelukkig even wat rustiger op dit moment.Hij moest na etenstijd weg, dus ik zou de 2 kids in bed leggen. Tillen mocht ik nog steeds niet, dus Quinten moet zelf via een krukje het bed in springen. Het is wat, maar het gaat.Na het opruimen ga ik op de bank zitten. Ik moest ineens erg plassen leek het wel, ik wist het niet maar voelde iets komen. Zo snel ik kan ren ik met een hand tussen mijn benen richting de toilet beneden in de gang… en plonsssss de hele toiletvloer nat!Een paar seconde denk ik.. omgggg whatt nu? Huh… en nu? Uhmmmm

Gelukkig zijn de 2 kids nog beneden, die liggen nog niet in bed. Het eerste wat ik denk is, ik moet het opvangen. Dus roep onze oudste of ze een bakje of schaaltje wil pakken. Vervolgens heb ik 2 kinderen bij het toilet staan met ieder 2 bakjes en een schaaltje, en moet erom lachen! Goedzo wat lief van jullie!Fenna weet niet wat ze ziet en denkt dat ik het hele toilet vol geplast heb, en ik moet nog harder lachen. Maar verlies dan natuurlijk meer vruchtwater.Ik laat Fenna mijn mobiel pakken en bel eerst Anique met de mededeling en vervolgens mij moeder om te komen. En natuurlijk dat ik het ziekenhuis ga bellen omdat waarschijnlijk (ja duhh) de vliezen gebroken zijn.Ik bel het ziekenhuis (verloskundig) en ze geven aan dat ik z.s.m. moet gaan zitten, alle spullen moet laten pakken niet meer moet lopen, alleen naar de auto.De vluchtkoffer die had ik nog niet gepakt, dat zou ik dit weekend gaan doen. Ik heb net alle kleertjes etc. van de tweeling in de kast gelegd nadat mijn moeder alles gestreken had afgelopen week.

Anique en mijn moeder komen bijna tegelijk binnen.Ik laat van alles pakken om in mijn tas te gooien, maar dat is ook nogal lastig voor een ander terwijl ik weet waar alles ligt (in een nieuw huis met nieuwe opbergplekken)Zelf probeer ik met een handdoek te zorgen dat ik niet de hele stoel verpest waar ik in zit, met het vruchtwater wat ik verlies.

Eenmaal in de auto, even rust voor ons. Okay wat gaat er gebeuren nu? De kids zijn in goede handen, ze blijven nog even wakker tot we weten of Anique terug komt met of zonder mij omdat ik moet blijven of er al meer gaat gebeuren. Ik heb nog geen weeën namelijk. Op dat moment hadden we geen idee, je hoort wel vaker na het breken van de vliezen dat je lang moet wachten. Misschien was dat nu het geval? Geen idee?

Anique mocht nu gelukkig mee naar binnen, ondank corona, ik moest in een rolstoel worden geduwd, en gebroken vliezen betekend toch een beginnende bevalling.Alle checks zijn goed, de twee in mijn buik maken het nog goed, geen onrust daar.Ik moet om de paar uur aan de CTG om alles te checken.Bloed etc. is weer afgenomen om dit uit voorzorg allemaal klaar te hebben liggen als er wat gebeurd. (als ik hoor wat er allemaal gedaan wordt ben ik toch zo blij dat we in een land wonen waar dit allemaal mogelijk is zeg!)Al snel blijkt dat we sowieso blijven omdat er vooral veel checks gedaan moeten worden. Het kan zijn dat het nog dagenlang duurt (vruchtwater zou zichzelf weer aan vullen) Maar het kan ook zomaar morgen kunnen doorzetten.Anique blijft ook slapen, we spreken af dat mijn moeder de kids mee naar huis neemt, dan zien we morgen wel verder.Die nacht beginnen er lichtjes weeën te komen, dus druk ik op de bel wanneer ik merk dat ze om de aantal minuten komen. De CTG wordt aangesloten en de checks zien er goed uit, maar lijken de weeën nu allemaal goed door te zetten.We overleggen veel, want…. Het ziekenhuis waar ik lig nu, in mijn eigen stad, heeft geen plek voor een tweeling. Aangezien ik nu 34 weken zwanger ben zullen ze in een couveuse moeten.Er is nu 1 reserve plekje vrij naast een gewone plek in dit ziekenhuis. Die reserveplek moet binnen zoveel uur weer leeg zijn, dus dat betekend dat 1 ouder met kind na de bevalling naar een ander ziekenhuis moet. Wil je dat? Uh nee! Wat zijn de opties? Bevallen in een ziekenhuis waar 2 plekken zijn op de couveuseafdeling.De uren die volgen komen ze meerdere keren binnen. De weeën zijn goed te zien, blijven ongeveer hetzelfde qua tijd en heftigheid, maar een ziekenhuis in de omgeving hebben ze nog niet gevonden. Ondertussen hebben ze er al 4 gehad.Bij ziekenhuis 5 (de laatste optie in onze provincie. Anders zou het Belgie of een ander omliggende provincie worden) was er plek. Ergens die ochtend zouden wij over gaan naar dit ziekenhuis.Ik in een ambulance, Anique met een auto erachteraan.

De weeën hielden er die ochtend mee op, na de ambulance rit ergens. Okay dan?!Ik weet nog dat de dame die naast mij zat in de ambulance er helemaal zin in had. Een bevallende dame vervoeren, spannend! Bleek ik alleen weeën te hebben, die soms zelf minder leken te worden. I.p.v. de bijna bevallende, er komen kindjes aan… We konden er samen om lachen.

Anique besloot die avond dan ook naar huis te rijden en de volgende dag weer te gaan werken. Want misschien duurt het dus inderdaad nog dagen voor ik ga bevallen?Die nacht beginnen de weeën toch weer. Anique belde ik nog niet, wantja wat gaat er verder gebeuren?