Opnieuw een heropname met complicaties Deel 2

Het was rond 21.30, de zuster kwam toevallig op dat moment binnen lopen om medicatie te brengen, en ze zag dat ik erg duf, versufd en niet helder reageerde. Ondertussen rilde ik behoorlijk en ik was klam. Koorts.  Ondanks veel pijnstillers bleef mijn temperatuur maar oplopen.

De arts werd opgeroepen en stond binnen een minuut in de kamer om onderzoek te verrichten. Zelf ging het mij voorbij wat er aan de hand was, ik leefde in een waas. Ik voelde mij wel goed beroerd maar liet het maar over mij heen komen.

En ik had op dat moment niet door dat het om mij ging. Maar inderdaad, ik had sepsis te pakken. De bacterie die in de bloeding zat was mogelijk verspreid door mijn buik heen, zorgde ervoor dat mijn dikke darm stil kwam te liggen (wat ongelofelijk pijnlijk is). En de bacterie is vervolgens in mijn bloedbaan terrecht gekomen.

De artsen zaten er gelukkig boven op, direct werden er meerdere soorten antibiotica aangesloten op het infuus, en veel vocht snel doorgespoeld door het infuus. Ook hadden ze twee intensive care artsen opgeroepen om mijn situatie te beoordelen en mij te helpen op te lappen. Onder voorbehoud mocht ik op de verloskunde afdeling blijven omdat ik de baby bij mij had. Maar alleen als ik niet zieker werd, bij achteruitgang moest ik alsnog door naar de IC en zou ik opnieuw een drain krijgen. Iets wat ik absoluut niet wilde, omdat de ik de vorige keer ook flinke paniek aanval gehad heb en herbelevingen bij het plaatsen van de drain.. 

Met een uurtje ging het al weer iets beter. Ik had het geluk dat ze door de vorige opname precies wisten met welke bacterie ze te maken hadden en konden hierdoor gericht de juiste antibiotica inzetten. Tjonge.. dan denk je dat je alles gehad hebt hé,  nou niet dus, het kan nóg erger..

Om kwart voor 12 kwam de nachtzuster helpen met afkolven, ik was ondertussen beter aanspreekbaar. Ik waarschuwde de zuster al dat ik misselijk was en het niet goed voelde. Nog voor ze een zakje kon aangeven braakte ik heel veel gal en de misselijkheid bleef.

De arts kwam opnieuw langs, ze vermoeden een Ilieus (stil liggen van de darmen), ook omdat ik nou begon te braken en maar misselijk bleef werd het protocol ingezet.

Ik moest een neus maag sonde krijgen om mijn maag leeg te pompen omdat alle maagsappen zich opstapelde en geen kant op konden. Dus km 1.00 snachts kwamen twee lieve zusters de maag hevel inbrengen. Werkelijk waar, dit was zo ontzettend vervelend. Het was een vrij dikke, stugge slang en zorgde tijdens het inbrengen dat ik nog 2x moest braken, veel gal, en beide keren recht over de zuster die links van mij stond. Oei dat had ze niet aan zien komen, en ik zelf ook niet. Later konden we er gelukkig allebei nog wel om lachen. Achteraf gezien had ik ruim 800ml aan gal gebraakt, nadat het eruit was, verdween de buikpijn ook gelijk. De maag hevel was wel echt een diepte punt. Erger dan dít kan toch niet.. Met slikken en praten gaf de slang veel irritatie, dus dat deed ik ook zo min mogelijk. De volgende dag aan het einde van de middag mocht de slang er gelukkig uit. Alleen daarna 1.5 dag nog op vloeibaar dieet om mijn darmen rust te geven en in de hoop dat ze vanzelf weer gingen bewegen. En met succes, heel langzaam aan was er beweging te horen met een stethoscoop. 

Ik vroeg mijzelf wel iedere keer af: Hoeveel pech kan je hebben, en iedere keer dacht ik ook: erger dan dit bestaat niet, en dan was er toch nog een ergere complicatie.

De arts zei dat alles wat ik mee gemaakt had aan complicaties dat er 1% kans is dat je het mee maakt.. Hoe is het mogelijk.

1 ding scheelt, Bijna alle zwangerschaps kilo’s was ik binnen 3 weken al kwijt, al is dit niet op de manier hoe je het wenst. Erg ziek zijn zorgde er wel voor dat de kilo’s ervanaf vlogen

Dit is totaal geen blauwe wolk geweest zo, en een kraamtijd? Die heb ik simpel weg niet gehad. Dit is niet wat ik voor ogen had. Zo zie je maar, het kan allemaal ontzettend raar verlopen.