Onze oudste

Oktober 2013 raakten we in verwachting van onze oudste zoon.  Een half jaar daarvoor hadden we een dubbele miskraam te verwerken dus we waren dolblij dat we voorbij de eerste 12 weken kwamen. 

De volgende spannende controle is uiteraard de 20w echo.. alles was in orde behalve de groei.  Deze liep bijna 2 weken achter op de norm. 

Na een paar doorverwijzingen kwamen we uiteindelijk met 23.6 weken in Rotterdam terecht. Hier was de arts vrij duidelijk: we konden alleen nog bidden en hopen dat ons kindje (levend) zou blijven zitten. 

Na een week wilde hij ons terugzien tenzij er eerder geen beweging meer zou zijn. Nou er was volop beweging gelukkig! Toen we weer terugkwamen bleek ik zwangerschapsvergiftiging (PE) te hebben ontwikkeld en werd ik per direct opgenomen.

De eerste paar dagen had ik eigenlijk nauwelijks klachten anders dan hoofdpijn. Maar na een kleine week begon dit stevig te veranderen: ik ontwikkelde HELPP. Dit is een andere vorm van zwangerschapsvergiftiging en een veel acutere en gevaarlijkere vorm vanwege het onvoorspelbare verloop. 

Na een moeilijk gesprek met de artsen besloten we er vol voor te gaan en ons kleintje alle kansen te geven die er waren. Wat dat gesprek zo moeilijk maakte was dat je daar ter plekke hoort wat er mis kan gaan en jíj moet beslissen in hoeverre de artsen zorg bieden in de eerste fase van het leven van je kleintje. Dat was emotioneel heel zwaar vooral omdat het gesprek heel onverwachts kwam

Twee dagen later zou hij gehaald worden met een keizersnede.

Volgende keer vertel ik hoe dat toch even anders liep dan gedacht..