Mijn derde thuisbevalling

Net als bij onze tweede, haalde ik ook nu de uitgerekende datum. Balen, want ik had gehoopt dat deze net als grote zus, onze oudste, wat eerder kwam. Zij was er met 38+6 en onze tweede pas met 40+2.

Op de avond van de uitgerekende datum had ik om 21u een controle bij de verloskundige staan. Helaas bleek mijn bloeddruk aan de hoge kant: 150/90. Hoewel in mijn andere zwangerschappen aan het einde de bloeddruk ook steeds iets hoger werd, was het nooit meer dan 144/84. Formeel moest ze me nu naar het ziekenhuis sturen om zwangerschapsvergiftiging uit te laten sluiten. De kans echter dat ik dat nu zou ontwikkelen bij een derde zwangerschap terwijl ik het eerder niet gehad heb, was heeeeeeeel klein. Behalve vocht vasthouden had ik ook geen klachten die daarop duidden. De kans was groter, zei ze, dat m’n bloeddruk hoog was omdat mijn lichaam toe was aan bevallen. Bovendien had ik er een hele dag op zitten. Voorstel was om de nacht even af te wachten en als er niks gebeurde, de volgende ochtend weer te komen en te kijken wat mijn bloeddruk dan zou doen.

Ik hoopte erg dat het die nacht zou gebeuren: m’n favoriete verloskundige had dienst. (Mijn praktijk heeft 7 verloskundigen waarvan er momenteel 5 diensten draaien.) Helaas bleef het die nacht rustig. De volgende ochtend om 945 was de nieuwe afspraak. Mijn man werkt een uur rijden van huis, dus hij was thuis gebleven voor het geval ik na die afspraak alsnog naar het ziekenhuis zou moeten. We namen vluchtkoffer en maxicosi voor de zekerheid mee in de auto: dan konden we in één keer door. We zaten nog vlak voor de corona-crisis dus peuter & kleuter zaten op school en kinderdagverblijf.

Bij de verloskundige was m’n bloeddruk nu acceptabel: 145/85. Omdat ik bij de andere 2 kinderen nu al ongeveer (aan het) bevallen was, stelde ze voor me te strippen. Hier had ik me niet op ingesteld, omdat ik wist dat mijn praktijk vrij sterk de visie heeft van ‘niet zomaar ingrijpen’ en pas stript na 41 weken. Ik vond het prima, was immers al weken toe aan bevallen. Bij het inwendig onderzoek was mijn baarmoedermond nog niet verstreken, maar ze kon blijkbaar al wel wat losmaken. Erg prettig was het niet, maar goed. 

Na de afspraak weer naar huis, nog even samen een bakkie gedaan en toen ging manlief aan het werk. Ik stapte op de fiets, terug naar het winkelcentrum. Daar kocht ik een boek om vervolgens bij de kinderboerderij mezelf te trakteren op een Tony’s caramalzeezoutbrownie met een chai latte en erna een lunch van kroketten met brood. Ondertussen begon ik in deel 1 van de Zeven Zussen-serie. Na anderhalf uur merkte ik wat krampen op. Menstruatiekrampen. Ik wist dat strippen in veel gevallen te weinig doet, dus ik durfde nergens op te hopen.

 Ik ging naar huis en besloot lekker met m’n boek in bad te gaan zitten. Heerlijk! Na dik anderhalf uur werden de krampen herkenbaarder. Ik had inmiddels alles gegoogled en alle fora gelezen over ervaringen met strippen. Werd ik helaas weinig wijzer van. Wanneer zijn die krampen echt beginnend werk en wanneer loos alarm?

Vanaf 16u ben ik de weeentimer gaan gebruiken. Ze kwamen regelmatig om de 20 minuten. Voor ik in bad ging had ik gelukkig al groente gesneden voor pasta, dus die kon ik makkelijk in elkaar zetten. Ook heb ik met m’n man gebeld dat ik het niet zag zitten auto te rijden om de kinderen op te halen: de BSO zit aan de andere kant van de wijk. Dan zou hij dochter ophalen. Ik ben, ondanks bekkenklachten, lopend onze zoon wezen halen. Autorijden durfde ik nu echt niet de fietsstoeltjes waren van mijn fiets af. 

Toen iedereen eenmaal thuis was en we zaten te eten, viel de regelmaat weg. Er waren nog wel soms wat krampen, maar minder wee-achtig. 

Om 21u ging ik naar bed. Om 2130 werd ik wakker van weer weeen. Ze kwamen nu met tussenpozen van 10 minuten. Om 2230 kwam manlief kijken hoe het ging. Rond 23u ben ik onder de douche gaan staan om te kijken of het daarmee nog wat sneller zou gaan. Toen de weeen 5 minuten tussentijd hadden, wilde manlief de verloskundige bellen. De app die ik gebruikte gaf echter aan nog maar 2cm. Dus ik wilde nog even wachten. toen er 3 minuten tussen zat en de app schatte dat ik op 4 cm zat, mocht hij bellen. Het was net middernacht geweest. Een half uurtje later was de verloskundige er. 

Doordat ik al sinds half januari aan het snotteren en hoesten was (eerst een luchtweginfectie, later verkoudheid, wie weer wel Corona) kon ik niet lekker door mijn neus ademen. Toen de verloskundige binnenkwam, was ik dan ook al weeën in drieën aan het wegzuchten. Onderzoek wees uit dat ik op 4 cm zat. Mijn man mocht vast de kraamzorg bellen. De uren erna waren niet fijn. De ontsluitingsweeen heb ik als heftiger ervaren dan bij de andere twee. Ik denk omdat ik dus minder goed gebruik kon maken van de ademhalingstechnieken. Ik kreeg het niet goed naar m’n buik. 

Om 3 uur merkte ik verandering in de weeen. Dit gaf ik aan en direct schoot de kraamzorg, die op de overloop op de trap zat omdat ze alle voorbereidingen klaar had, omhoog en kwam de verloskundige in actie. De kraamzorg maakte foto’s. Omdat ik bij de oudste behoorlijk gescheurd was, zou ik de persfase, die ik liever “uitdrijving” noem omdat ik toch niet mocht persen, op handen en knieën doormaken. Dit had ik bij onze tweede ook gedaan. Omdat mijn weeën heel krachtig zijn, was het van belang dat ik weer niet mee zou persen maar juist m’n middenrif in beweging zou houden zodat het proces wat vertraagd werd. Waar ik bij onze tweede 30 minuten Kortjakje heb zitten hijgen duurde deze fase dit keer maar 10 minuten. En toen was daar weer een baby, om 03:13!

Zodra het borstkasje er uit was, kwam daar een prachtige schreeuw. Man en ik keken samen wat we gekregen hadden: een zoon! Ook deze zoon had perfecte Apgar-scores en dronk vrij snel al goed aan de borst. Een kwartiertje later kwam de placenta: “Je mag nog één keer even persen” - “de eerste keer bedoel je. Even nadenken hoe dat ook alweer moet hoor!” 

Helaas moest ik ook nu gehecht worden, maar ik heb met m’n lichte huid nu eenmaal kwetsbaar weefsel. Alles kon thuis. Peuter & kleuter hadden keurig door geslapen. 

Om 5:00lag ik heerlijk gedouched op zolder in bed, met een uitgeputte man naast me (die ook een nachtje had doorgehaald) en een baby in de wieg aan mijn andere kant. We belden onze ouders. Zo leuk om te doen!

5:30 Verloskundige was al weg, kraamzorg nam afscheid: er zou tussen 8-930 een collega komen voor de reguliere kraamzorg. Nog een uurtje slapen voor de wekker ging om grote broer & zus hun nieuwe broertje te laten zien en daarna naar school en kinderdagverblijf te brengen...