Mijn bevalling met een inleiding!

Na een tijdje van het volgen van het dieet kwam er weer een groei echo. Het buikje van mijn kindje zou al aan de grote kant zijn. De voorspelling zou dan ook zijn dat ik een erg groot kindje zou krijgen. Ik moes me nog strenger aan het dieet houden en 2 weken later terug komen voor een nieuwe echo. Ook moest ik rekening houden dat ik mogelijk ingeleid zou worden.

Na 2 strenge weken kwam ik terug in het ziekenhuis. Met het kindje was alles goed en was niet teveel meer gegroeid. Toch wilde het ziekenhuis dat ik met 38 weken ingeleid zou worden. Later kreeg ik meer het idee dat het een standaard procedure is met zwangerschapsuiker. 

Met 38 weken moes ik mij om 07.00 uur meldde in het ziekenhuis. Met mijn vriend vertrokken we om 06.15 naar het ziekenhuis bepakt en bezakt met al onze spullen. Bij aankomst werd er eerst een CTG gemaakt. Alles zag er goed uit en er waren nog geen enkele tekenen van weeën. Na de CTG werd er een ballon geplaatst. Man wat vond ik dit eng. Na een halfuurtje was het ballonnetje geplaatst. Naar verwachting zou het nog wel een tijd kunnen duren voor het balkonnetje los zou laten. Dus weer naar huis! 

Lopen vond ik echt een raar gevoel met zo’n slang aan je been geplakt. Ook de medische lucht was niet erg prettig, kon er haast van overgeven. Er gebeurde niets. Optijd naar bed dan maar voor het geval het door zou zetten. Na s’nachts vele toiletbezoekjes. Werd ik met een teleurstelling wakker het ballonnetje was er niet uitgevallen... 08.30 moesten we ons weer melden in het ziekenhuis. Alles zou weer even gechecked worden. Inmiddels lag ik aan de CTG en de dokter vroeg of hij intussen vast even mocht kijken dat scheelde weer tijd. Met het idee dat we toch wel weer naar huis zouden gaan.

Maaar niets bleek minder waar, het ballonnetje was wel degelijk los gaan laten maar was ergens blijven hangen. Ik mocht dus niet meer naar huis en we kregen een verloskamer toegewezen, het leek net een medische hotelkamer. Ik mocht me even settelen en kijken of er zelf iets begon maar dat gebeurde helaas niet. Wel had 4 cm ontsluiting.

Om 10.00 uur werden mijn vliezen gebroken. Een vloedgolf van vruchtwater stroomde eruit. Gelukkig was het vruchtwater goed van kleur. Weer werd ik een halfuurtje laten liggen om te kijken of er iets kwam. Maar weer gebeurde er niks dus werd er een infuus aangelegd met wee opwekkend. In het begin kon ik alles goed opvangen, maar elk halfuur werd de dosis verhoogd. 

Al snel werd het zwaar om de weeën nog op te vangen, de warme stralen van de douche hielpen niet meer. Terug in het bed kneep ik mijn vriend z’n handen fijn. Er werd mij gevraagd of ik een ruggenprik wilde, met de bangerd die ik ben sloeg ik dit af. Uit eindelijk ging ik akkoord met de Pethidine prik . Nooit van gehoord maar voor even was het fijn dat ik even kon rusten. De pijn ging niet weg maar de scherpe rand ging eraf. Ik voelde me een suf stonend konijn 🐰. 2 uur later kreeg ik enorme persdrang maar zat pas op 8cm. Na de hele kamer uit te hebben gescholden heb ik 1,5 uur lang het op moeten houden. Ik kon niet meer, ik liet de dokter komen die was net geweest. Maar ik zei nee hij moet nu gelijk komen ik kan niet meer! 

En op dat moment zat ik op 10 cm! Na 8 minuten in de fik te hebben gestaan en geperst te hebben was daar om 20.30 onze prachtige dochter Davina Diana Lukus. Met haar 3505 gram was zij dus echt een enorme baby “kuch”

Liefs Caitlin