Julius zijn bevalling (Mijn aller eerste bevalling)

(Mijn bevallings verhaal, die begint met een klein voor stukje op zondag en ik ben dinsdags bevallen)

Zondag morgen, ik weet even niet meer of ik naar de wc ging of dat ik wakker werd en het toen al merkte, maar ik had best wel wat bloed verloren

(tijdens Mn zwangerschap heb ik dat al eens eerder gehad maar niet zo veel als ik toen had)

Dusja ik was best wel bang en vertelde dat tegen Cas. Hij belde de vk en die was binnen 5minuten bij ons.

Zij controleerde m'n hartslag en ging luisteren naar het hartje van de kleine. Dat was allemaal prima. Maar ze belde toch even naar het ziekenhuis om dit te melden ( ik was toen 36.2d) en die zeiden laat haar maar even komen dan kijken we er nog een x naar voor de zekerheid.

Cas die moest werken want er stond een diner in de planning die best belangrijk was en niet zomaar afgezegd kon worden. Dus ging mijn moeder mee.

In het ziekenhuis werd ik aan de ctg gelegd en dat was allemaal goed.

Toen nog een echo en de gene die de echo maakte zei er niet veel over, maar wel dat ze iets niet goed kon zien (weet even niet meer wat dat nou was)

Toen ging ze ergens anders overleggen met de gynaecoloog, die kwam toen terug en ging weer een echo maken en daarna inwendig onderzoek. Toen zei ze, de bevalling zal niet lang meer duren je hebt al 2cm ontsluiting! 😱 Whaaaa nee nu al!? Ik schrok.. en moest helaas blijven.

( die dag was eigenlijk een baby shower georganiseerd, ik had dat dus al een beetje door dus dacht nou hop naar het ziekenhuis en dan terug naar huis voor een leuke gezellige middag, maar helaas! Het ging allemaal niet door want ik moest een nacht blijven..)

Die nacht, ik lag daar alleen op een kamer en Cas zou ook blijven slapen, die kwam om 2.30 nog eens aankakken (en ik had toen nog niet geslapen) toen hij er was wel maar zo slecht! Ja slapen in een ziekenhuis is geen pretje en zeker niet in deze situatie.

Dus de volgende ochtend weer aan de ctg en alles was nog goed. Inwendig onderzoek wilde ik ook weer, ja van de vorige 2cm had ik niks gemerkt dus misschien was er wel weer meer bij gekomen! Maar dat was gelukkig niet zo. Cas en ik waren zo kapot van die nacht, en vroegen of we misschien naar huis konden. En dat mocht ik, op voorwaarde dat Cas niet van me weg zou gaan en zodra er iets is we gelijk weer terug zouden gaan.

Dus eenmaal thuis, stonden er allemaal mooie cadeaus op tafel van die babyshower, ik ben die toen gaan  uitpakken (is toch best raar om te doen zo in je ééntje ipv met het gezelschap van je babyshower) overdag veel geslapen op de bank en die nacht een super fijne nacht gehad in m'n eigen bed.

(Nu gaat het beginnen)

20december 2016 rond de klok van ongeveer half10/10uur ging ik naar de wc, niks aan de hand. Toen ik terug in bed stapte en een x hoestte voelde ik opeens water lopen langs m'n benen, ik zei tegen Cas volgensmij zijn M’n vliezen gebroken en ging weer snel terug naar de wc en Cas belde naar het zh. Die vroegen heeft ze al weeën? Ik zo nee nog niet. Maar ze zeiden dat we moesten komen. Cas ging nog “even” douchen en zn spullen bij elkaar pakken (voor mijn gevoel duurde dat erg lang) ik zat/lag te wachten op de bank en dacht alleen maar schiet op!!!!

Toen we in de auto zaten begonnen de weeën, steeds heftiger en alles was ook heel kort op elkaar(weeën storm). Cas zag dat ik echt pijn had en reed zo hard als die kon over de snelweg naar het Zh. Daar aangekomen voelde ik zo'n druk daar beneden en zei ik dat ik moest poepen, maar dat was niet zo. Toen op bed liggen, de vk zei we komen over 2uur wel weer terug , ik dacht 2UUR!? Zo lang wachten!? Neeee dat ga ik nooit redden! Dus Cas belde hun steeds terug. (Ik had al 7cm toen ik daar aan kwam)

Op een gegeven moment had ik gewoon echt pers weeën, ik deed gewoon wat mijn lichaam aangaf en ik deed dat dus ook, zonder enig idee. Toen zeiden ze dat ik op mn rug moest liggen want zat/lag half op m'n zij. Ja toen zagen ze dat ik volledige ontsluiting had en mocht persen(wat ik eigenlijk dus al deed). Ik heb die momenten daarna een beetje vaag meegekregen want ik zat in zo’n bubbel.

Ik heb voornamelijk gehoord van "je bent er bijna, nog één x" ja dat zeiden ze wel vaker dus dacht uhuuh. Ik heb even een paniek momentje gehad dat ik zei ik wil niet meer ik wil verdoving, helaas dat kon niet meer, ik had daar totaal geen idee van hahah. Ik herpakte mezelf en ging verder hoe ik het steeds deed. Toen bedacht ik me als ik goed pers ben ik er zo vanaf! Dus paar x persen en hij was er om precies 12.00(totaal heeft dat een kwartiertje geduurd) ze pakte Julius en de navelstreng liet vanzelf al los!😮 (hoe dat kwam wisten ze niet en nog steeds niet) toen legde ze hem op m'n borst❤️ ik was nog een klein beetje vaag. Cas was emotioneel ik niet!? Dat had ik niet verwacht. Ze controleerde hem en alles was helemaal goed ondanks dat die wat te vroeg was geboren (36,4) Cas belde mijn ouders, als eerst m’n moeder want die wist al dat het begonnen was(die wilt dat altijd weten haha).

Gescheiden ouders, maar m’n vader en moeder waren al snel in het zh, hoppaa aan de champi !! Haha 2kleine mini slokjes genomen voor de show en foto, maar had er totaal geen zin in. Daarna kwamen m’n zusje en half zusje binnen en m’n vader ging weer weg. Toen ging ik even douchen , M’n moeder hielp mij daar mee en Mn zusjes konden even lekker knuffelen met Julius. Omdat hij wat te vroeg geboren was moesten we paar nachtjes blijven. Al vond ik dat helemaal niet erg! We werden goed verzorgd en verwend in het ziekenhuis en ik was helemaal happy de peppy, ik was eindelijk mama.. 🥰