Inleiding op verzoek?

Na een hele zware zwangerschap bleek bij de 30-wekenecho dat mijn kindje aan de grote kant was. Dat had ik natuurlijk zelf ook al gemerkt en ook de verloskundige had dat al aangegeven. Er werd echter gezegd dat het ook erger leek dan dat het was omdat ik vrij klein ben en mijn buik daardoor al snel helemaal vol zat.

Voor de zekerheid werd er echter nog een extra echo gepland bij 35 weken. Opnieuw werden we gerustgesteld: hij zou wel wat groter zijn dan gemiddeld, maar niets om ons zorgen over te maken. De echo was maar een formaliteit. Tijdens de echo bleek dat het gewicht van de kleine bijna verdubbeld was van ca 1800 gram bij 30 weken tot 3400 gram bij 35 weken. Toen de echoscopiste zei 3400 gram dacht ik dat ze het over het geboortegewicht had, maar onze zoon bleek dat nu al te wegen!

We waren erg geschrokken en zijn op eigen verzoek overgestapt van een verloskundige naar een gynaecoloog. Om diverse (medische) redenen wilden we een keizersnede voorkomen als dat kon. Hoewel de gynaecoloog niet helemaal overtuigd was van onze argumenten werd er toch besloten om te gaan inleiden bij 39 weken als er dan nog niets gebeurd was.

Drie dagen voor de dag van de inleiding moest ik terugkomen om te bekijken of er ontsluiting was. Mocht dit niet zo zijn, dan werd er niet ingeleid. Gelukkig bleek er zo’n 2 cm ontsluiting te zijn en werd er gestript in de hoop dat dit de bevalling zou opwekken.

Na een aantal weeën in de ochtend werd het weer stil en de dag van de inleiding kwam steeds dichterbij. Op de dag dat ik 39 weken zwanger was moest ik contact opnemen met de verloskamers om te bekijken of er plaats was. Gelukkig mocht ik komen.

Hoe de bevalling verder verliep, vertel ik in mijn volgende blog.