Hier is hij dan eindelijk! Onze zoon Milan Benjamin...

Vrijdag 9 januari was het dan zover... Om 6 uur s ochtends zaten ik en mijn vriend, met de maxi cosi en de zogenoemde ziekenhuistas op de achterbank, in de auto onderweg naar het ziekenhuis. Wat een gek idee dat je zonder baby het ziekenhuis in gaat wetende dat je er mét baby weer uit zult komen.
Om 06.30 uur zou ik ingeleid worden en (afhankelijk van hoe snel de bevalling zou verlopen) uiterlijk zondag zou onze zoon geboren zijn. 
We kregen een "eigen" kamer toegewezen; een grote kraamsuite waar we vanaf het moment van opname tot aan het ontslag zouden verblijven. Er was een extra bed voor wanneer mijn vriend zou willen blijven slapen.
De afgelopen nacht waren er een hoop baby's in het ziekenhuis geboren en hierdoor was het enorm druk dus we moesten even wachten voordat we geholpen werden. Om 8 uur werd ik aan de CTG aangesloten en na een half uur kreeg ik een tablet ingebracht welke moest zorgen voor de verweking van de baarmoedermond. Op dat moment was er nog helemaal niks aan de hand. Alles zat nog potdicht en ons ventje had blijkbaar nog geen zin om de wijde wereld te komen bekijken :)
Om de 4 uur werd ik gecontroleerd; opnieuw een half uur aan de CTG, inwendig onderzoek en zonodig opnieuw een tablet. De verloskundige had ons 's ochtends al aangegeven dat we er niet vanuit moesten gaan dat de baby zich vrijdag zou laten zien. Dit zou eerder zaterdag of zondag worden. Dus ik had me er al helemaal op ingesteld dat ik nog wel even te gaan had.
Maar om 14 uur begon ik toch wel lichte weeën te voelen. Het was nog heel goed vol te houden maar ik voelde duidelijk dat er wat aan het gebeuren was. Om 16 uur opnieuw een check maar er bleek nog niet veel veranderd; nog steeds geen centimeter ontsluiting....
Om 20 uur opnieuw aan de CTG en een check. De uren daartussen gaan toch ontzettend snel voorbij. Boekjes lezen, op de laptop, beetje kletsen, tv kijken en soms voor een koffie naar beneden.
De verloskundige gaf aan dat er inmiddels bijna 3 centimeter ontsluiting was en heeft me gestript. Vanaf dat moment ging alles in een sneltrein vaart. De weeën kon ik eigenlijk bijna niet meer opvangen aangezien er vaak maar een halve minuut tussen iedere wee zat. Om half tien 's avonds had ik 5 centimeter ontsluiting en een uur later mocht ik beginnen met persen..."Even serieus" dacht ik, nu al?!! 5 centimeter in een uur tijd weggepuft en gewoon direct door in de persweeën. Voor mijn gevoel deed ik mee aan de olympische spelen maar dan als beginner.
Na 1,5 uur persen en op het moment dat ik de moed bijna had opgegeven is onze zoon Milan Benjamin geboren. Een super mooi, lief en gezond kereltje :)) Helaas moest ik zelf nog even door naar de OK voor het hechten van mijn totaal ruptuur. Daarnaast bleek mijn baarmoeder zich niet samen te trekken en hierdoor ben ik bijna 2 liter bloed verloren. Na 2 uur, vele hechtingen en een bloedtransfusie later mocht ik dan eindelijk terug naar onze kamer naar mijn vriend en mijn zoontje.
Wat een gek gevoel om je eigen kindje naast je te zien liggen in een klein bakje. Maar wat bijzonder ook dat je jezelf vanaf nu papa en mama kunt en mag noemen.
De kraamweek was vrij pittig doordat ik totaal niet mobiel was en me ontzettend slap en zwak voelde. Ik kon niet veel meer dan veel op bed liggen en heel veel slapen.
Nu zijn we bijna twee weken verder en zoals het iedere dag een beetje beter gaat met Milan voel ik me ook iedere dag wat beter en sterker,
Het zal nog wel even de tijd nodig hebben voordat ik de oude ben. Maar wat is het het allemaal waard geweest; we hebben een prachtig kereltje waar ik elke dag iets meer van kan genieten :))

Liefs,
Chris