Het gevoel van intens geluk

Een tijdje geleden deelde ik mijn bevallingsverhaal van Saar. Heel kort hoe dat ging: Mijn vliezen braken, De weeën werden heel snel heel heftig en we waren nog geen 5 minuten op de verloskamer van het ziekenhuis toen Saar, op de wc, werd geboren.

Na een paar minuten, zei de verloskundige dat ik wel mocht proberen naar het bed te lopen. Eigenlijk ging dit heel makkelijk en kon ik prima zelfstandig lopen en had ik Saar nog in mijn armen, nog verbonden met de navelstreng. Ik ging in het bed liggen en ook Rob kwam bij ons zitten en we genoten met z'n drietjes. Na een half uurtje werd het tijd om de placenta 'geboren' te laten worden en de navelstreng door te knippen. De verloskundige nam Saar van mij over en deed de controles, welke allemaal goed waren. Rob pakte Saar over om haar aan te kleden en Saar bedacht dat dat een goed moment was om haar eerste plas te doen, vol over Rob heen. Tot zover de kennismaking tussen papa en dochter haha!

Hierna hebben we onze families gebeld, die uiteraard ook helemaal blij waren dat de eerste kleindochter/nichtje geboren was. Als laatste hebben we mijn zusje gebeld, waar Dex was. Toen ik Dex zag op het scherm brak ik. Wat een emotie kwam er ineens vrij. Dit was gewoon mijn gezin nu, met een prachtige zoon en een beeldschone dochter. Intens geluk voelde ik, rijkdom. Ik kon niet wachten om Dex vast te houden en met zijn zusje te zien. 

De verloskundige was ondertussen alles aan het opruimen en schoonmaken en gaf aan dat we ook zo weer naar huis mochten. Dat voelde zo fijn! Bij Dex moesten we 3 dagen blijven en nu ben ik nog niet eens 3 uur (!) in het ziekenhuis geweest!

En zo was het vrijdag 17-7-2020. Om 14:00 uur reden we de oprit af, richting het ziekenhuis. Om 14:45 is Saar geboren en om 18:00 uur reden we de oprit thuis weer op. Klaar voor ons leven als gezin van vier!