De wereld op zijn 😢

Woensdagochtend, mijn vrije ochtend. 19,5 week zwanger.

Ik werd rond 09.45 wakker en eerst maar eens naar het toilet. Daar merkte ik dat ik wat slijm verloor met wat oud bloed erin. Hartslag gelijk omhoog maar dit kan wel eens voorkomen.

Toch wel wat ongerust dus toch maar even de verloskundige gebeld anders bleef ik toch ongerust.

Deze vertelde aan de telefoon dat het vaker voorkwam en dat het waarschijnlijk niets was maar als ik wilde kon ik om 10 over 1 in Tegelen even langskomen. Bij nader inzien, je woont toch in Reuver dus kom nu maar even zitten hier toch allemaal nu.

Dus ik mijn man gebeld en verteld dat ik even voor de zekerheid naar de verloskundige ging. Vervolgens mijn moeder gebeld omdat het die ochtend regende en ik geen zin had om door de regen de twee straten naar de praktijk te lopen.

Daarna dus snel aangekleed en daarheen.

Daar aangekomen gelijk lichamelijk onderzoek en daar trok ze al een raar gezicht. Vervolgens een echo en ja hoor.. een kloppend hartje en een spartelend kindje maar wat bleek, hij lag rechtop met zijn voetjes naar beneden al in het geboortekanaal. Die voetjes had de verloskundige dus gevoeld. Voor de zekerheid nog een tweede verloskundige erbij en ook nadat zij heel voorzichtig voelde en een echo had gemaakt kwam ze tot dezelfde conclusie. Dus op naar het ziekenhuis. In eerste instantie zouden ze me zelf brengen maar bij nader inzien als de geboorte zou doorzetten dan is dat niet prettig in een auto dus werd de ambulance gebeld. Ondertussen mijn man gebeld en verteld dat hij naar het ziekenhuis moest komen. Na een half uurtje was de ambulance er en hup de ambulance in. Heel rustig zijn ze naar het ziekenhuis gereden om alles te voorkomen dat de bevalling op gang zou komen. Zelf was ik nog heel rustig onder alles en durfde ik ook niet in paniek te raken bang om alles te versnellen.

In het ziekenhuis aangekomen stond mijn man al te wachten en werd hem verteld dat we direct doorreden naar de verloskamers reden dus die zag de bui al hangen. Daar aangekomen direct de gynacoloog erbij en een echo gemaakt en bleek dat ik inmiddels 3 cm ontsluiting had. Geen weeen en geen buikpijn verder dus ze konden nu niets doen dan afwachten wat het lichaam ging doen. Betekende wel dat ik nu volledige bedrust kreeg opgelegd en werd opgenomen.

Wel kregen we rond een uur boterhammen aangezien ik nog niets gegeten had. Ook werd er besloten geen inwendig onderzoek meer te doen aangezien ze bang waren om de nog intacte vliezen te breken. Dus op naar de verpleegafdeling K2 zuid kamer 201.

Daar aangekomen werd er direct gestart met weeenremmers en antibiotica. Ook bleek dat ik dus ook niet het bed uit mocht om naar het toilet te gaan en dat ik dus compleet afhankelijk was van de verpleging. Verder is het de gehele dag rustig gebleven en kregen we te horen dat we de volgende dag de twintig weken echo zouden krijgen in plaats van de maandag. Die nacht heb ik ook nog verbazingwekkend genoeg goed geslapen.