De bevalling van Destàn

Ik heb een geweldige zwangerschap gehad. de eerste weken goed misselijk en nergens energie voor  en na de 15 weken kwam mijn energie terug en verdween mijn misselijkheid. Ik was zoals zo velen gigantisch maar ik voelde me op en top vrouw. Tot de 37 weken ging het goed. Ik kon het wel uitzingen tot de 40 weken zo lang het zo ging hoorde je mij niet klagen.

Maandag 37,2 weken zwanger. Mijn buik was de hele dag al knoert hard. Ik en mijn man gingen boodschappen doen en tijdens de rit naar het winkelcentrum begin ik toch krampen te krijgen in mijn buik. De ongie achtige kramp kwam en ging weer maar was zeker niet prettig en soms moest ik tijdens het winkelen echt even stil staan om het op te vangen. Na twee winkels was ik het zat. "Ik blijf in de auto zitten dit trek ik niet'. Manlief gaat nog even snel de laatste winkel in en hups naar huis. Thuis heeft manlief de boodsschappen op geruimd en zijn we vervolgens achter de pc gekropen samen een spelletje doen.  De weeen gingen niet weg maar door zetten deden ze ook niet. Mijn buik bleef knoert hard en kleine meneer liet ook merken dat hij dit niet prettig vond en duwde met zijn billen flink tegen mijn ribbenkast.

Weeen timen...

Aan het einde van de middag kwam mijn vriendin langs. Het zat manlief toch niet lekker nu hij weg moest dat ik alleen thuis bleef. Mijn man was ongeveer een half uurtje weg toen er op eens meer regelmaat kwam in de weeen. Hoewel ik niet geloofde dat ik snel zou gaan bevallen wilde mijn vriendin toch hebben dat ik de weeen ging timen. Ze bleken ongeveer 2 minuutjes aan te houden en zo om de 3 minuten te komen. Mijn vriendin heeft zelf 3 snelle bevallingen gehad en vond dat ik het ziekenhuis moest bellen. Nog steeds geloofde ik niet dat het begonnen was en vond bellen eigenlijk onzin, maar goed zij had meer ervaring hier in dus laat ik maar bellen. Toen ik vertelde hoelang en hoe vaak ik weeen had moest ik meteen komen.

Ik heb mijn man(en) opgebeld en binnen 15 minuten zaten we in de auto op weg naar het zieken huis. Daar direct aan de ctg gekoppeld en wachten maar. Er was aardig wat weeen activiteit te zien en na een half uurtje kwam de gyneacoloog even langs. 1 cm ontsluiting, ik mocht kiezen of in het ziekenhuis of thuis afwachten. de keuze was niet zo moeilijk, hup weer naar huis. Later die avond verdwenen de weeen langzaam weer en werd het rustig. De nacht en de dag die daar op volgden waren erg rommelig. ik wer midden in de nacht wakker van weeen en op het moment dat ik had van oke nu worden ze mij te veel, zakten ze weer langzaam weg. Ook overdag kwamen de weeen opzetten om na een uurtje of 2 weer te verdwijnen. Mijn buik bleef knoert hard. Die was alleen ontspannen onder de douche. In de nacht van dinsdag op woensdag hebben we weer een ritje ziekenhuis gedaan. Ik werd `s nachts wederom wakker van de weeen en dit was wel even wat heviger als er voor. E werd zelfs wakker van mijn gepuf, maar helaas na 3 uur aan de ctg te hebben gelegen verdwenen de weeen weer langzaam en kon ik naar huis. De dagen die volgden bleef dit aan houden. Mijn buik die constant hard was en weeen die het leuk vonden om te komen en te gaan als het ze uitkwam.

Vrijdagochtend had ik controle. toen had ik nog steeds 1 cm ontsluiting en heeft ze mij gestript. Dit zorgde wel voor wat mee weeen maar nog steeds helemaal niets. Ik ben ondertussen al 38 weken zwanger en het begint erg vervelend te worden. Ik wordt steeds wakker in mijn slaap door de weeen, kan overdag amper wat doen want mijn buik is zo hard en overdag bij slapen is er ook niet bij want ook dan komen de weeen.

38,5 weken zwanger

Donderdag 38,5 weken zwanger en ik heb weer controle. Ik zit er helemaal door heen. Dit trek ik niet meer, ik ben dood op en ik moet nog bevallen. hoe moet ik dat doen ik heb hier de puf al niet meer voor. Bij de recptie valt het ze direct op dat er wat is> "wat is er"wordt er gevraagd, waarop ik antwoord dat ik gewoon dood op ben. Ik ben snel aan de beurt en na een snelle echo komt daar eindelijk de verlossende woorden van de geneacoloog. Zullen we je anders inleiden?

Ja graag was mijn antwoord. Het was nog even kijken of er niet iemand anders al stond ingeroosterd want je zat immers net voor het weekend. als dat het geval was moest ik tot maandag wachten, maar ik had geluk er stond nog niemand in geroosterd. Ze heeft me nog een keertje weer gestript en mocht dat niets uithalen mocht ik me de volgende ochtend om 7 uur melden.

Het strippen werkte natuurlijk niet en ik ging me klaar maken voor de volgende dag. Toch even nog kijken of je alles hebt. Mijn vriendin inlichten want die zou de andere twee kids opvangen. juist niets tegen de kindjes zeggen ze moeten immers nog slapen. De wekker zetten want je moet er wel optijd uit. Och ik was net een klein kind wat de volgende dag op schoolreisje ging. Wat was ik blij dat het einde in zicht was.

Vrijdagochtend 38,6 weken zwanger en de wekker had besloten die nacht er mee te stoppen. Om half 7 sprongen mijn ogen open. Van alle dagen dat je te laat kan zijn is dit de dag dat je te laat bent. Snel kindjes wakker maken en het grote nieuws vertellen en dan hups even jezelf verschonen en de auto in. 5 voor 7 waren we bij het ziekenhuis.

Ik mocht me melden bij de kraamafdeling en kreeg direct een ctg. Voor het eerst van alle gyneacoloog bezoeken die ik heb gehad was het belangrijk dat ik wel mijn lievelings gyn had die mijn bevalling ging doen. Er werken in het ziekenhuis veel buitenlandse artsen. Niets mis mee maar sommige zijn zo moelijk te verstaan en daar haad ik geen zin in. Om 8 uur kwam de gyn langs.Ja  ik heb geluk het is mijn lievelings gyn. Meneer de gyn moet ik zeggen en wat een fijne man. Heel kalm  en een goede dosis  humor.  Nog steeds 1 cm ontsluiting, ctg was goed, oke het was tijd om te beginnen. Er werd een kwart tabletje vaginaal in gebracht en wachten maar.

Na een tijdje begonnen de weeen weer heviger te worden. De ctg werd aangesloten en er was weer een heel mooi berglandschap te zien, maar de ontsluiting wilde niet opschieten. ` S middags hebben ze weer een kwart tabletje ingebracht, maar ook die haalde niet veel uit. Ja het zorgde voor heel veel weeen maar geen ontsluiting. `s . Zo wat heb ik een boel af gewandeld gepuft en gekreund. `S avonds hebben ze besloten mij niet weer medicatie te geven. Ik moest eerst maar eens bij komen en kreeg een pilletje zodat ik lekker kon slapen. En dat heb ik gedaan tot de volgende ochtend 5 uur. Om 7 uur was E er ook weer en om 8 uur stond meneer de gyn ook weer aan mijn bed. Ik liep toen alweer een tijdje te ijsberen door mijn kamer heen om zo de weeen op te vangen.

Ontsluiting

De gyn ging weer even onderzoeken hoe het er voor stond. Waarempel ik had 2 cm ontsluiting. De gyn zei toen tegen mij "als dit zo door blijft gaan dan kan het nog wel een dagje of twee gaan duren" dat ging er bij mij niet in. "echt niet ik beval vandaag"was mijn antwoord.  Wederom kreeg ik een tabletje toe gedient nu een halve en dat begon te werken. Om 1 uur `s middags had ik 3 cm ontsluiting en konden ze mijn vliezen prikken. Wat was dat een verademing zeg. Eindelijk kon ik weer eens lucht halen. Toen ze mijn vliezen hadden gepriktkreeg ik ook een infuus met weeen opwekkers en toen ging het hard. Heel hard voor mij niet te verdragen hard. Ik verging van de pijn, ik kon de weeen niet weg puffen niet weg duwen niet eruit lopen en tussen de weeen door hing ik boven de wasbak om te spugen. na een uurtje heeft e op de bel gedrukt dit ging zo niet langer. Ik heb toen een spuit in mijn boven been gekregen en daar heb ik op lopen spacen zeg. Als er een wee was was ik klaar wakker maar kon ik ze wel weer weg puffen en viel de wee weer wat weg dan belande ik in een droom/wakker land. Op eens voelde ik een andere wee. Dat is vreemd voor de eerste keer een perswee.  Na 3 perweeen zei ik tegen E dat ik moest persen en binnen een paar minuten lag ik op de verloskamer. "Moet je nog plassen?"vroeg een verpleegster. "nee natuurlijk niet waarom vraag je dat nu" Ik moest even wachten op de gyn en mocht nog niet gaan persen. Gelukkig was meneer er zo en van hem kreeg ik groen ligt om te gaan persen. Het eerste wat ik deed was meneer de gyn er onder piesen. daarom dus de vraag of ik nog naar de wc moest.

Hoewel ik goede persweeen had wist ik niet goed hoe ik moest persen, gelukkig had de gyn dit door een duwde toen ( voor mijn gevoel ) met twee vingers op mijn vagina mond om aan te geven dat ik daar moest persen. ( het bleek de hele hand van meneer de gyn te zijn geweest)  toen ging het goed, maar mijn kleine jongen lag nog steeds gedraaid in mijn buik en bleef hangen. Ik hoorde de gyn rammelen en zag dat hij een bakje pakte waar een giga spuit inlag. "wat gaan we doen!!" was mijn vraag. "Nou als we moeten knippen doen we dat niet zonder verdoving" was het antwoord en voordat ik het wist was de verdoving al gezet gelijktijdig met de wee. Volgens E heeft de gyn toen een heel knipselwerk geknipt daaronder om de vacuumpomp er goed op te kunnen zetten. Het was ondertussen kwart over 4 `s middags. Nou zegt de gyn "als je zo door gaat dan is hij er wel over een half uurtje" Dat half uurtje klonk voor mij veel te lang, het moest nu. Vanaf toen was het nog een kwartiertje persen en toen hoorde ik "pak m maar' Tussen mijn benen door heb ik mijn eigen zoon op de wereld gezet. Dat vergeet ik nooit weer. Een moment vastgelegd voor eeuwig.

Zaterdag 16:31 39 weken zwanger is Destàn geboren. Wat een prachtig kindje en wat een speciaal moment. En wat was ik blij dat hij eruit was.