Complicaties van de keizersnede Deel 2

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen begon ik ineens heel veel gal te braken. Direct werd de arts opgeroepen en werd ik onderzocht.

Een echo werd gemaakt, en daarop was een grote zwarte vlek te zien van +10 cm groot, vermoedelijk een bloeding.

De uren daarna was het afwachten, en verging ik nogsteeds van de pijn. Sterke pijnstilling kon ik niet krijgen vanwege borstvoeding. Ik had niet verwacht dat je zo weinig medicatie mocht hebben als je bv geeft. Normaal gezien zou dat ook niet nodig zijn, maar in mijn situatie wel. Voor nu koos ik er voor om door te blijven gaan met Bv geven want de prodcutie was onwijs goed op gang. Dan maar zelf minder sterke pijnstillers..

De pijn leek redelijk onder controle, en ik was stabiel. Wel werd ik gelijk opgenomen, ze hadden verder nog geen actie ondernomen. 

In de avond werd ik nog 2 keer bloed geprikt, en binnen een paar uur tijd waren mijn waardes gezakt, wat er op zou kunnen duiden dat er een actieve bloeding in mij zat. Met het gevolg dat ik om 22:00 nog door de CT scan moest. Mijn man was precies een uurtje daarvoor naar huis gegaan omdat het er stabiel uit zag..

Het hematoom was ruim 12 cm groot, gevuld met “oud” geïnfecteerd bloed. Geen wonder dat ik zulke hoge ontstekingswaardes had.. Volgens de arts moest het wel behandeld worden met een drain. Het had geen spoed om het in de nacht nog te doen maar de volgende ochtend was wel noodzakelijk.. Ondertussen werd ik gelijk aangesloten op het infuus met een flinke AB kuur, aantal zakjes gedurende nacht gehad dus ik had ook hierdoor geen oog dicht gedaan. 

Dus de volgende ochtend moest ik gelijk nuchter blijven tot de handeling gedaan was. Om 11.00 was ik aan de beurt. Ik werd naar een steriele ruimte gereden, en op een brancard gelegd. 

Terwijl de arts heel rustig de procedure uitlegde, en eerst begon met een locale verdoving te zetten schoot ik helemaal in paniek. Shit, een herbeleving van de bevalling. Gelukkig was de zuster van de kraamafdeling tijdens de procedure erbij en heeft mij weer tot rust gebracht zodat de procedure uitgevoerd kon worden. Er kwam gelijk behoorlijk veel pussig bloed uit.. 

Een kleine 20 minuten later was ik weer terug op de afdeling, vlak daarna begon de verdoving ook uit te werken en verging ik van de pijn en durfde ik mij niet te beweging en lag ik stokstijf stil in bed. 

Na een aantal pijnstillers ging het wel weer iets beter. Totdat ik er even uit moest om naar het toilet te lopen, nou het moment van omhoog komen samen met de zuster was vreselijk. De pijn was niet te doen, al zaten hier ook gelijk wel herbelevingen van de bevalling bij en paniek aanvallen. Niet zo gek dat de artsen zeggen dat ik getraumatiseerd ben door de bevalling en omstandigheden erna…

Hoe meer ik zelf bewoog, hoe beter het ging met de pijn, vooral de beweging erin houden hielp goed ondanks je eerst door een heftige pijn heen moet. 

De drain is toen nog 3 dagen blijven zitten, daarna mocht de drain er gelukkig uit. Zo’n lichaamsvreemd voorwerp in je lichaam zit echt niet lekker. Het irriteerd, en je kan daardoor niet makkelijk draaien of in een andere houding liggen.. To be continued