Bevallingsverhaal van Eloy

Het is donderdag 16 juni als “gezinnentje nog van 3”  hebben we spontaan nog even de barbecue aangestoken, was super gezellig en een hete dag! Papa en mama(wij dus) hadden afgesproken om de dag er na vrijdag 17 juni nog is lekker samen kopje koffie te gaan doen op het terras als je grote zus bij de opvang was.

Ik ging heerlijk relaxed slapen en wat ik al weken dacht, ik word wakker en lig op me rug ik draai een beetje van me rug en dan opeens. Ja hoor om 2:30 breken me vliezen weer net als bij jou zus, maar nu in de nacht! Warm water begint te lopen, het is veel en blijft naar lopen. Mijn eerste gedachten zijn is dit plas ? Blijven liggen! Zijn dit me vliezen die gebroken zijn? Komt de baby dan nu echt ? Oh en nu? We moeten bellen! Naar de verloskundige en de oppas voor grote zus! 

Gelijk maak ik papa (m’n man) wakker, ik geef hem een aantal harde porren en zeg “schat schat, ik denk dat me vliezen zijn gebroken” en hij staat gelijk vannuit slaapstand van schrik naast zijn bed”  Ik vraag om eerst even te ruiken, want nog steeds geloof ik het niet helemaal. Ja hoor het is echt vruchtwater, gelukkig helder 🙏

Papa belt gelijk naar zijn werkgever dat werken niet kan morgen! Al snel heb ik de verloskundige aan de telefoon en zeg gelijk “sorry dat ik je wakker bel”! voordat ik nog überhaupt me naam heb gezegd, weet ze gelukkig om wie het gaat. Als we de telefoon hebben opgehangen, gaat papa alles bij elkaar zoeken en in de auto leggen. Wat nog niet direct ingepakt kon worden had ik lijstjes van gemaakt, zodat het niet in alle haast als nog vergeten kon worden. Al vrij vlug is daar de verloskundige, we beginnen met een praatje en ze start haar controle. 

Bij de laatste controle lag je”baby” nog niet vast in mijn bekken dus nu was de vraag ben je ondertussen goed ingedaald en lig je vast? Oh wat hoop ik het toch, maar ik denk alleen maar aan die vliezen die gebroken zijn en de gedachten dat jij er binnen zoveel uur bent. De verloskundige vertelt dat er een kans aanwezig is dat de baby nog hoog ligt/ niet vast en wat er daarna kan gebeuren. Ze voelt aan mijn buik naar de ligging en waar het hoofdje zit, dan knikt de verloskundige haar hoofd “helaas het ligt toch nog echt hoog en los”. We zullen zo op het gemakje naar het ziekenhuis moeten en ik ga zo de ambulance bellen, want je moet wel vervoerd worden. 

Papa gaat gelijk de hond weg brengen,  na gebeld te hebben met de oppas van grote zus, zodat ze haar zo snel mogelijk kunnen ophalen. Arm meisje, zo midden in je slaapje wakker gemaakt te moeten worden.. papa vraagt nog aan mama wil je wel of geen afscheid nemen ? “Nee” zeg ik dat is voor ons allebei veel te moeilijk. Al snel laat ik een traantje, want leuk is anders. Alles is geregeld en alles gaat nu allemaal van start.. 

De ambulance is ondertussen onderweg en ik lig nog in bed en onderga alles. Allerlei gedachtes gaan er door mijn hoofd, wat gaat er nu gebeuren, ambulance, hopelijk gaat alles goed, ik voel nog geen weeën maar hoe en wanneer komt de baby dan? Je grote zus moet wakker gemaakt worden arm meisje, en dan niet eens een knuffel kunnen geven of kusje ik mis je nu al, wanneer zullen de weeën dan komen en hoe voelde het ook alweer eigenlijk. 

Vanaf dat moment hoor ik pieeeppp en de verloskundige komt naar boven: “ de ambulance is er, ga je mee?” Ik denk alleen maar ik mag eigenlijk niet lopen. Hopelijk gebeurt er door dit kleine stukje lopen niks, want ik moet uit me bed en dan van de trap de brancard op. Ondertussen zie ik nog een paar toilet spulletjes op het kastje liggen die neem ik nog snel allemaal mee naar beneden en geef ze aan papa. Ondertussen voel ik nog steeds water lopen, want als je staat gaat het nog meer lopen.. ik vraag aan papa of grote zus iets door heeft dat de ambulance er staat en hoe het met haar gaat, papa zegt “ze is lekker tv aan het kijken, ze ziet niks en alles zit dicht”. Ik geef papa nog een hele dikke kus en zeg ik hou van jou tot strakjes geef jij Ivy een hele dikke kus en knuffel ? Mijn schoenen laat ik staan en loop in me pyjama op m’n sokjes naar buiten om op de brancard te gaan liggen..

Voordat de ambulance broerder lakens om me heen slaan luistert de verloskundige nog even naar het hartje. Alles goed gelukkig, ik bedank de verloskundige en ze wenst me succes.. Richting de ambulance rijdend vraagt de ambulancebroeder heb je een telefoon bij? Ik steek me hand met telefoon naar boven “ja zeker”! 

Zo rijden ze me de ambulance in en gaan we op het gemakje rijden, in de ambulance maak ik een praatje met de ambulance broeder die naast me zit, hij is aan het typen en stelt me ook een aantal vragen over mijn gegevens. Ik denk alleen maar wat een lange rit, hoe rijden we eigenlijk, waar zouden we nu zijn? Zou het lang duren voordat papa bij mij is? Gaat alles goed met jou baby ? 

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis ben ik heel me oriëntatie kwijt en zijn we al snel bij het moeder kind centrum.. inmiddels is het 4:27 en word ik de kamer in gereden en op het andere bed getild.. 

Klik hier om eerder geschreven blogs van Mama van Ivy te lezen!