bevalling van eeneiige tweeling

Hallo iedereen.Even terug naar mijn eerste blog en dat veel mensen weten dat ik met 37 weken bevallen bent van onze eerste tweeling en hoe mij zwangerschap niet echt voorspoedig ging.Alleen bijna geen klachten tijdens mijn zwangerschap, dat was nog een wonder van een tweeling en nu gaat deze blog over bevallen van een tweeling.Donderdagmiddag 17 september 2020 om 14:45 moesten wij in ziekenhuis zijn voor inleiding en kreeg ik ballon in.Wij waren onderweg naar ziekenhuis toe en ik zei tegen mijn vriend let op ik heb ontsluiting omdat ik al paar dagen last hebt van harde buiken en voorweeën.Wij kwamen daar aan en eerst aan ctg en kreeg wij uitleg hoe de ballonkatheter is en wat wij kon verwachten en dat mijn vriend de volgende dag om 07:00 uur al melden in ziekenhuis, dan ging ze kijken hoe ver ik ontsluiting was.Ik lag ongeveer half uur aan ctg en daarna wauw ze mijn ontsluiting checken, na toucheren bleek ik al 3 cm ontsluiting te hebben en mocht ik weer naar huis toe.Ik vroeg gaan nu de vliezen niet breken en ze zeiden nee, wij gaan nog af wachten en morgenvroeg om 07:00 uur moesten wij weer melden.Wij gingen weer naar huis toe met onze alle koffers en ik kan 1 ding zeggen dan duurt een avond en nacht lang.Helaas is niks gebeurt en de volgende dag om 07:00 uur zijn weer in ziekenhuis en weer met onze koffers.Eerst weer een half uur ctg en daarna weer toucheren en bleek ik nog steeds 3 cm ontsluiting te hebben en nu gingen ze de vliezen wel breken.Na breken van mijn vliezen was wachten en gingen wij nog de bevallingsverhaal door nemen en kreeg ik infuus met weeën opwekker.Ongeveer 12:00 kregen wij eten en na eten wouden wij even master Milo kijken en dat was om 12:30 uur.Wij waren net 2 minuten aan kijken en toen kwamen de weeën ik kon nog makkelijk weg puffen.Maar ik wauw toch zekerheid weten als het begonnen was of toch niet.Na een check konden ze zeggen dat het begonnen was.Om 14:30 wauw ik graag douchen maar ik wauw graag eerst weten hoever ik was.Om 14:45 kwam iemand om te toucheren en bleek ik al 6 cm ontsluiting te hebben.Om 15:00 ging ik onder de douch en kreeg ik onder de douchen weenstorm en mijn vriend moest mij helpen om af te drogen en na bed toe brengen.Om kwart voor 15:45 gingen ze weer kijken omdat ik graag ruggen prik wauw ik kon de pijn niet meer verdragen en kon ik niet meer zoeken hoe ik de pijn kon verlichten, na toucheren bleek ik al 8 cm ontsluiting en mocht ik ging ruggenprik meer en mocht ik wel aan morfine pomp.Ik zei geef mij dan maar die morfine pomp maar, alleen ik kon nog steeds de pijn niet verdagen, alleen de scherpte ging wat van af.Om 16:45 zei ik moet poepen en toen ging alle alarm bellen bij de verpleegkundigen weer toucheren bleek ik volledige ontsluiting te hebben en mocht ik persen.na kwartier persen kon ik al niet meer en mocht ik even pauze hebben, maar wel licht mee persen na 5 minuten weer proberen te persen allen hij bleef in bocht hangen.Eerst proberen ze met een knip alleen dat wauw niet en toen kwam de vacuümpomp erbij en goed mee persen kwam hij om 17:20 uit en gelukkig lag de 2de goed en paar keer persen kwam de tweede na 6 minuten eruit.Toen de tweede uit was, zei ik voel niet goed en ging ik af en toe weg vallen.Toen ging alle alarmbellen af en min mum van tijd was de hele kamer vol met verpleegkundige en twee genealoog en ik moest met spoed naar ok toe vanwege dat ik al 4 liter bloed verloren in kwartier tijd.In de uitslaapkamer ging ik wakker worden en daar was mijn vriend en door corona had hij geen beschermkleding of de handen ontsmetting zei hij tegen mij.Ik ging pas om 19:30 na de kamer toe en even later kwamen mijn 2 zoons ook in gewoon een bedje.Ze deden zo goed in beging dat ze niet in conveseu hoeven en dat ze bij ons blijven. De volgende dag horen wij dat ik wel de placenta goed uit gepest hebt, maar ik heb nog een bij placenta in aanmaak en die bleef zitten en die ging bloeden.Op alle echo's in Drachten, Groningen en Zwolle zagen ze de bij placenta nooit.Ze zeiden ook nog mensen met rood haar en die moet bevallen heb kans op meer bloedverlies dan andere vrouwen.Wij moesten 3 dagen blijven in ziekenhuis en mochten wij dinsdag naar huis toe.Gelukkig is alles goed met mij afgelopen en herstellen gaat best snel moet ik zeggen en de jongens doen ook super goed. Alleen af en toe nog nacht merries  en dat ik de jongens niet de eerste gouden uur hebt geven.Maar gelukkig hebben ze dat niet gemist omdat mijn vriend hebt gedaan, maar die gemist blijft wel.